« Σε βλέπω που κρύβεις τα δάκρυα με κόπο μπροστά του και προσπαθώ να σου φωνάξω όσο πιο δυνατά μπορώ ότι αυτός δεν θα είναι ο τελευταίος Δημήτρης της ζωής σου. Το ξέρω, είναι μάταιο, δεν πρόκειται να ακούσεις , όσο δυνατά και να ουρλιάξω.
Βλέπεις, είμαι είκοσι χρόνια μακριά σου. Δεν μπορείς να με δεις τώρα ούτε και να μ` ακούσεις. Ίσως να καταφέρεις να με νοιώσεις κι έτσι να αποφύγουμε ορισμένα πράγματα. Θα προσπαθήσω.
Για σένα – για μας – το πιο σημαντικό πράγμα που θα πρέπει να έχεις στο μυαλό σου είναι το ένστικτο. Να εμπιστεύεσαι πολύ το ένστικτό σου, αν κάτι δεν σου φαίνεται καλό εξαρχής, δεν είναι. Μην το στολίσεις με πράγματα που φαντάζεσαι, θα χάσεις πολύτιμο χρόνο. Θα κάνεις βέβαια ορισμένα λάθη, είναι αναπόφευκτο , έτσι είναι η ζωή.
Ο μαρασμός που νοιώθεις σήμερα, είναι παροδικός, θα ξημερώσει ατέλειωτες φορές μπροστά στα μάτια σου. Η ζωή σου χρωστάει ακόμα τουλάχιστον μερικά υπέροχα ανθισμένα τριαντάφυλλα. Τα καλοκαίρια σου θα εναλλάσσονται με τους χειμώνες, όπως ακριβώς γίνεται και στη φύση. Θα μεσολαβήσουν φθινόπωρο και άνοιξη, αλλά να έχεις πίστη. Το καλοκαίρι θα έρχεται πάντα, ό,τι και να σου συμβεί.
Ας έχεις πάντα στο μυαλό σου πως το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να προστατέψεις, είναι ο εαυτός σου. Μην τον υποτιμήσεις. Αυτός είναι ότι έχεις και δεν έχεις κι αν εσύ τον θεωρήσεις δεύτερο, οι άλλοι θα στον πετάξουν στα σκουπίδια.
Θέλω να θυμάσαι πως θα αισθανθείς αρκετές φορές μόνη κι ίσως αυτό να σε φοβίσει. Μην φοβηθείς, θα είναι για καλό, να μιλάς με την εσωτερική σου φωνή αυτές τις ώρες. Μπορείς άνετα να στηριχτείς μονάχα σε σένα κι όλα θα πάνε καλά. Είναι απαραίτητο να γίνει αυτό, για να δυναμώσεις.
Μην αρνηθείς τη συντροφιά , κράτα όσους μπορείς περισσότερους, κάποιους θα σου τους πάρει η ζωή μέσα απ`τα χέρια, χωρίς τη θέλησή σου. Κάνε φίλους , αφιέρωσε χρόνο, αγάπησέ τους, πέρνα όσο περισσότερο καιρό γίνεται με αυτούς που θα σε κάνουν να αισθάνεσαι όμορφα, αβίαστα. Και κράτα μιαν απόσταση ασφαλείας. Το ίδιο να κάνεις και με την οικογένεια. Έτσι θα είστε όλοι καλά.
Θα προδοθείς, στο λέω να το ξέρεις. Αλλά δεν είναι τρομερό, το μόνο που θα χρειαστεί να κάνεις θα είναι να συγχωρήσεις, είναι τόσο απλό. Ίσως στην αρχή να σε δυσκολέψει αυτό, μα πρέπει να δείξεις μεγαλείο και γενναιότητα στους λίγους και τους μικρούς. Άλλωστε οι δυνατοί δεν είναι και τόσοι πολλοί. Πόσους νομίζεις πως θα σου στείλει η ζωή ;
Να προσέχεις μικρή μου, να χαμογελάς και θα τα ξαναπούμε σε είκοσι χρόνια. Σ`αγαπώ.
Ο μελλοντικός σου ,σαραντάρης εαυτός»
