Είχα πάντοτε ένα θέμα με τις εκκλησίες. Δεν με πειράζουν οι ιερείς ή οι ψαλτάδες αλλά οι φανατικές fun του είδους… οι γριές. Όσες φορές είπα να πάω, όλες συγχύστηκα, και για να το πω και πιο «χριστιανικά» κολάστηκα, από τις σκέψεις που έκανα για τις ιέρειες του lifestyle. Γιατί όποιος πιστεύει ότι το lifestyle το εισήγαγε ο γεροντονιός Κωστόπουλος, κοιμάται τον ύπνο του δικαίου ή, δεν έχει πάει ποτέ του σε εκκλησία.
Πρόκειται για αναρίθμητα πάνελ, διάσπαρτα στα στασίδια που με βλέμμα σκάνερ και γλώσσα που μαλβινοφέρνει – Θέ μου σχώρα με- περνάνε γενεές δεκατέσσερες όποιον ή όποια διασχίζει το ευλογημένο catwalk , που κατευθύνεται από την πόρτα προς το ιερό.
Είναι οι πρώτες που εφηύραν τους λεγόμενους δεκάλογους τύπου «δέκα συνολάκια που δεν θα έπρεπε να φορέσεις σε ένα εκκλησιαστικό γκαλά», «δέκα και ένας λόγοι που επιβάλουν την καθημερινή νηστεία» και άλλα τέτοια.
Είναι οι σιτεμένες με το μαλλί λάχανο, το φρύδι ζωγραφιστό τόξο Γουλιέλμος Τέλος και το κραγιόν καρδιογράφημα, που σε βλέπουν και πρέπει να σε ξεματιάζουν επτά Σαββατογεννημένες δίπλα στα σαράντα κύματα για να μη κάνεις τούμπα έπος με τριπλό άξελ στον αεροδιάδρομο του ιερού ναού… ευλόγησον. Πρόκειται για τις καλές και πιστές Χριστιανές που έχουν τον ιερό ρόλο της fashion police της ενορίας και σχολιάζουν, φούστα, μπλούζα και αναίσχυντα παντελόνια με την ευγλωττία ενός Καστοριάδη.
Το βλέμμα παίζει μεταξύ συναξαρίου και εκκλησιαζομένων και ξέρουν ποιος χώρισε, τι έφαγε και που αερίστηκε, με λεπτομέρειες που κάνουν την NSA να μοιάζει με τον αστυνόμο της Πιοπέρα Παναγιάς.
Οι περισσότερες τυγχάνει να είναι πάντα εγχειρισμένες και είναι τζιμάνια στην προσπέραση με ύφος «σφυρίζω ανέμελα» και ταχύτητα Κεντέρη (με ολίγη ντόπα). Δεν τις σταματάει τίποτα σπρώχνουν σα δαιμόνιοι παίκτες ράγκμπι και ορμάνε στα καλάθια με τα αντίδωρα κάνοντας φαντασμαγορικά μπλονζόν με μανσέτα (χωρίς επικαλαμίδες!).
Πάντα γνωρίζουν τα backstage του παππά, των διακόνων και όλων των συντελεστών και, έχουν άποψη για τις φωνητικές ικανότητες του ψάλτη, απογοητευμένες που δεν έχουν ένα κουμπί με το στασίδι τηλεπλάτη στο ιερό για να το πατήσουν, να γυρίσουν και να τον πάρουν στην ομάδα τους, τύπου «ΟURANIO VOICE».
O αιματοκρίτης τους παραπαίει από τις αλλεπάλληλες νηστείες όμως η χολή τους πιάνει κόκκινο από το ροδόσταμο που στάζουν. Ενίοτε παρουσιάζεται και το φαινόμενο της πίστας, όπου κρατάνε από πριν στασίδια, κάνουν τις δουλειές τους και επανέρχονται, ψάχνοντας τον μέτρ να τους πάει στο τραπέζι τους και να τους φέρει και ένα μπουκαλάκι Αγία Κοινωνία με τα παρελκόμενα για να δουν όλο το πρόγραμμα καθιστές, μες το κέφι από τα βυζαντινά άσματα.
Θα μου πείτε εκεί που είναι θα ’ρθεις. Με συγχωρείτε αλλά δεν έχω κάτι τέτοιο υπόψη μου. Δεν με νοιάζει τι πιστεύει κάποιος. Ανεξιθρησκία έχουμε, ελευθερία ιδεών, δημοκρατία και άλλα τέτοια βαρύγδουπα. Με κόφτει όμως όταν έχεις μετατρέψει έναν χώρο που για άλλους συμβολίζει την πίστη, για άλλους την ηρεμία για άλλους ότιδήποτε και εσύ με τη στολή της υπέρτατης πιστής και καλής Χριστιανής και με τη δικαιολογία των χρόνων στην πλάτη σου έχεις κάνει την εκκλησία πάνελ μεσημεριανής εκπομπής στο πιο … επουράνιο.
Πόση υποκρισία να αντέξω. Τράβα χρυσή μου στη σχολή της Ντενίση να ξεδιπλώσεις το ταλέντο σου και άσε τις εκκλησίες στην ησυχία τους. Ή αφού το έχεις τόσο με το δήθεν, τουλάχιστον μάθε να υποκρίνεσαι τον άνθρωπο που αγνοεί το έξω και αγαπάει το μέσα.
Και αφού σε κόβουν τα τακούνια, βάλε αθλητικό. Υπάρχουν φήμες ότι ο Θεός ευλόγησε τα air max!
