Από τον Γιώργο Πανόπουλο
Σχέση: η λέξη από μόνη της είναι αδιάφορη, άψυχη και αφάνταστα ντεκαβλέ. Οι άνθρωποι που έχουν «σχέσεις» βλέπουν μαζί σειρές, λύνουν τα προβλήματα με διάλογο, κατεβάζουν εναλλάξ τα σκουπίδια, βγαίνουν με άλλα ζευγάρια, πάνε μαζί διακοπές, αποφεύγουν τις εντάσεις, κάνουν 1, 2 φορές σεξ την εβδομάδα. Με άλλα λόγια, συμπεριφέρονται σαν πειραματόζωα ψυχιατρικών ερευνών.
Οι άνθρωποι που είναι ερωτευμένοι, από την άλλη πλευρά, γελάνε δυνατά, τσακώνονται δυνατά και κάνουν έντονο σεξ. Δηλαδή συμπεριφέρονται σαν ανθρώπινα όντα. Ποιος διάολος μας καβάλησε και θέλουμε σχέσεις; Ποιος μας επέβαλε να υπεραναλύουμε τις αντιδράσεις που δημιουργούνται σε ένα ζευγάρι; Ποιος μας αναγκάζει να είμαστε ισορροπημένοι, και μας γέμισε φόβους, ανασφάλειες, ενοχές, επειδή δεν συμπεριφερόμαστε σαν διαφημιστικό ζευγάρι; Γιατί κάθε ανθρώπινο χαρακτηριστικό -η ζήλια, το σεξ, η κτητικότητα, η σύγκρουση, τα παιχνίδια εξουσίας, η τρέλα, τα λάθη, οι σκηνές, η ευθραυστότητα, η έκσταση, ο εγωισμός- πρέπει να εξαλειφθούν από τις ερωτικές ιστορίες όπως ο Τρότσκι εξαφανίστηκε από τις επίσημες φωτογραφίες του κόμματος με εντολή του Στάλιν;
Αν ο μοντέρνος Άντρας/η μοντέρνα Γυναίκα επιλέγει να σβήσει οτιδήποτε ανθρώπινο από τη φύση του/της, είναι δικαίωμά του/της αλλά αυτό αποτελεί τη νίκη του βαρετού πάνω στη λάμψη και στο σκοτάδι του ανθρώπου. Οι περισσότερες γυναίκες σήμερα είναι τόσο απασχολημένες με το να έχουν «σχέση» με τον σύζυγό τους, ή τον φίλο τους, που ξεχνάνε να διασκεδάζουν μαζί. Και οι άντρες, και οι γυναίκες, και ο γάμος, είναι θύματα της επίμονης, αδυσώπητης, άκαμπτης, δογματικής, έμφασης στη σχέση σαν θεραπεία όλων των ασθενειών και όλων των ανασφαλειών.
Ποιον να κατηγορήσεις για την άρρωστη εμμονή στις «σχέσεις»; Είναι λάθος της ψυχανάλυσης, των κοινωνιολόγων, των θεραπευτών, της new age βιομηχανίας, που κάνουν ακόμα και τους πιο δυναμικούς ανθρώπους να αισθάνονται ότι η ανάπτυξή τους παρεμποδίζεται εξαιτίας της πλύσης εγκεφάλου που δέχονται και συνοψίζεται στο «Πρέπει να βρω τον εαυτό μου. Πρέπει να ωριμάσω. Πρέπει να υπομείνω στη σχέση για να γίνω καλύτερος άνθρωπος». Μωρέ, τι μας λέτε;
Μπαίνουμε σε ερωτικές ιστορίες, γνωρίζουμε ανθρώπους και τους συναναστρεφόμαστε, γιατί θέλουμε να γνωρίσουμε άλλους πλανήτες, για να ανταλλάξουμε την τρέλα μας και τις διαφορετικές μας ζωές, αντιλήψεις, όνειρα, οπτικές. Δεν μπαίνουμε σε μία σχέση για να αλλάξουμε τον εαυτό μας, δεν πηγαίνουμε στον Προκρούστη για να μας κόψει ό,τι περισσεύει, ούτε για να χάσουμε το εγώ μας, ούτε για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Εισβάλλουμε βίαια και αναπάντεχα στη ζωή του Άλλου και ταυτόχρονα αφηνόμαστε στη σαγήνη του για να αισθανθούμε την ίδια έκπληξη και ταραχή που νιώθουμε όταν βλέπουμε τα κτίρια του Γκαουντί στη Βαρκελώνη, τις προσωπογραφίες του Μπέικον, όταν ακούμε Σατί, διαβάζουμε Ντίκινσον, χαζεύουμε τα ρούχα του Μακουίν, ή περπατάμε στους Δελφούς. Μπαίνουμε σε μια ερωτική ιστορία για να είμαστε ο εαυτός μας, που είναι διαφορετικός από τον άλλο, και όχι για να προσαρμοστούμε ο ένας στον άλλο. Όποιος δεν το αντέχει, υπάρχει και το Playstation 4. ΚΤΛ
-Είμαστε μαζί. Γιατί πρέπει να προσδιοριστεί η συνύπαρξή μας ως σχέση, δηλαδή ως επείγον πρόβλημα; Γιατί ο έρωτας θα πρέπει να περάσει από την κρεβατοκάμαρα και τη ζωντάνια στη φροϊδική σπηλιά και στον ψυχαναλυτικό καναπέ, επειδή κουβαλάς μαζί σου τη μαμά σου, τον μπαμπά σου, όπως κι εγώ τη δική μου μαμά, και τον μπαμπά μου, και όλους τους προηγούμενους έρωτές μας; Γιατί οι δύο μας πρέπει να μεταμορφωθούμε σε ένα πλήθος από έξι, οκτώ, δέκα;
-Έχει γίνει βαρετή η συζήτηση για την πολυδιαφημισμένη αθωότητα και παιδικότητα του άντρα στο παιχνίδι των ερωτικών σχέσεων. Οι άντρες φαίνεται να κολακεύονται γι’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Λες και είναι προσόν το να είσαι ενήλικας με εφηβική ακμή. Για να ξεμπερδεύουμε με τους αστικούς μύθους: αφενός, αθωότητα δεν υπάρχει στον κόσμο που ζούμε και αφετέρου, αν οι άντρες επιζητούν σιωπηλά με την υποτιθέμενη παιδικότητα που διαθέτουν μια «Μητέρα», γιατί δεν παραδέχονται και δυνατά ότι τους αρέσει να είναι από κάτω έτσι για αλλαγή;
– Αν αυτό που έχουμε είναι φιλία, ερωτοφιλία, τεστ αντοχής, πρωταθλητισμός στο σεξ χωρίς δέσμευση, αναμονή για κάτι καλύτερο, στιγμιαία επιλογή ενόψει πολλαπλών άλλων πιθανοτήτων, αφόρητη ιστορία, διατριβή πάνω στις συμβουλές του Cosmopolitan, δέκα τρόποι για να μην ερωτευτούμε, μετωπική σύγκρουση δύο τρένων, το φάντασμα του προηγούμενου/ης, νευρωτική ταινία του Γούντι Άλεν, ψυχόδραμα, ή έρωτας, δεν χρειάζεται να το κάνουμε θέμα, ούτε να μπερδευόμαστε -το τι έχουμε, δεν αφορά κανέναν εκτός από τους δύο μας. Η λέξη επανάσταση χρησιμοποιείται σε εποχές που υπάρχει σύγχυση, ρευστότητα, πρόκληση και ρίσκο
Κάθε δύσκολο βήμα εξέλιξης τεντώνει όλο το εύρος των δυνατοτήτων που έχουμε. Όταν έχεις μάθει την τεχνική της κολύμβησης, το μόνο που σου μένει είναι να ξεκολλήσεις τα πόδια από τον πάτο. Και να κολυμπήσεις.
Πηγή: www.doctv.gr
