Έχω αρθρογραφήσει εκτενώς για την ΕΡΤ. Από όποια πλευρά κι αν το πιάσω το θέμα, δεν βρίσκω δικαιολογία για την συνεχιζόμενη ύπαρξή της. Και κάθε φορά που βλέπω BBC ή PBS με πιάνει η ψυχή μου:
1. Η ΕΡΤ δεν είναι το σημείο αναφοράς για τον ελληνισμό ανά τον κόσμο. Η Κίνα επενδύει 7 δις δολάρια για να επεκταθεί διεθνώς με κρατικό κανάλι ειδήσεων, το Al Jazeera συνεχίζει να ανοίγει τοπικά γραφεία. Υπάρχει πιθανώς, ρόλος για μια ενωμένη διεθνή φωνή, σαν καλώς εννοούμενη εθνική προπαγάνδα. Η ΕΡΤ δεν τον παρέχει.
2. Δεν παρέχει καν σημείο αναφοράς για τους Έλληνες που είναι στην Ελλάδα! Θα μπορούσε να πρωτοστατεί στις τοπικές ειδήσεις, σε ταχύτητα και πληρότητα ρεπορτάζ…αλλά όχι. Μάλλον τις ειδήσεις του Mega ή του ΣΚΑΙ θα διάλεγαν οι περισσότεροι για αυτόν τον ρόλο.
3. Δεν καλύπτει με επιτυχία ειδικευμένο κοινό. Θα μπορούσε να έχει το καλύτερο κανάλι για παιδιά ή για ηλικιωμένους (το κύριο κοινό της τηλεόρασης πλέον). Αλλά όχι. Προτιμάω να κάνει κακές αντιγραφές εμπορικών συνταγών, επαναλήψεις και ένα πρόγραμμα χωρίς στόχο.
4. Δεν είναι υπόδειγμα αντικειμενικότητας. Πουθενά στην ΕΡΤ δεν βλέπουμε μεθοδολογικά επιτεύγματα προς μίμηση. Δεν βλέπουμε κριτήρια ποιότητας που θα έθεταν τον πήχη για άλλα ΜΜΕ.
5. Δεν είναι τεχνολογικά πρωτοπόρος. Θα έπρεπε να είναι υπόδειγμα ποιότητας εικόνας στο HD, να κάνει πρώτη πειράματα 3D, να έχει ραδιοφωνικούς σταθμούς ή βίντεο στο YouTube, να είναι τέλεια στην παροχή metadata για να μπορούμε να δοκιμάζουμε νέα πράγματα με το υλικό της.
Θα παρατηρήσετε ότι ακόμα και το τελευταίο από αυτά τα σημεία δεν περιλαμβάνει ανάγκη για πρόσθετο κόστος. Θέμα έμφασης είναι. Μπορείς να πληρώσεις δικαιώματα για το Μουντιάλ ή να κάνεις κάτι άλλο, πιο συμβατό με τον ρόλο της δημόσιας τηλεόρασης. Να χρυσοπληρώσεις μια ανόητη σαπουνόπερα ή να αντιγράψεις ένα από τα ενδιαφέροντα προγράμματα του BBC. (Δεν ζητάω να εφεύρουν τον τροχό, είναι δεκάδες έτοιμα και αξιόλογα πράγματα που δεν έχουν γίνει ακόμα για την Ελλάδα.)
Ο λόγος που δεν σκέφτονται περισσότεροι Έλληνες σαν κι εμένα είναι ιδεολογικός:
The public service ethic is grounded in the interventionist conception of democracy which champions individual liberty in the name of the common good. Envisaging society as greater than the sum of its parts, the interventionist view of democracy advocates the individual’s right to pursue self-fulfilment through citizenship as a ‘positive’ freedom that sometimes requires state intervention for its protection. From the interventionist perspective individual liberty entails escape from the narrow bounds of self-interest, enabling individuals to make the best of themselves by participating in a shared way of life and contributing to the common good.
Reinventing Public Service Television for the Digital Future – Mary Debrett
Αλλά στην πράξη τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Δεν είναι θέμα τηλεθέασης (ουσιαστικά η δημόσια τηλεόραση δεν έχει τηλεθέαση – με τερτίπια και τσόντες από μεγάλα γεγονότα κάπως ανεβάζει τον μέσο όρο της) ούτε θέμα οικονομικού φιλελευθερισμού. Η δημόσια τηλεόραση είναι πλέον αναχρονισμός.
1. Όταν στήθηκε η δημόσια τηλεόραση είχε λόγο ύπαρξης. Να μας ενώσει στις απόψεις μας. Αν γίνεται καλά, το λέμε “ελληνικό πολιτισμό”. Αν γίνεται άσχημα το λέμε “προπαγάνδα”. Στο σημερινό τοπίο ΜΜΕ αυτό είναι αδύνατον.
2. Δεν θέλουμε τηλεόραση! Η έννοια της μονόδρομης μετάδοσης πεθαίνει. Όποιος παράγει περιεχόμενο μπορεί να δει την τηλεοπτική μετάδοση σαν απλά ένα από τα πολλά κανάλια από τα οποία μεταδίδει την πληροφορία του. Ενώ κλαίγονται κάποιοι για το έξοδο της “Ραδιοτηλεόρασης” εγώ ρωτάω: “γιατί δεν βγάζουμε μια κρατική εφημερίδα;” Πιθανώς πιο πολλοί άνθρωποι (κυρίως ηλικιωμένοι μάλλον) θα την διαβάζουν!
3. Είναι αδύνατον να έχουμε “δημόσια” τηλεόραση όταν δεν έχουμε καν κυβερνήσεις εκλεγμένες από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ποια “κοινή” άποψη θα προωθήσει αυτό το κανάλι;
The debate over the future of public broadcasting in the United States and elsewhere is complicated by the questionable legitimacy of the term “public.” Identifying the will of the public and how it will be represented has always been a central challenge for societies aspiring or claiming to be demo-
cratic. In order to decide broadcasting practices in a multicultural demοcratic society, coming to grips with what we mean by the public is absolutely essential because at heart of the controversy is a disagreement over what the public is, what it wants, and how media technology should be used.
Public Broadcasting and the Public Interest – Michael P. McCauley (editor)
Μήπως να φτιάξουμε ένα κανάλι για τους φτωχούς, ένα για όσους είναι ενάντια στο μνημόνιο κλπ; Προτείνω να ξανασκεφτούμε από την αρχή τον λόγο ύπαρξης της δημόσιας ενημέρωσης. Θα μπορούσε να ενωθεί με δημόσιες υπηρεσίες που καταγράφουν απόψεις. (Σαν το ευρωβαρόμετρο.) Να γίνει σημείο αναφοράς για θέματα καταναλωτή. Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν αλλά πρώτα… η ΕΡΤ αυτή που έχουμε πρέπει να εξαφανιστεί.
Γιατί; Γιατί ποτέ δεν έκανε σκέψεις σαν αυτές εδώ και ποτέ δεν υλοποίησε οτιδήποτε ελάχιστα καινοτόμο την τελευταία δεκαετία. Αγαπητοί υπάλληλοι τις ΕΡΤ: αν δεν είστε δημόσιοι υπάλληλοι καρεκλοκένταυροι του κερατά, ω συμπολίτες μου που πληρώνεστε με κάθε λογαριασμό της ΔΕΗ που πληρώνω, τότε είστε δειλοί και ανίκανοι.
Στο καλό και μην μας γράφετε. Αποδεδειγμένα άλλωστε, δεν ξέρετε να γράφετε…
Comments are closed.