Οι εθνικές εκλογές του 2012 είναι πολύ ασυνήθιστες. Τεράστιος αριθμός υποψηφίων που δεν έχουν εμπλακεί σε εκλογές ποτέ στο παρελθόν. Πολλά δημόσια πρόσωπα τα οποία δεν έπαιρναν θέση, νιώθουν την ανάγκη να το κάνουν τώρα. Και έρχεται η ώρα που σε ρωτάει κάποιος; “Λοιπόν, τι ποσοστό θα βγάλετε τελικά;” Θεωρούν ότι επειδή είσαι σε ένα κόμμα βλέπεις “μυστικές” δημοσκοπήσεις καλύτερες από τις αρλούμπες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Η ερώτηση είναι παγίδα:
1. Θέλεις να δώσεις “αέρα νίκης”. Είτε επειδή πάει για μεγάλο ποσοστό/αυτοδυναμία το κόμμα ή επειδή αγωνίζεται να φτάσει το 3%. Οπότε λες να υπονοήσεις ότι υπάρχει κάποιο αόρατο ρεύμα της τελευταίας στιγμής, οι αναποφάσιστοι ή θεωρία συνωμοσίας πως θα μπουρδουκλωθεί τελευταία στιγμή άλλο κόμμα και θα πάρεις όλους τους ψήφους του. Ακούμε συχνά τελευταία πχ ότι “ο Καμμένος είναι σε πτώση” σαν να είναι άλογο ιπποδρόμου ένα κόμμα. Ποδοσφαιρική λογική και μάλιστα για bookies β’ κατηγορίας.
2. Δεν θέλεις να γίνεις ρεζίλι. Έρχονται και άλλες εκλογές σε λίγους μήνες μάλλον. Αυτό που διαφαίνεται στην ελληνική πολιτική σκηνή είναι η ανάγκη των ψηφοφόρων για πειστικές λύσεις. Λέγοντας συνειδητά ψέματα ή μισές αλήθειες, ειδικά στην διαδικτυακή εποχή που όλα μένουν, κινδυνεύεις άμεσα.
Ο πιο πειστικός τρόπος να δώσετε την εικόνα που θέλετε σε κάποιον είναι παραθέτοντας στοιχεία άλλων. Εδώ για παράδειγμα κάνω μια ανάλυση του αριθμού τηλεοπτικών εμφανίσεων ενός κόμματος ανά κανάλι. Υπάρχουν σημαντικές διαφορές και κινήσεις που ίσως υποδηλώνουν κάτι. Αλλά θα ήταν ανόητο να το αναγάγω σε “αέρα νίκης”. Και είναι πολύ πιο χρήσιμο να το δούμε σαν ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά στην τηλεδημοκρατία, ειδικά για τα μικρά κόμματα.
Η λογική του διαδικτύου ήταν πάντα “δώσε μου κάτι δωρεάν και θα σου δώσω την προσοχή μου για λίγο”. Ακούγεται ρηχό αλλά είναι έντιμο. Σκεφτείτε τι έχετε να δώσετε λοιπόν.
Μια καλή λίστα ανθρώπων που επηρέασαν έμμεσα την κοινή γνώμη διαδικτυακά και οι διαφορετικές τους προσεγγίσεις είναι εδώ.