Δεν διάβασα στις ελληνικές εφημερίδες αναφορά και αποφάσισα να κάνω ότι μπορώ μόνος μου στην μνήμη του.)
Ρομά. Είναι της μόδας. Αν το παίζεις κουλτουριάρης δηλαδή. Ή αν έχεις ασχοληθεί με το θέμα. Ο Nicolae Gheorghe ήταν σαφώς κουλτουριάρης. Γραμματιζούμενος. Τόσο που οι ίδιοι οι Ρομά ποτέ δεν τον δέχθηκαν κανονικά. Μέχρι που τον απήγαγαν και τις έφαγε κατηγορούμενος ότι δούλευε ενάντια στα συμφέροντά τους. Ο άνθρωπος που πολέμησε όσο κανείς άλλος για μια ομάδα…που δεν είναι καν ομάδα.
Της Γαλλικής σχολής κουλτουριάρηδων βέβαια με έντονες ανησυχίες σχετικά την έννοια της “ταυτότητας” και άλλες λέξεις σε “εισαγωγικά” γιατί όλα είναι σχετικά σε αυτόν τον κόσμο. Παιδί τσιγγάνων μεν αλλά με μητέρα που τον έστειλε στα καλά σχολεία και τον κρατούσε μακριά από τους τσιγγάνους. Κατέληξε όμως σύμβουλος του “βασιλιά” των τσιγγάνων και χωρίς να το ψάξει ο ίδιος να τους εκπροσωπεί σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς.
Είναι δύσκολο να εξηγήσεις σε έναν προκατελλειμένο Έλληνα την σημασία του θέματος. Οι περισσότεροι μόλις ακούσουν “τσιγγάνος” λένε “α, γύφτος” και σκέφτονται καρπούζια, γυμνά παιδιά, ζητιανιά και βρώμα από τους καταυλισμούς τους. Και ο Γκεοργκέ τα ίδια έλεγε. Τσαντιζόταν που δεν μπορούσαν να οργανωθούν.
Κι όμως είναι περίεργα επίκαιροι οι προβληματισμοί του. Φαντάστηκε μια ευρωπαϊκή ένωση όπου οι νομαδικοί πληθυσμοί θα είχαν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Προσπάθησε να το σκεφτεί στην πράξη. Στο παγκοσμιοποιημένο χωριό που ζούμε όλο και περισσότερο, τσιγγάνοι νομάδες είμαστε όλοι. Ρομά όμως είναι κάτι άλλο και ο κύριος που πέθανε πριν λίγες μέρες βοήθησε όσο κανείς άλλος να το καταλάβει αυτό ο κόσμος.
