Γιατί δεν μπορεί να τα πάρει με συναίνεση η κυβέρνηση:
Σε πολύ λεπτό στρώμα πάγου ισορροπεί η νέα ελληνική κυβέρνηση στην προσπάθειά της να διαχειριστεί την κρίση ρευστότητας που είχε «στήσει» στην ουσία η προηγούμενη αλλά και η διάθεση εκ βάθρων ανατροπής των συμφωνηθέντων και αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου. Σε αυτό το πλαίσιο, με την αγορά σε καθίζηση, τα Δημόσια έσοδα να απέχουν παρασάγγας από τους στόχους του προϋπολογισμού και τους εταίρους να μην καταβάλουν την τελευταία δόση το υπουργείο Οικονομικών αναγκάστηκε να δεχθεί την πρόταση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη χρήση των διαθεσίμων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης, στους οποίους περιλαμβάνονται –μεταξύ άλλων- και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Σε συνέχεια της απόφασης του υπουργείου Οικονομικών και μετά από εντολή του πρωθυπουργού, οι προϊστάμενοι υπουργοί ζητούν με έγγραφό τους από τις διοικήσεις των Ταμείων την εκχώρηση διαθεσίμων και αποθεματικών μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος στο ΥΠΟΙΚ και τον ΟΔΔΗΧ.
Η κυβέρνηση φαίνεται όμως να αγνοεί ή/και να υποβαθμίζει το γεγονός ότι οι περισσότεροι οργανισμοί έχουν καταθέσει αγωγές σε βάρος της Τράπεζας της Ελλάδος και του τότε διοικητή Γιώργου Προβόπουλου για την χρήση των αποθεματικών τους στο PSI+.
Όπως επισημαίνουν καλά ενημερωμένες πηγές, μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να οδηγήσει στην αυτόματη κατάπτωση των αγωγών και προσφυγών που έχουν καταθέσει τα Ταμεία προς την ΤτΕ καθώς με μεταγενέστερες ενέργειές τους θα έχουν συναινέσει στην επανάληψη της ίδιας πολιτικής, υπό το πρίσμα της προάσπισης του Δημοσίου συμφέροντος.
Εκτός αυτού του μείζονος ζητήματος εγείρονται και άλλα, όπως η φερεγγυότητά τους καθώς και το ενδεχόμενο πλήρους εκτροχιασμού των διαβιβαστικών πληρωμών στο εσωτερικό της χώρας.
Σε κάποιες περιπτώσεις γεννάται και ζήτημα κάλυψης δεικτών φερεγγυότητας καθώς και αποσταθεροποίησης του τραπεζικού συστήματος.
Πάνω απ’ όλα όμως η παθητική ή και ενεργητική αποδοχή του κυβερνητικού αιτήματος από τις διοικήσεις των Ταμείων εγείρει ζητήματα ηθικής τάξης καθώς και απιστίας προς τον εκάστοτε φορέα και το Δημόσιο.
(του Χρήστου Φράγκου)
