Μετά έγιναν τα ζώα. Και τα πάντα.
Εγώ όμως θέλω να γίνω δέντρο. Εκεί έχω καταλήξει. Το πιο σοφό πράγμα στον κόσμο. Βρέχει μηνύματα ο ουρανός. Κάθε σταγόνα μια ερώτηση. Κάθε ηλιαχτίδα μια απάντηση. Κάθε αεράκι που περνάει από μέσα μου σεντούκι με χρυσάφι γνώσης από μέρη μακρινά.
Πιο μικρός δεν μπορούσα να κάθομαι. Να φανταστώ ότι θα ήμουν έτσι ριζωμένος. Με κάθε διακλάδωση όμως γινόταν πιο σαφές. Τώρα το βλέπω καθαρά. Φαινόταν από τότε που ήμουν σπόρος, ότι εδώ θα έμενα για πάντα. Αυτό το χώμα δεν θέλει να το πάρει η επόμενη μπόρα. Το αρπάζω και το κρατάω εδώ. Όσο μπορώ.
Ταξιδεύω τον κόσμο πιο μακριά από ποτέ όσο πιο ακίνητος σταθώ. Από το τίποτα στο πάντα, ένα μαύρο μάτι δρόμος.