Είχα γράψει τους επαίνους της πριν χαθεί. Στο http://alexanderchalkidis.com/?p=853 εξηγώ γιατί τα 6 κόμμα κάτι megapixel της και ότι άλλο έκανε ήταν μια χαρά. Οριακά δικαιολογείται η αναβάθμιση έγραφα…μέχρι που μια βροχερή μέρα στους Καλαρρύτες Τζουμέρκων το μυαλό μου ήταν στην μεταφορά πολλών παιδιών και όχι στην ηρωϊκή μου κάμερα που ξέμεινε εκεί δίπλα στην πηγή…
Ήταν βαριά είναι αλήθεια. Ειδικά όταν έβαζα και κάποιο κουρασμένο παιδί να κάτσει πάνω στην θήκη μεταφοράς της. (Μέχρι να κουραστεί ο ώμος μου εκεί που με κόβει και να ξαναμπεί στον σβέρκο κλασσικά.) Και αυτές οι θολές φωτογραφίες το σούρουπο όταν δεν ήθελα το σκληρό φλας της αλλά δεν άντεχαν και τα ηλεκτρονικά της σε ευαισθησία το κούνημα του χεριού μου μάλλον άχρηστες είναι παρά άποψη.
Αλλά ακόμα και με τους φτηνοφακούς που είχαν ξεμείνει (κανένας τους ειδικά για ψηφιακή μηχανή) καταφέρναμε μικρά αριστουργήματα. Είχα γράψει παλιότερα
ότι θεωρώ την DSLR απαραίτητη σε κάθε τμήμα marketing και για κάθε Blogger. Δείτε μερικά δείγματα φωτογραφίων από την 10D μου σε εκείνο το άρθρο ή και σε σχεδόν κάθε post σε αυτό το ιστολόγιο. (Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι δικές μου και σχεδόν όλες από την 10D μου την μακαρίτισα.) Φωτογραφία της έπαιξε σε διαφήμιση (έντυπα) της Saab και άλλες επιλέχτηκαν από αρκετές photo library προς πώληση. Όχι άσχημα για έναν ερασιτέχνη με μια prosumer.
Καθώς χάνεται η ελπίδα κάποιος καλός Σαμαρείτης που την περιέλαβε από τους Καλαρύτες να μου την επιστρέψει μαζεύω τα κουράγια να διαλέξω καινούργια DSLR. Αλλά πάντα θα θυμάμαι την πρώτη μου…
