Αν ζήσω άλλα πενήντα χρόνια και διαβάζω έξι βιβλία τον χρόνο, έχω μόνο τριακόσιους τίτλους να διαλέξω. Ίσως να είμαι πιο προσεκτικός πριν ξεκινήσω το επόμενο λοιπόν. Αλλά δεν είναι αυτό το πιο τρομακτικό.
Θα δω μια ντουζίνα ακόμα Ολυμπιακούς, μάλλον καμιά εικοσαριά ακόμα Ελληνικές κυβερνήσεις. Όλα αυτά όμως λίγο με απασχολούν. Η αδελφή μου μένει στο εξωτερικό. Την βλέπω μια φορά τον χρόνο. Δηλαδή άντε να την δω άλλες πενήντα φορές πριν πεθάνω ή πεθάνει. Αν πάνε όλα καλά!
Κάτι θείους και θείες, κάτι ξαδέλφια που αγαπώ πολύ, μπορεί και λιγότερες φορές. Τον κολλητό μου που το έχω χάσει τελευταία, πόσες φορές έχω ακόμα; Δεν έχει σημασία πόσο χρονών είσαι. Ζεις ακόμα με τους γονείς σου; Κάνε μια σφιχτή αγκαλιά μάγκα, είσαι στο τέλος του 80-90% των αλληλεπιδράσεων που θα έχεις μαζί τους. Μετά θα τις μετράς μία μία όπως κάνω εδώ.
Όταν λέμε ότι “η ζωή είναι μικρή” δεν το λέμε για να κλαιγόμαστε. Το ακριβώς ανάποδο. Για να το γιορτάσουμε σας το θυμίζω.
