-Θέλω να σου πω ότι…
-Σώπα μη μιλάς…
-Μα το νιώθω..
-Τότε άστο να μεστώσει μέσα σου σαν το κρασί…
-Θέλω τώρα..
-Νιώσε απλά τη στιγμή..άσε τις πράξεις σου να μου δείξουν αυτό που νιώθεις!
-Και τα λόγια…
-Οι λέξεις ξεμυαλίζονται από τον άνεμο και τον ακολουθούν!
-Αν δεν το πώ ομως θα τις εγκλωβίσω…
-Μίλα μου με πράξεις μπορείς; Αυτές κάνουν το μεγαλύτερο κρότο.
-Γιατί το λες αυτό;
-Γιατί οι πράξεις είναι απτές. Ορατές. Έχουν ένταση.Διάρκεια.
-Ενώ τα λόγια;
-Παρόρμηση της στιγμής…
-Όχι πάντα..
-..έχουν αξία μονάχα όταν συνοδευόνται από πράξεις
Ποτέ μου δε συμπάθησα τα λόγια. Αποπλανούν. Παρερμηνεύονται.
Περίτεχνα οι λέξεις στροβιλίζονται στον άνεμο και δημιουργούν αυτό που θέλεις.
Σε εξαπατούν. Πιστεύεις. Θέλεις να πιστέψεις. Οι άνθρωποι που είναι εύκολοι στα λόγια. Που πέφτουν με τα μούτρα πάνω σου προτού καν σε γνωρίσουν είναι πωλητές και τίποτα παραπάνω. Χρησιμοποιούν τα λόγια για να σε πείσουν. Αν τους ζητήσεις με πράξεις να αποδείξουν αυτό που πουλάνε, με την ουρά στα σκέλια θα πάνε στην πιο σκοτεινή γωνία να αποφύγουν το βλέμμα σου.
-Επιμένω..
-Δε με νοιάζει τι θα μου πεις τώρα..
-Τότε πού; Στους άλλους;
-Όχι, όχι ούτε στους άλλους…
-Τότε τι;
-Με νοιάζει τι πιστεύεις και νιώθεις μέσα σου. Τους άλλους, εμένα, όλο τον κόσμο μπορείς να τον πείσεις..εσένα όμως; Μπορείς;
Η σχέση χτίζεται. Τουβλάκι τουβλάκι. Η εμπιστοσύνη. Ο σεβασμός. Ένα- ένα. Όλα. Θέλει γερά θεμέλια και μετά δουλειά.
Η αβάσταχτη βαρύτητα του μαζί!
Θέλει ιδρώτα. Πηλοφόρι. Μεροκάματα ποτισμένα με ιδρώτα και υπομονή. Θέλει χρόνο. Πράξεις. Τότε μόνο οι λέξεις αποκτούν σημασία. Τότε είναι ικανές να αγγίξουν την καρδιά σου. Να πλημμυρίσουν το μυαλό σου.
Tην τράβηξε πάνω του και άρχισε να της μιλά ακατάπαυστα. Βιάστηκε. Love alert.
Τα λόγια έχουν βαρύτητα και αξία όταν ειπώνονται μετά από καιρό. Όταν ξέρεις ότι ο ενθουσιασμός της αρχής έχει φύγει.
Στον ήχο της κάθε λέξης η σκηνή παγώνει. Γνωρίζονται τόσο λίγο πώς μπορεί να της λέει τόσα;
Το τζάμι γίνεται θρύψαλα. Κομμάτια. Κάποια από αυτά καρφώνονται στην καρδιά της. Αποτραβιέται. Νοητά. Εκείνος συνέχιζε να της ψιθυρίζει ερωτόλογα. Εκείνη ήθελε να τσιρίξει. Να ουρλιάξει. Να του πει να σταματήσει. Δεν το έκανε. Αφέθηκε στην ανάγκη της για στοργή. Τον άφησε να της λέει λόγια που άγγιζαν τα όνειρα της όχι όμως την καρδιά της. Πεινασμένα είχαν αρχίσει να μετατρέπονται σε εφιάλτες κάποιες νύχτες.
Γιατί έτσι συμβαίνει.
Όταν τα όνειρα δεν εκπληρώνονται , κάποια από αυτά, γίνονται αγύρτες και στηλιτεύουν τις καρδιές.
Τα λόγια του βάλσαμο εκείνη τη στιγμή. Έτρεφαν τους πεινασμένους αλήτες της ψυχής της. Την ανάγκη. Τα όνειρα. Την επιθυμία.
Ήταν νωρίς όμως.Το ήξερε.
Νιώθω για σένα σημαίνει επιθυμώ αυτό που είσαι. Σε έχω ζήσει στα καλύτερα και στα χειρότερα σου και όλα αυτά για μένα συνθέτουν την εικόνα που λατρεύω. Τον άνθρωπο που θέλω να είμαι μαζί του.
Πόσο λάθος κάνουμε οι άνθρωποι πολλές φορές. Ντύνουμε τον άλλο με τα θέλω μας χωρίς να μας ενδιαφέρει για το ποιός είναι. Διαθλάται η εικόνα του μέσα από τα μάτια της επιθυμίας. Και πέφτουμε σε σφάλματα.
Η βραδιά κυλούσε. Τον άφησε να μιλήσει. Δεν είχε λόγο να μην τον πιστέψει. Τάισε τα πεινασμένα της όνειρα, ίσα για να την αφήσουν ήσυχη, έστω για λίγο.
Ο χρόνος θα δείξει. Μέχρι τότε καμία λέξη δεν μπορούσε να περάσει το αόρατο τείχος που είχε χτίσει. Μέχρι μια του πράξη να το ραγίσει και να αφήσει μια από αυτές να μπει στην καρδιά της.
Οι εύκολες λέξεις και η γρήγορη εκδήλωση των συναισθημάτων έρχονται πριν τη συνειδητοποίηση…αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Mind the gap..
More than words is all you have to do to make it real
Then you wouldn’t have to say that you love me
‘Cause I’d already know
