Στο ταξίδι της ζωής η αλήθεια είναι η σημαντικότερη, η πιο χρήσιμη αποσκευή. Ο προορισμός του κάθενός μπορεί να διαφέρει: αγάπη, ευτυχία, ολοκλήρωση, φως. Ωστόσο, αν δεν κουβαλάς στη βαλίτσα σου την αλήθεια σου, δε θα καταφέρεις να φτάσεις στον προορισμό σου.
Και ποια είναι η αλήθεια μου; Η δική σου, η δική της, η δική του; Πρέπει να έχουμε όλοι την ίδια αλήθεια; Ή ο καθένας τη δική του; Και η δική μου η αλήθεια αν είναι διαφορετική από τη δική σου, τότε τι γίνεται; Η αλήθεια, τελικά είναι μία ή πολλές; Η αλήθεια του καθενός είναι μοναδική, όσο μοναδικός είσαι εσύ κι εγώ, οι άλλοι δίπλα μας. Δε χρειάζεται να είναι αποδεκτή από όλους, παρά μόνο από σενα τον ίδιο, γιατί είναι δική σου,κομμάτι του εαυτού σου. Η αλήθεια σου, η δική σου αλήθεια είναι η ταυτότητα της υπαρξής σου. Δε χρειάζεται να πείσεις κανέναν γι’αυτήν, ούτε να την δικαιολογήσεις, ούτε να απολογηθείς γι’αυτήν. Πόσο μάλλον να την κρύψεις…
Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να βρεις την αλήθεια σου, όποια κι αν είναι, να την αγαπήσεις, να εναρμονιστείς μαζί της και να την εκφράζεις χωρίς εκπτώσεις, να την υπερασπίζεσαι με κάθε τρόπο, γιατί η αλήθεια σου είσαι εσύ!
Στην πράξη, πολλές φορές και για διαφορετικούς λόγους, η αλήθεια εγκλωβίζεται στα δίχτυα του φόβου, στον ιστό της συνήθειας, στη φυλακή της ασφαλούς συνθήκης που έχει δημιουργήσει ο καθένας μας για να μην ξαναβιώσει ένα τραύμα που τον πλήγωσε βαθιά. Κρύβεται πίσω από δεύτερες σκέψεις και την ανησυχία μήπως δε γίνει αποδεκτή, μήπως αυτοί που θα την ακούσουν θα πληγωθούν, θα στεναχωρηθούν. Η αλήθεια κρύβεται, ξεχνιέται, σκονίζεται, σκουριάζει κι εσύ καταλήγεις να είσαι το απομεινάρι του εαυτού σου, παραμένοντας σε συνθήκες που δε σου αρμόζουν. Σε μια δουλειά που κάθε μέρα σε βαλτώνει όλο και πιο πολύ. Σε μια σχέση που σου δίνει ψίχουλα. Σε ένα σπίτι που οι τοίχοι του σε πνίγουν. Σε ένα γάμο βιτρίνα που συντηρείται χωρίς να ξέρεις κι εσύ ο ίδιος το λόγο…
Κάποιες φορές έχεις πείσει τον εαυτό σου πως είναι πολύ δύσκολο να την ξεστομίσεις την αλήθεια σου. Βρίσκεις τόσες δικαιολογίες να την αγνοήσεις κι άλλες τόσες για να εξηγήσεις την αδράνειά σου, την αναποφασιστηκότητά σου να την βγάλεις στο φως. Το μυαλό σου βλέπει καθαρά αυτό που το συναίσθημα μπορεί να καμουφλάρει κι εξακολουθείς και καταπιέζεις την αλήθεια σου στο πιο βαθύ σημείο της ψυχης σου. Μιζεριάζεις, στεναχωριέσαι, βαλτώνεις, αδειάζεις, μένεις θεατής στη ζωή που σου αξίζει αλλά την αφήνεις να περνά.
Η αλήθεια, όμως, είναι φύση ελεύθερη. Κρύβει μία δύναμη μέσα της. Είναι φωτιά. Σε καίει, όσο κι αν προσπαθείς να την κρύψεις, όσο κι αν προσπαθείς να την ξεχάσεις, να αδιαφορήσεις. Κι έρχεται η στιγμή που βγαίνει δυνατή και σε λυτρώνει. Όσο κι αν ο φόβος σε παραλύει, όσο κι αν η συνήθεια σε έχει βαλτώσει, έρχεται η στιγμή που η αλήθεια σου μιλάει, βγαίνει στις λέξεις σου, ντύνει τις πράξεις σου κι εσύ δεν μπορείς παρά να την αποδεχτείς, να την αγαπήσεις και να την εκφράσεις . Η στιγμή αυτή έρχεται σε άλλους νωρίτερα, σε άλλους αργότερα. Τη στιγμή, όμως, που θα έρθει, είναι τόσο ιερή γιατί είσαι εσύ και η αλήθεια σου, γίνεστε ένα. Γιατί η αλήθεια σου είσαι εσύ.
Κι αν κάποια στιγμή σου είπαν πως η αλήθεια πληγώνει, εγώ θα σου πω πως η αλήθεια λυτρώνει. Αν κάποιος δεν αποδεχτεί την αλήθεια σου, τότε δεν υπάρχει λόγος να βρίσκεται δίπλα σου. Αν κάποιος κριτικάρει την αλήθεια σου, μην τον αφήσεις να σε επηρεάσει. Το πιθανότερο είναι πως υποφέρει γιατί κρατά την αλήθεια του θαμμένη. Mην ακολουθήσεις το παράδειγμά του!
Η αλήθεια σου είναι η δύναμή σου. Και είναι τελικά πιο απλό από όσο σκέφτεσαι ή φαντάζεσαι να την εκφράσεις. Είναι όμορφη και ανανεωτική. Κι ας είναι η καρδιά λίγο σφιγμένη στην αρχή… Τίποτα δεν είναι δύσκολο, αρκεί να το θελήσεις πραγματικά.
Η αλήθεια σου είναι απλή μα τόσο μοναδική!
Η αλήθεια σου είσαι εσύ…
