Από τις 17 έως τις 20 Οκτωβρίου, η Αθήνα φιλοξενεί μία από τις σημαντικότερες διοργανώσεις διεθνώς του χώρου των παραστατικών τεχνών, το ΙΕΤΜ Athens. Πρόκειται για την τακτική συνάντηση του Διεθνούς Δικτύου για τις Σύγχρονες Παραστατικές Τέχνες ΙΕΤΜ, μιας ένωσης καλλιτεχνικών φορέων από το χώρο των παραστατικών τεχνών, που σήμερα αριθμεί περισσότερα από 500 μέλη, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται κορυφαίοι θεσμοί και καλλιτέχνες όπως το Φεστιβάλ της Αβινιόν, το Βρετανικό Συμβούλιο, το Kunstenfestivaldesarts, o Jan Fabre, οι Forced Entertainment κ.α. Έτσι, περισσότεροι από 500 καλλιτέχνες και επαγγελματίες των παραστατικών τεχνών απ’ όλη την Ευρώπη, αλλά και άλλες ηπείρους, αναμένεται να συγκεντρωθούν στην Αθήνα, για να γνωρίσουν τους Έλληνες συναδέλφους τους και όλοι μαζί να καθορίσουν το «Αύριο» των παραστατικών τεχνών.
Το πρόγραμμα του ΙΕΤΜ Athens χωρίζεται σε δύο σκέλη. Το πρώτο σκέλος περιλαμβάνει μία σειρά συζητήσεων και εργαστήριων πάνω σε θέματα παραγωγής, χρηματοδότησης και οργάνωσης των παραστατικών τεχνών με εισηγητές από διάφορες χώρες της Ευρώπης και την Ελλάδα. Αυτό το σκέλος δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό, αλλά αποκλειστικά στους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στο χώρο των παραστατικών τεχνών (καλλιτέχνες, μάνατζερ, παραγωγούς, θεωρητικούς κτλ). Προκειμένου να λάβει κάποιος μέρος πρέπει να εγγραφεί στη διοργάνωση και να καταβάλει το αντίστοιχο κόστος συμμετοχής. Οι εγγραφές λήγουν την 1η Οκτωβρίου. Για περισσότερες πληφορορίες και τη διαδικασία εγγραφής, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφθούν τον ακόλουθο σύνδεσμο:
http://www.busart.org/2013/07/12/register-now-for-ietm-athens-2013/
Το δεύτερο σκέλος του ΙΕΤΜ Αthens είναι το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, το οποίο περιλαμβάνει μία σειρά εκδηλώσεων από τη χώρα που φιλοξενεί τη διοργάνωση, δηλαδή εν προκειμένω από την Ελλάδα. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η ευκαιρία στους επισκέπτες να αποκτήσουν μία εμπεριστατωμένη εικόνα της σύγχρονης ελληνικής σκηνής. Ταυτόχρονα, δίνεται η ευκαιρία στους Έλληνες καλλιτέχνες να δείξουν τη δουλειά τους σε ένα ευρύ κοινό ξένων καλλιτεχνών, επιμελητών προγράμματος και παραγωγών, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις για συνεργασίες εκτός συνόρων. Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα του ΙΕΤΜ Athens, που παρουσιάζεται αναλυτικά παρακάτω, είναι ανοιχτό στο ευρύ κοινό.
Συνολικά, το πρόγραμμα του ΙΕΤΜ Athens παρουσιάζει μέσα σε τρεις ημέρες, Πέμπτη 17, Παρασκευή 18 και Σάββατο 19 Οκτωβρίου,[highlight] 11 παραστάσεις, 12 Καλλιτεχνικές δράσεις (4 Συμπόσια, 5 Καφενεία και 3 Περιπάτους) και Δημιουργικές Συναντήσεις με 26 ομάδες[/highlight].
[divider]
Παραστάσεις
[Πράξη] 21-mneme, σε χορογραφία Μαρίας Κολιοπούλου, συμπαραγωγή της ομάδας χορού Πρόσχημα και της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών
Η νέα [πράξη] της ομάδας χορού Πρόσχημα σε χορογραφία της Μαρίας Κολιοπούλου προκαλεί τον θεατή να επαναφέρει στη μνήμη του εκείνη την κατάσταση του υποσυνείδητου όπου το μόνο καθήκον του είναι να κυνηγήσει τα όνειρά του, δίνοντας έτσι την υπόσχεση για ελπίδα. Διερευνώντας την έννοια της μνήμης, η Μαρία Κολιοπούλου προτείνει ένα παλινδρομικό ταξίδι στη σωματική μνήμη. Βυθίζοντάς μας σε έναν κόσμο φανταστικής πραγματικότητας, τρεις γυναίκες αποκαλύπτουν διαφορετικές πτυχές της μνήμης καθώς αφήνουν το σώμα τους να διηγηθεί τις δικές του ιστορίες μέσα από τις δράσεις και τις ποιότητές του. Στόχος της παράστασης είναι να παραπέμψει τον θεατή, μέσα από ήχους, εικόνες και σύμβολα στις δικές του θύμησες και μνήμες.
Συμπαραγωγή: Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών – Ομάδα χορού Πρόσχημα
Eyes in the color of the rain, σε χορογραφία Λίντας Καπετανέα και Jozef Frucek, συμπαραγωγή της ομάδας χορού RootlessRoot και της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών
Με αφετηρία και προορισμό το σώμα, η Λίντα Καπετανέα και ο Γιόζεφ Φρούτσεκ επιθυμούν μέσα από κάθε χορογραφική τους απόπειρα να διερευνούν το προσωπικό τους στυλ στην κίνηση. Δεν αρέσκονται στη λογική του καθαρά «χορευτικού λεξιλογίου»· επικεντρώνονται σε αυτό που μπορεί να εκφραστεί μέσω της κίνησης, την ανάδειξη του συναισθηματικού κόσμου, τη θεατρικότητα και την ενστικτώδη επικοινωνία επί σκηνής. Οι κινησιολογικοί κώδικες της ομάδας είναι συνέπεια ανταλλαγής και συγχώνευσης υλικών διαφορετικής προέλευσης: από τις πολεμικές τέχνες και τα ακροβατικά μέχρι το σύγχρονο χορό. Πώς μπορεί ο άνθρωπος να ξεφύγει από την (αυτο)καταστροφική δίνη της σκέψης και να ξαναγίνει κύριος του εαυτού του; Με αφορμή αυτή την ιδεολογική τοποθέτηση, οι δημιουργοί επιστρέφουν στην ανθρώπινη διάσταση των πραγμάτων και αφουγκράζονται το σώμα προκειμένου να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους «σε μια στιγμή βαθύτερου αντικατοπτρισμού της πραγματικότητας».
Mockob Celim, από την ομάδα Όχι Παίζουμε, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σαχίνη
Βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Γ. Βιζυηνού, η παράσταση παρακολουθεί την ιστορία ενός Τούρκου άνδρα που επιχείρησε μέχρι και να αλλάξει την εθνική & θρησκευτική του ταυτότητα, στην αναζήτηση του για αποδοχή και τρυφερότητα που ποτέ δεν πήρε από τον πατέρα του. Η ζωή του υπήρξε ένα ταξίδι μεταξύ συνόρων στην πολεμοδαρμένη Ανατολή, πότε υποταγμένος και πότε δραπέτης από σχήματα εξουσίας στην οικογένειά του, τον στρατό και την κοινωνία. Αυτός και η ιστορία του φτιάχνουν ένα χορογραφημένο θέαμα στη σκηνή ενός επικίνδυνου τζόκερ. Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε στο πλαίσιο του UrbanDig Project. Η ομάδα «όχι παίζουμε» ξεκίνησε το 2004. Δημιουργεί παραστάσεις μεταξύ θεάτρου και χορού στο πλαίσιο των δράσεων UrbanDig Project και Συγγραφείς του Κόσμου. Με το UrbanDig Project η αλλιώς Ανασκαφή Φαντασμάτων Πολιτισμού στη Σύγχρονη Πόλη περιηγείται σε λιγότερο γνωστές γωνιές και κτήρια της πόλης όπου στήνει σύγχρονες παραστάσεις που επανα-συστήνουν τους χώρους αυτούς στο κοινό, αποκαλύπτοντας τις ιστορίες που κρύβουν και προσωπικότητες που πέρασαν από εκεί.
Mothers, σε χορογραφία Ίριδας Κάραγιαν, συμπαραγωγή της ομάδας χορού ΖΙΤΑ και του Φεστιβάλ Αθηνών 2012
Δύο γυναίκες πατάνε πάνω σε μία βάση από ξύλινα τουβλάκια και σανίδες. Με κινήσεις ακριβείας, συσσωρεύουν επαναλαμβανόμενα κυκλικά μοτίβα και χωρίς να δηλώνουν κανένα σταθερό σημείο στο χώρο, εξελίσσουν μια κινητική φράση που διατρέχει χωρίς παύσεις το σύνολο του έργου. Οι κινήσεις τους, χωρίς να ακινητοποιούνται σε καμία μορφή, φαίνεται να αφήνουν στο χώρο τα ίχνη των εντάσεων που ενεργούν στο εσωτερικό του σώματος, τη στιγμή που η κίνηση οργανώνεται, πριν την εκτέλεσή της, σαν δυνατότητα δράσης. Τις παρατηρούμε να γράφουν έναν κινητικό κώδικα που θα ενεργοποιήσει στη συνέχεια την κατασκευή του χώρου από το υλικό που τις υποστηρίζει. Το έργο Μητέρες αφηγείται ιστορίες κατασκευής: δύο γυναίκες παίζουν με το χώρο και επινοούν το έργο κατασκευάζοντας μικροσκοπικούς μηχανισμούς δράσης, μνήμης και δυνατότητας. Με ευτελή αντικείμενα που μετατρέπονται σε πρωτόκολλα κίνησης, χώρου και ήχου, χτίζουν τις δικές τους πόλεις, συστήματα μνήμης και καταγραφής της ιστορίας, έρευνες με αφετηρία τις έννοιες του ηρωισμού και της υπέρβασης. Παρατηρούν τις κατασκευές τους από ψηλά, τριγυρνάν ανάμεσά τους, αποσύρονται και επανέρχονται και γράφουν διαρκώς νέους κώδικες δράσης. Παιδικά παιχνίδια κατασκευών, ή η διαρκής επινόηση νέων τρόπων ενεργοποίησης του ίδιου υλικού.
Self Storage, από την ομάδα Jukstapoz (Cabinet of Curiosity), σε χορογραφία Paul Blackman και Χριστίνας Γουζέλη
Η Χριστίνα Γουζέλη και ο Paul Blackman άρχισαν την έρευνα τους για την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD) το 2008. Η διαταραχή της «αποθησαύριση» (Hoarding) τους οδήγησαν στην ανάγκη να δημιουργήσουν την παράσταση «Self Storage» (Αυτο Αποθήκευση). H παράσταση είναι μια σύντομη κρυφή ματιά μέσα από τους αόρατους τοίχους μιας οικογενειας. Η φυσική εξέλιξη της μητέρας σε ηγετική φιγούρα την έχει οδηγήσει σε περιπλοκες και μπερδεμένες συνθηκες. Τα αγόρια της σκοντάφτουν, πέφτουν, μεγαλώνουν, γίνονται ώριμοι άνδρες που σύντομα θα εγκαταλείψουν το πρώτο τους σπίτι. Κάθε βήμα υποκινείται από μια εσωτερική πιεστική παρόρμηση να αγκιστρωθεί σε παραδόσεις και αναμνηστικά από το παρελθόν τους στα οποία έχει βάλει τη σφραγίδα της προσωπικής της ιδιοκτησίας.
Spectacle, από την ομάδα Vasistas, σε σκηνοθεσία Αργυρώς Χιώτη
Το Spectacle της ομάδας Vasistas διερευνά τους μηχανισμούς εκπαίδευσης του ατόμου στην καθημερινότητα. Η ομάδα στήνει μιαν εύπλαστη κινούμενη εγκατάσταση με ανθρώπους. Ένα παράλογο αυθύπαρκτο δίκτυο δράσης όπου οι εισερχόμενοι πραγματοποιούν συγκεκριμένες ασκήσεις εκπαίδευσης των ατόμων. Οι ελεγκτές γίνονται ελεγχόμενοι, οι ερευνητές πειραματόζωα και η ενστικτώδης πλευρά των ανθρώπων θέαμα και μέσο χειραγώγησης. Ένας παράλογος κόσμος που λειτουργεί σαν παραμορφωτικός καθρέφτης μιας πραγματικότητας και που συνδιαλέγεται με την αστεία πλευρά του ανθρώπου που αναζητά να υπάρξει συγκρουόμενος διαρκώς στη δίνη της αλληλεξάρτησης και της αποδοτικής παραγωγικότητας. Μπορεί να ιδωθεί απλώς και σαν ένα αθώο και αστείο παιχνίδι. Επίκεντρο, η θεαματοποίηση της εσωτερικότητας και η σύγκρουση των ενστίκτων με τους κοινωνικούς κανόνες. Στην αναζήτηση της διαπροσωπικής επικοινωνίας. Η δραματουργία βασίζεται σε επιστημονικά πειράματα, σύμβολα, εικόνες και λειτουργίες της πραγματικότητας που μας περιβάλλει, έργα και κείμενα ερευνητών και διανοητών του 20ου αιώνα.
Αφανής Μνήμη, από την ομάδα Amorphy, σε σκηνοθεσία – χορογραφία Τζένης Αργυρίου
Ένας νέος συναντά το παρελθόν μέσα από την περιπλάνηση του στο ιστορικό μίας πόλης. Το ανασυνθέτει και ακολουθεί τους συνειρμούς του ανάμεσα στο τότε και το τώρα, ανατρέχει σε κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, για να φωτίσει το παρελθόν και να προβληματιστεί για το παρόν, θέτοντας ερωτήματα ατομικής και συλλογικής μνήμης. Φωτογραφίες μεγενθυμένες και κατακερματισμένες προβάλλονται και συνθέτουν μια αποσπασματική μνήμη. Οι λεπτομέρειες της κάθε φωτογραφίας αρχίζουν να ζωντανεύουν, να αποκτούν σημασία, υλικότητα και αμφισημία. Η συνείδηση του “χθες”, που είναι τόσο κοντά στο σήμερα, και η ευθύνη για το αύριο, που κι εκείνο με τη σειρά του είναι ήδη “σήμερα”, μας κάνουν παρόντες στο παρόν; Η Aφανής Mνήμη είναι ένα ταξίδι στο χρόνο, είναι το τώρα που κοιτάζει πίσω του. Η παράσταση παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα στο πλαίσιο του ΙΕΤΜ Athens.
Γιοι και κόρες, από την ομάδα Sforaris, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού
Πέντε νέοι ηθοποιοί ταξίδεψαν σε όλη την Ελλάδα (από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έως την Κρήτη, την Πάτρα, την Κομοτηνή, την Μύκονο, την Κέρκυρα, την Αμοργό κ.λ.π.) επί 13 μήνες, συνομίλησαν με ηλικιωμένους και τους ζήτησαν να θυμηθούν την μικρή ξεχωριστή ιστορία που άλλαξε τη ζωή τους. Από τις 85 μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις, επελέγησαν και μεταφέρθηκαν στη σκηνή οι ιστορίες που διαδραματίστηκαν παράλληλα με γνωστά ιστορικά γεγονότα, από τη μετανάστευση στην Αμερική, τη Γερμανία, τον Καναδά και την Αυστραλία, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, την ανέγερση του Τείχους στο Βερολίνο, τη Χούντα, τις εκλογές του 1981 και την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας του 2004. Η παράσταση είναι ένα μωσαϊκό των άγνωστων ιστοριών της ζωής, που μπορεί κάποιες φορές να χάνει το δρόμο της, αλλά επιμένει στην αναζήτηση της ευτυχίας, κάτω από την επίσημα καταγεγραμμένη Ιστορία.
Μήδεια του Ευριπίδη, από την ομάδα +Δρόμος (ΣυνΔρόμος), σε σκηνοθεσία Φίλιππου Κανακάρη
Παράσταση για δύο ηθοποιούς, χορό και ένα μικρόφωνο. Ένα έργο που δε χρειάζεται συστάσεις. Ένας μύθος που εξακολουθεί να συναρπάζει. Μια πρωταγωνίστρια που διχάζει το κοινό αλλάζοντας διαρκώς πρόσωπα και προσωπεία: απεχθής παιδοκτόνος ή πρώιμη φεμινίστρια; Στυγερή εγκληματίας ή κοινωνική επαναστάτρια; Επιτήδεια πολιτικός ή συνηθισμένη γυναίκα; Εντέλει, θύτης ή θύμα; Το ντιμπέιτ εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας και η απόφαση ως προς τα πού γέρνει η πλάστιγγα είναι δική μας. Τι πιστεύουμε; Και ώς πού φτάνει η ανοχή μας, ακόμα και η συνενοχή μας; Μια σύγχρονη παράσταση της Μήδειας με τη μορφή ενός «σκηνικού ντουέτου», που αναζητά τις ρίζες της βίας με χιούμορ και χωρίς αρχαιοπληξία, όχι για να σατιρίσει αλλά για να αναδείξει τη διαχρονικότητα του αριστουργήματος του Ευριπίδη.
ΔΕΡΜΑ, από την ομάδα ΟΔC, σε σκηνοθεσία Έλλης Παπακωνσταντίνου
Μια παράσταση για τον ΛΕΒΙΑΘΑΝ του Τ. Χομπς σε σύλληψη και σκηνοθεσία Έλλης Παπακωνσταντίνου. Το ΔΕΡΜΑ είναι μια υβριδική περφόρμανς που κάνει ελάχιστη χρήση κειμένου και πραγματοποιείται με τη συμμετοχή περφόρμερς, μουσικών και εικαστικών. Το ΔΕΡΜΑ αποτελεί μια ποιητική έκφραση της πολιτικής πραγματικότητας και της ενδυνάμωσης του Υπερ-Κράτους Λεβιάθαν, του συντηρητικού δόγματος των τραπεζών ενάντια στα ατομικά δικαιώματα και την ελεύθερη σκέψη. Το ΔΕΡΜΑ είναι ένας φόρος τιμής στην μηχανιστική εργασία, την απάθεια και την αντίσταση.
Ωραίοι σαν Βερολινέζοι, από την ομάδα Per-Theater-Formance, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τσιάμη
Το μανιφέστο του σκηνοθέτη και θεωρητικού του θεάτρου Γιόζεφ Μποκουσλάου Έσιλκ με τίτλο «Το θέατρο του μικροφώνου» βρίσκει τεράστια απήχηση μεταξύ των ομάδων του σύγχρονου θεάτρου σε όλη την Ευρώπη. Οι θεατρικές σκηνές γεμίζουν με μικρόφωνα, αποκριάτικες μάσκες, κάμερες που καταγράφουν και οθόνες που προβάλλουν ζωντανά τις δράσεις των ηθοποιών. Σκηνοθέτες και ηθοποιοί οργανώνουν ομαδικές εκδρομές στο Βερολίνο για να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις του «Θεάτρου Έσιλκ» και να επιστρέψουν στα θέατρα τους «ωραίοι σαν βερολινέζοι». Οι συντελεστές της Per-Theater-Formance συγκεντρώνουν και παρουσιάζουν τα κλισέ του σύγχρονου θεάτρου σε μια performance που εξερευνά τα όρια της αυθεντικότητας, της επιρροής και της αντιγραφής στην τέχνη του θεάτρου. Οι «Βερολινέζοι» αποτιμούν και επαναπροσδιορίζουν τα κεκτημένα του σύγχρονου θεάτρου στρέφοντας το βλέμμα των καλλιτεχνών και των θεατών προς το μέλλον του.
[divider]
Καλλιτεχνικές Δράσεις
Συμπόσια
«Αγγελιoφόροι» από την ομάδα Θέατρο Δωματίου. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Άντζελα Μπρούσκου
Κείμενα που διατρέχουν την Ιστορία θα χρησιμοποιηθούν ως φορείς μιας γλώσσας, που μεταφέρει τα μηνύματα της από το παρελθόν για να συνομιλήσει με το παρόν και το μέλλον. Το εγχείρημα θα πραγματοποιηθεί στον βιομηχανικό χώρο του Βυρσοδεψείου που θα λειτουργήσει καθοριστικά σαν τόπος συνάντησης και διάδρασης για τους συμμετέχοντες και εκεί θα διαμορφωθεί και το τελικό αποτέλεσμα. Το μήνυμα του ηθοποιού-αγγελιοφόρου επαναπροσδιορίζεται σ’ έναν ανοιχτό διάλογο με την ιστορία της γλώσσας μας.. Κείμενα από την Αρχαία Τραγωδία, ποίηση, φιλοσοφία, πολιτική καθημερινός λόγος όπως αρθρώνεται στον δημόσιο χώρο σήμερα , χρησιμεύουν σαν υλικό για αυτή την προσέγγιση.Τα ερωτήματα που προκύπτουν διαπραγματεύονται την έννοια της εθνικής μας ταυτότητας και την κρίση της δημοκρατίας.
«Η χρήση του χορού ως δομικού παραστασιακού στοιχείου στο σύγχρονο θέατρο», Καλλιτεχνική επιμέλεια: Αλέξης Αλάτσης
Σ’ αυτό το Συμπόσιο, το οποίο περιλαμβάνει προβολή μαγνητοσκοπημένων αποσπασμάτων από παραστάσεις του Αλέξη Αλάτση (Crave, Ο Θάνατος του Δαντόν, Περί Ζώων, Μεταξύ Πόλης και Πόλης) αλλά και άλλων σκηνοθετών, όπως ο Σλέεφ και ο Μαρτάλερ, οι καλεσμένοι καλούνται να συμμετάσχουν σε μια συζήτηση για τις διάφορες δυνατότητες χρήσης του Χορού σε μια σειρά σύγχρονων θεατρικών έργων και για θέματα όπως ‘Χορός σε αντίθεση με το Πλήθος’, ‘Χορός ως Σχολιαστής’, ‘Χορός ως σκηνικό’, ‘Χορός ως Ορχήστρα’, ‘Χορός ως σωματοποίηση του Λόγου’ κλπ. Αυτή η παρουσίαση δίνει την αφορμή για ένα πείραμα Χορικής επεξεργασίας του λόγου με τους συμμετέχοντες πάνω σε ένα σύγχρονο κείμενο που θα μοιραστεί στα αγγλικά.
«Πριν και Μετά», από την ομάδα Yelp Dance Co. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Μαριέλα Νέστορα
Το «Πριν και Μετά» ειναι μια παρουσίαση χορογραφικών δράσεων και του τρόπου με τον οποίο απαντούν στην διαρκώς μεταβαλλόμενη κατάσταση του χορού στην Ελλάδα.
Το Πριν αφορά έργα ομάδας YELP και τη σχέση χορού – φιλοσοφίας.Το Μετά αφορά δράσεις χορού που ανταποκρίνονται στην μεταβαλλόμενη κατάσταση σε επίπεδο καλλιτεχνικό, κοινωνικό, επικοινωνιακό και οικονομικό οι οποίες συγκλίνουν στην καλλιέργεια της συλλογικότητας: open call, public intervention, from stage to page, choreography scores, Embros residencies, collective choreography project. Πως επηρεάζεται η μεθοδολογία απο την κοινωνική και οικονομική κατάσταση; Παρουσίαση , ανάλυση και συμπεράσματα για την περίοδο 2009-2013. Το Συμπόσιο ξεκινάει με μαγειρική. Οι συμμετέχοντες φτιάχνουν γεμιστά και στη διαδρομή προς τον πλησιέστρο φούρνο για το ψήσιμο ‘συναντούν’ αποσπάσματα από χορευτικές δράσεις στο δρόμο και στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός.
«Το παιχνίδι της σιωπής» από την ομάδα ΕΝΤΕΚΑ. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Θεοδοσία Σουρέλου
Η χορογράφος προσκαλεί τους συμμετέχοντες σε ένα συμπόσιο στον χώρο της: ένα μικρό σπίτι με μεγάλη βεράντα που βλέπει θάλασσα και ουρανό. ‘Έχοντας στο μυαλό της την τελευταία της δουλειά που είχε να κάνει με την ανθρώπινη συμπεριφορά και προσωπικότητα και τις διαφορετικές πτυχές του ανθρώπου και θέλοντας να μοιραστεί με τους συμμετέχοντες όλες τις σκέψεις και τα ερωτήματα που γεννήθηκαν μέσα από το απεριόριστο αυτό θέμα, συνειδητοποίησε την πολλή φασαρία που υπήρχε μέσα της! Σκέψεις μετά από άλλες σκέψεις…, ερωτήματα μετά από άλλα ερωτήματα! Πόσο πολύ απασχολημένο μυαλό! Πόσο πολύ απασχολημένο στόμα! Τι γίνεται με την γλώσσα του σώματος; Υπάρχει δράση στη μη δράση; Τι υπάρχει στο κενό μεταξύ των λέξεων; Ποιά είναι η δύναμη της σιωπής; Οι συμμετέχοντες σε αυτό το συμπόσιο καλούνται να λάβουν μέρος στο παιχνίδι της σιωπής, το οποίο επιτρέπει τη μέγιστη ευγλωττία του σώματος.
Καφενεία
«Καταγράφοντας την κρίση». Καλλιτεχνική επιμέλεια: Ανέστης Αζάς, Πρόδρομος Τσινικόρης
Οι σκηνοθέτες Ανέστης Αζάς και Πρόδρομος Τσινικόρης, οι οποίοι ζουν και εργάζονται ανάμεσα Αθήνας και Βερολίνου, δουλεύουν μαζί από το 2011. Επηρεασμένοι από τη συνεργασία τους με την Γερμανική ομάδα Rimini Protokoll, στράφηκαν σε παραστάσεις θεάτρου – ντοκουμέντου, οι οποίες ασχολούνται με τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και την κρίση. Η ομάδα παρουσίαζει αποσπάσματα σε βίντεο από τις παραστάσεις «Ταξίδι με τρένο», «Επίδαυρος. Ένα ντοκυμαντέρ» και «Τηλέμαχος, Should I stay or should I go», ανοίγοντας παράλληλα ένα διάλογο με τους συμμετέχοντες για το θέατρο ντοκουμέντο και τη σημερινή πραγματικότητα.
«Ουτοπία και Κακοτοπιά. Εγώ αν ήμουν… Θα». Καλλιτεχνική επιμέλεια: Κυριακή Σπανού με τη συμμετοχή εικαστικών, μουσικών και καλλιτεχνών και ομάδων του σύγχρονου θεάτρου
Ως πράξη αντίστασης προς τις δημόσιες υπηρεσίες που προετοιμάζουν την πώληση των χώρων του παλαιού αεροδρομίου του Ελληνικού, εμείς – οι καλλιτέχνες (εικαστικοί, μουσικοί, ηθοποιοί και σκηνοθέτες) – μπαίνουμε σε ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο στο χώρο του Ελληνικού, με σκοπό να διεκδικήσουμε την πιθανότητα δημιουργίας ενός καλλιτεχνικού χώρου σε αυτή την περιοχή. Δημιουργούμε μία συλλογική πλατφόρμα καλλιτεχνικών, από τους οποίους ζητήθηκε να μορφοποιήσουν μέσω της τέχνης τους μια εναλλακτική – καλλιτεχνική χρήση του χώρου, μία Ουτοπία καταμεσίς της παρούσας Κακοτοπιάς. Η ειρωνική φράση «Εγώ αν ήμουν… Θα…» προέρχεται από εκφράσεις που ακούγονται καθημερινά στα ελληνικά καφενεία του τύπου «Εγώ αν ήμουν υπουργός… θα έκανα …». Οι καλλιτέχνες δημιουργούν δράσεις που συνδέονται αφενός μεταξύ τους και αφετέρου με την ιστορία και την εγκατάλειψη του χώρου του παλαιού αεροδρομίου.
Το μέλλον διαρκεί για πάντα. 10 χρόνια, Καλλιτεχνική επιμέλεια: blitz (Αγγελική Παπούλια, Γιώργος Βαλαής, Χρήστος Πασσαλής)
Οι blitz δημιουργήθηκαν τον Οκτώβριο του 2004 από τρεις νέους τότε ηθοποιούς: την Αγγελική Παπούλια, το Γιώργο Βαλαή και το Χρήστο Πασσαλή. Τοποθετούμενοι στην περιοχή και δουλεύοντας με τα μέσα του μεταδραματικού θεάτρου, αναγνωρίστηκαν σύντομα ως ένα σχήμα που εισήγαγε μία σύγχρονη αισθητική στο θεατρικό χάρτη της Αθήνας. Οι αναφορές του Λεμάν στο μεταδραματικό θέατρο ως θεάτρου που είναι «περισσότερο παρουσία παρά αναπαράσταση», «περισσότερο μοίρασμα παρά διαμεσολαβημένη εμπειρία», «περισσότερη ηθική, λιγότερη αισθητική» και η φράση “aesthetics vs. anaesthetics” θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να χαρακτηρίσουν τη δουλειά των blitz. H oμάδα έχει συνεργαστεί με καλλιτεχνικούς οργανισμούς όπως το Εθνικό Θέατρο, το Φεστιβάλ Αθηνών, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, τη Schaubuhne και περιοδεύουν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Σε αυτό το «Καφενείο», ανοίγουν ένα διάλογο με τους συμμετέχοντες πάνω στην καλλιτεχνική τους πορεία και παρουσιάζουν μαζί τους ένα 30λεπτο απόσπασμα από την πρόσφατη παραγωγή τους «ΓΑΛΑΞΙΑΣ».
«Στιγμιότυπα», καλλιτεχνική επιμέλεια: Ευγενία Τζιρτζιλάκη
Βασικός άξονας της βραδιάς είναι η παρουσίαση στιγμιότυπων από την τρέχουσα κοινωνική πραγματικότητα στην Ελλάδα και συζήτηση πάνω στο πώς η «κρίση», στην ανθρωπιστική της διάσταση, διαδρά με τον άξονα «τέχνη», συντηρητικοποιώντας τα ήθη και πολώνοντας τις αντιδράσεις. Έτσι, η σκηνοθέτης παρουσίαζει στιγμιότυπα από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τα γεγονότα που επακολούθησαν σε σχέση με την performance «Σωστό ή Λάθος», στιγμιότυπα από την επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα σε σχέση με την κατάληψη της Εθνικής Λυρικής Σκηνής το 2009, στιγμιότυπα από τα επεισόδια έξω από το θέατρο Χυτήριο για την παράσταση του έργου Corpus Christi σε σχέση με την performance “Elle”, κ.ο.κ.
«Το αύριο στο φλιτζάνι», καλλιτεχνική επιμέλεια: Ζωή Δημητρίου
Το καφενείο της Ζωής Δημητρίου έχει ως αφετηρία την πρακτική της καφεμαντείας. Στα ιζήματα του ελληνικού καφέ στο κάτω μέρος ενος φλιτζανιού, τρεις περφόρμερς αναζητούν κομματάκια μέλλοντος: ερμηνεύουν σύμβολα για το μέλλον, ανασύρουν μνήμες κι εμπειρίες απο το παρελθόν. Οι μαντικές τους αναγνώσεις αποδίδονται από λόγο και κίνηση. Το διάβασμα του καφέ γίνεται η αφορμή μιας συνάντησης ανάμεσα σε αγνώστους όπου το φαντασιακό πλέκεται με το αληθινό, το προσωπικό μετατρέπεται σε κοινή εμπειρία. Το «Αύριο στο φλιτζάνι» είναι ένα καλλιτεχνικό δρώμενο που στόχο έχει να προτείνει την ασυνήθιστη, τουλάχιστον για τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, πρακτική της καφεμαντείας ως εκκίνηση για μια εντελώς ξεχωριστού τύπου συνάντηση και ταυτόχρονα να διευρευνήσει τη σημασία της τελετουργίας και ενσωμάτωσης παραδοσιακών στοιχείων στην σύγχρονη τέχνη. Μέσα από το δρώμενο αυτό, η χορογράφος Ζωή Δημητρίου θέλει να παρουσιάσει την καλλιτεχνική της πορεία καί πώς αυτή ανακατασκευάζεται στο παρόν μέσα από ευφάνταστους τρόπους ερμηνείας των συμβόλων και τα ερωτήματα που ανοίγει για περαιτέρω συζήτηση με το κοινό για την πρακτική της σύγχρονης δημιουργίας καί ανάγνωσης του καλλιτεχνικού έργου.
Περίπατοι
«Έρημη Χώρα», από την ομάδα ΑΣΙΠΚΑ. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Ειρήνη Δράκου – Δημήτρης Μπίτος
Θέλουμε να δούμε τους εαυτούς μας να μεταφράζονται σε πέτρα και φυτά, θέλουμε να κάνουμε περιπάτους μέσα μας όταν περιπλανιόμαστε σ’ αυτά τα κτίρια και σ’ αυτούς τους κήπους.(Εμείς οι Απάτριδες – Φ. Νίτσε) Η ομάδα προσθέτει στις ανησυχίες της ένα νέο θέμα, δίπλα σε αυτά της γλώσσας ως εμπειρίας μέσα από την ποίηση και της πόλης ως εμπειρίας μέσα από ποιητική στάση ζωής. Το θέμα ενός χαμένου εσωτερικού πολιτισμού κι ενός χαμένου εξωτερικού τοπίου. Διασχίζουμε μια πόλη που δεν την επινοούμε, δεν την ονειρευόμαστε, δεν εξερευνούμε τον πυθμένα της, δεν την χαζεύουμε από ψηλά, δεν της επιτρέπουμε να μας εκπλήξει.. Και τώρα την εγκαταλείπουμε.. ενώ η πόλη ερημώνει… αναρωτιόμαστε… Μπορούμε να επιστρέψουμε ως μύστες χωρίς πλέον θεό, ως περιηγητές και ταξιδιώτες σε αυτή τη χαμένη πόλη; Έχει η νέα πόλη τη μυθολογία της ;
«Η Αθήνα χθες, σήμερα και αύριο», από την ομάδα Ab Ovo και το Bob Theatre Festival και με τη συμμετοχή των ομάδων Ubuntu, Cheek Bones, C for Circus, Patari Project και Χα! Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιάννης Σαρακατσάνης
Η ομάδα AbOvo σας ξεναγεί σε έναν θεατρικό περίπατο στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον της Αθήνας, πόλης-σύμβολο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Περπατώντας στον πεζόδρομο της Ερμού, οι θεατές θα επισκεφθούν αξιοθέατα της πόλης στα οποία θα ζωντανέψουν ιστορίες από την αρχαία Ελλάδα, από την σύγχρονη Αθήνα της κρίσης και από το άγνωστο ακόμα μέλλον. Οι ιστορίες αυτές θα παρουσιαστούν από πέντε νέες Ελληνικές θεατρικές ομάδες που έχουν αναδειχθεί μέσα από το φεστιβάλ νεανικού θεάτρου των AbOvo: Bob Theatre Festival. Ο περίπατος θα ολοκληρωθεί, συνοδεία κρασιού και μεζέδων, με μια συζήτηση σχετικά με το μέλλον του θεάτρου, τις νέες ομάδες και πώς αυτές υποστηρίζονται στις διάφορες χώρες της Ευρώπης.
«Μεταμόρφωση και Γελοιότητα», από την ομάδα OSMOSIS. Καλλιτεχνική επιμέλεια – ξεναγός: Ευριπίδης Λασκαρίδης
Με αφετηρία και κατάληξη δύο διαφορετικά πάρκα, ο περίπατος που στήνει ο Ευριπίδης Λασκαρίδης και τα μέλη της ομάδας του ΄ΏΣΜΩΣΗ, επιφυλάσσει στους συμμετέχοντες μικρές εκπλήξεις. Αναπάντεχες δράσεις, άμεσες αναφορές στη δουλειά του αλλά και στην ετερόκλιτη σχέση του καλλιτέχνη με την πόλη του, θα ζωντανέψουν σε διάφορα σημεία της πορείας δημιουργώντας μικρά θεάματα με φόντο το καθημερινό Αθηναϊκό τοπίο. Ο ίδιος, μεταμφιεσμένος σε μια από τις γκροτέσκες περσόνες που ερευνά στη δουλειά του, αναλαμβάνει τον ρόλο του ξεναγού. Με αφορμή το Άλσος Παγκρατίου το Καλλιμάρμαρο Στάδιο, τους Τσολιάδες της Ηρώδου Αττικού, τους κλοσάρ στα παγκάκια του Ζαππείου αλλά και την διττή λειτουργία του πάρκου ως ησυχαστήριο τη μέρα και ως τόπο ψωνιστηριού ομοφυλοφίλων τη νύχτα, προκαλεί τους συμμετέχοντες να αναλογιστούν την “μεταμόρφωση” σε όλα τα επίπεδα αλλά και την “γελοιότητα” στη ζωή που γίνονται υλικά στα χέρια του καλλιτέχνη ενώ βρίσκονται ζωντανά σε κάθε βήμα, κάθε πόλης, αρκεί κανείς να τα δει μέσα από το κατάλληλο πρίσμα.
Δημιουργικές Συναντήσεις
Οι Δημιουργικές Συναντήσεις είναι τρεις ειδικές ενότητες μέσα στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα του ΙΕΤΜ Athens – μία για το θέατρο, μία για το χορό και μία για το κουκλοθέατρο και το τσίρκο – κατά τη διάρκεια των οποίων οι επιλεγμένες ομάδες και καλλιτέχνες θα έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στους επισκέπτες του ΙΕΤΜ Athens μέσα από την προβολή βίντεο.
Δημιουργική Συνάντηση με το σύγχρονο ελληνικό θέατρο
Anima (Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη)
Blind spot
Mag (Κώστας Κουτσολέλος)
Nova Melancholia (Βασίλης Νούλας)
Oper(O)
Violet Louise
Ενα συν Ενα ίσον Ένα (Δέσποινα Σαραφείδου)
Θέατρο του Πανικού
Κώδικας (Πάνος Παπαγεωργοπούλος)
Όριο (Δήμητρα Αράπογλου)
Νίκη Ορφανού
Συνεργείο (Γιολάντα Μαρκοπούλου)
Δημιουργική Συνάντηση με το σύγχρονο ελληνικό χορό
Creo (Πωλίνα Κρεμαστά)
Lemurius (Κατερίνα Σκιαδά)
Quasi Stellar (Αποστολία Παπαδαμάκη)
Άρτεμις Λαμπίρη
Λούνα Παρκ (Κοσμάς Κοσμόπουλος)
Εύα Πυρνοκόκη
Λία Τσολάκη
Δημιουργική Συνάντηση με το Κουκλοθέατρο και το Τσίρκο
Equipoiz & Μαραζιώτης
Αντάμαπανταχού
Εικαστικό Θέατρο Κούκλας «Πράσσειν Άλογα»
Κι όμως Κινείται
Κουκλοθέατρο Μέρλιν
Ομάδα Μιμικής και Σωματικού Θεάτρου Πλεύσις
Οι παραστάσεις και οι καλλιτεχνικές δράσεις είναι ανοιχτές στο ευρύ κοινό, εφόσον οι θέσεις δεν έχουν καλυφθεί από τους συμμετέχοντες του ΙΕΤΜ Athens. Εφόσον υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις, η προπώληση εισιτηρίων θα ανοίξει στο ελληνικό κοινό στις 5 Οκτωβρίου. Οι ενδιαφερόμενοι έχουν ωστόσο τη δυνατότητα να εγγραφούν σε λίστα προτεραιότητας, προκειμένου να εξασφαλίσουν εισιτήρια κατά προτεραιότητα. Για να εγγραφείτε στη λίστα προτεραιτότητα, κατεβάστε τη σχετική φόρμα από την ιστοσελίδα του busart http://www.busart.org/2013/09/16/ietm-athens-2013-artistic-programme/ , συμπληρώστε τη και στείλτε τη στο [email protected].
To λογότυπο του ΙΕΤΜ Athens είναι ευγενική χορηγία της δημιουργικής ομάδας του bios.
Χορηγοί επικοινωνίας: Αθηνόραμα, culturenow.gr, Aθήνα 9.84, dancetheater.gr, Mind Radio, Kiss my GRass
Στην Ελλάδα, το ΙΕΤΜ Athens πραγματοποιείται χάρη στην ευαισθησία και την εθελοντική προσφοράς φορέων, καλλιτεχνών επαγγελματιών του ανεξάρτητου χώρου, οι οποίοι ένωσαν τις δυνάμεις τους για να διοργανώσουν το ΙΕΤΜ Athens. Από ελληνικής πλευράς, Κύριος Διοργανωτής του ΙΕΤΜ Athens ειναι το busart (www.busart.org ), Συνδιοργανωτές η Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων και το bios (www.bios.gr ) και Συνεργαζόμενοι φορείς η Αthens Biennale (www.athensbiennial.org ), το British Council (www.britishcouncil.gr ), το Dance Cultural Centre (www.dancce.gr ), το Βυρσοδεψείο (www.vyrsodepseio.com ), το Θέατρο Αλκμήνη (www.theatro.gr ) και η Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Η Ελληνική Οργανωτική Ομάδα του ΙΕΤΜ Athens αποτελείται από τους: Κέλλυ Διαπούλη (Θεατρολόγο – Στέλεχος Πολιτιστικής Διαχείρισης και επικεφαλής του πολιτιστικού οργανισμού busart), Μαρία Δήμου (Mάνατζερ), Φίλιππο Κανακάρη (Ηθοποιό – Σκηνοθέτη, επικεφαλής της θεατρικής εταιρίας «ΣυνΔρόμος»), Βίκυ Κολοβού (Στέλεχος Πολιτιστικής Διαχείρισης, υπεύθυνη παραγωγής στην Κρατική Σχολή Χορού), Κασσιανή Μπένου (Στέλεχος Πολιτιστικής Διαχείρισης – Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), Γιώργο Σαχίνη (Σκηνοθέτη, επικεφαλής της θεατρικής εταιρίας «Όχι Παίζουμε», Άρη Σομπότη (Στέλεχος Πολιτιστικής Διαχείρισης – Playwalk) και Φρόσω Τρούσσα (Καλλιτεχνική Διευθύντρια του dance cultural centre).
IETM Athens: The Making of
Κύριος στόχος του καλλιτεχνικού προγράμματος του ΙΕΤΜ Athens είναι να λειτουργήσει ως πλατφόρμα ουσιαστικής γνωριμίας ανάμεσα στην ελληνική σκηνή και τους εκπροσώπους καλλιτεχνικών φορέων του εξωτερικού, οι οποίοι θα επισκεφθούν τον Οκτώβριο την Αθήνα στο πλαίσιο του ΙΕΤΜ Athens. Κατά τη διαδικασία διαμόρφωσης του προγράμματος, κύρια επιδίωξη και μέριμνα μας ήταν να δοθεί η δυνατότητα σε όσο το δυνατόν περισσότερες ομάδες και καλλιτέχνες να «συστηθούν» στο διεθνές κοινό των επισκεπτών. Η επιλογή του καλλιτεχνικού προγράμματος του ΙΕΤΜ Athens έγινε από τις: Κέλλυ Διαπούλη, Βίκυ Κολοβού, Γαβριέλλα Τριανταφύλλη και Φρόσω Τρούσσα.
Έμφαση δόθηκε αφενός σε ομάδες και καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνται στον ανεξάρτητο χώρο και αφετέρου στη γενία των 30 με 40. Ο ανεξάρτητος χώρος καλύπτει σήμερα το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής παραγωγής. Αντίθετα με χώρες της Ευρώπης όπως η Γερμανία, όπου μεγάλο μέρος της σύγχρονης παραγωγής στηρίζεται στην παραγωγή κρατικών θεατρικών οργανισμών, στην Ελλάδα η σύγχρονη παραγωγή στηρίζεται στον ανεξάρτητο χώρο. Ακόμη και σημαντικοί κρατικοί θεσμοί όπως το Φεστιβάλ Αθηνών στηρίζουν το πρόγραμμά τους στην παραγωγή του ανεξάρτητου χώρου. Ταυτόχρονα, όμως, οι καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνται σε αυτό το χώρο είναι αυτοί που βάλλονται περισσότερο από κάθε άλλο από την κρίση. Έτσι, θεωρούμε ότι σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη να στηριχθεί και να αναδειχθεί αυτό το τμήμα της ελληνικής παραγωγής.
Η έμφαση στη γενιά των 30 με 40, εδράζεται στην πεποίθησή μας ότι οι καλλιτέχνες που ανήκουν σε αυτή τη γενιά, έχοντας ήδη δώσει σημαντικά δείγματα γραφής πριν και κατά τη διάρκεια της κρίσης, είναι αυτοί που σήμερα αντιμετωπίζουν την πρόκληση και επωμίζονται την ευθύνη να δημιουργήσουν μία νέα αισθητική, ηθική και δεοντολογική βάση πάνω στην οποία θα οικοδομηθεί το Αύριο των παραστατικών τεχνών στην Ελλάδα.
Με δεδομένο το χρονικό περιορισμό των 3 ημερών καθώς και τους περιορισμένους χώρους που προσφέρθηκαν να φιλοξενήσουν τη διοργάνωση, χωρίσαμε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα σε τρεις κατηγορίες: Παραστάσεις (Performances), Kαλλιτεχνικές Δράσεις (Καφενεία, Περίπατοι, Συμπόσια) και Δημιουργικές Συναντήσεις (Creative Encounters).
Οι καλλιτεχνικές δράσεις τοποθετούνται σε μία ενδιάμεση περιοχή μεταξύ παράστασης και συνάντησης και στηρίζονται στη διάδραση ανάμεσα στον καλλιτέχνη και το κοινό. Με αφετηρία συνήθειες της ελληνικής ιστορίας και πραγματικότητας, καλέσαμε τους Έλληνες καλλιτέχνες να προτείνουν δράσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να πάρουν τις εξής μορφές:
1. Συμπόσιο
Ορισμός: (στην αρχαιότητα) συνάντηση σε κάποιο σπίτι που περιλάμβανε συχνά, εκτός από το φαγητό και την οινοποσία, ψυχαγωγικά θεάματα και συζήτηση για κάποιο φιλοσοφικό θέμα, (σήμερα) επιστημονική συνάντηση ειδικών σε κάποιο θέμα
Με βάση τον παραπάνω ορισμό, οι καλλιτέχνες – καλλιτεχνικές ομάδες καλούνται να επιμεληθούν ένα «Συμπόσιο».
2. Καφενείο
Η πρακτική του ελληνικού καφέ και το ελληνικό Καφενείο είναι πολύ διαφορετικά από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά. Το Καφενείο δεν είναι απλώς ένας χώρος που πάμε για να πιούμε έναν καφέ. Παραδοσιακά είναι χώρος συνάντησης της κοινότητας, ένας χώρος που δίνει την ευκαιρία για συζητήσεις φιλοσοφικού ή μη περιεχομένου, αλλά και για επιτραπέζια παιχνίδια (πχ τάβλι).
3. Περίπατος
Ορισμός: Περίπατος: Το προς αναψυχή βάδισμα. Περιπατικός: Ο αναφερόμενος στον περίπατο || Ως ουσιαστικό περιπατιτικοί: οι οπαδοί της αριστοτελικής φιλοσοφίας. Όπως και ο ελληνικός καφές και ο ελληνικός περίπατος διαφέρει ουσιαστικά από το αγγλικό “walk” ή “tour” ως προς τον τρόπο που συνδέεται με τη φιλοσοφία και τη γνώση. Οι καλλιτέχνες – ομάδες που σχεδίασαν έναν Περίπατο, δημιούργησαν όχι μόνο τη διαδρομή, αλλά και το περιεχόμενο της συζήτησης – μαθήματος που θα αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια του περιπάτου.
Το αποτέλεσμα, μετά την ανταπόκριση των Ελλήνων καλλιτεχνών, είναι μια σειρά καλλιτεχνικών δράσεων οι οποίες εγκαινιάζουν μία νέα σχέση ανάμεσα στον καλλιτέχνη και το κοινό. Οι θεατές δεν είναι πια θεατές. Γίνονται συνδαιτημόνες και συνοδοιπόροι των καλλιτεχνών, βιώνοντας μία μοναδική εμπειρία, η οποία τους δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουν ουσιαστικά τόσο τον ίδιο τον καλλιτέχνη όσο και το έργο του. Παράλληλα, το γεγονός ότι οι δράσεις πραγματοποιούνται στο δημόσιο χώρο και σε χώρούς όπως σπίτια, καφενεία κτλ εγκαινιάζει μία νέα σχέση κοινού και καλλιτεχνών με την ίδια την πόλη.
Χωρίζοντας το πρόγραμμα στις παραπάνω κατηγορίες, δίνουμε τη δυνατότητα σε περισσότερες από 50 ομάδες να παρουσιάσουν με διαφορετικούς τρόπους τη δουλειά τους στο διεθνές κοινό των επισκεπτών, καλύπτοντας ένα ποσοστό 60% των αιτήσεων για συμμετοχή στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα του ΙΕΤΜ Athens.