«Γιατί σήμερα οι άνθρωποι λένε τόσο εύκολα «ναι»; «Η μοναξιά… Φοβούνται τη μοναξιά του “όχι”! Ξέρετε είναι πολύ εύκολο να πέσεις στο ποτάμι και, χωρίς να κάνεις τίποτε, να αφεθείς να παρασυρθείς από το ρεύμα! Είναι πολύ δύσκολο να αντισταθείς» Octavio Paz
Πετάχτηκε μέσα στον ιδρώτα. Η ανάσα της κοφτή.
«Εφιάλτης» σκέφτηκε με ανακούφιση. Κοίταξε δίπλα της.
Εκείνος κοιμόταν του καλού καιρού. Χαμογελούσε κιόλας.
«Ποιος ξέρει τι όνειρο βλέπει!» μονολόγησε και ανεπαίσθητα ένα ειρωνικό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη της.
Ο ήχος από το ροχαλητό του διατάρασσε την ησυχία που επικρατούσε στο δωμάτιο. Προσπάθησε να ηρεμήσει αλλά δεν τα κατάφερε.
Η αγωνία την έσπρωξε στην αγκαλιά της αϋπνίας. Χρειαζόταν λίγο αέρα. Πνιγόταν.
Περπατώντας στις μύτες των ποδιών βγήκε έξω. Άναψε ένα τσιγάρο και προσπάθησε να τα βρει με την ηρεμία.
Μπροστά της. Σε πρώτο πλάνο. Το σινεμά της ζωής της. Το τσιγάρο τέλειωσε. Η προβολή σταμάτησε. Ένας αναστεναγμός το έσκασε από τα χείλη της.
Μέσα στο σπίτι. Εκείνη, στο σαλόνι, σωριασμένη στον καναπέ. Εκείνος, στο υπνοδωμάτιο, παραδομένος στο Μορφέα.
Ο ήχος από τον πάγο στο ουίσκι, την ώρα που σήκωνε το ποτήρι, έσπασε για λίγο τη σιωπή που κυριαρχούσε.
Ήπιε μια γερή γουλιά και έγειρε πίσω. Έκλεισε τα μάτια της σφιχτά. Δεν ήθελε ούτε μια χαραμάδα σκέψης να περάσει και να παίξει με το μυαλό της.
Οι σκέψεις όμως δεν είναι μόνο εικόνες αλλά και ψίθυροι. Αυτούς δεν μπορεί να τους αποφύγει!
Είναι τα λόγια του υποσυνείδητου και αυτό έχει τον τρόπο του να εισβάλλει και να προκαλεί αναστάτωση στο μέσα της.
Ξαφνικά! Μια παρουσία στο δωμάτιο. Άνοιξε τα μάτια. Μια σκιά. Την πλησίασε και της ψιθύρισε στο αυτί «Συμβιβασμός». Έπειτα χάθηκε..
Χαμογέλασε ειρωνικά. Τον ήξερε τον κύριο. Πολύ καλά μάλιστα.
Ο Συμβιβασμός λοιπόν.!Διχασμένη προσωπικότητα. Αλήτης και τζέντλεμαν.
Πιστές ερωμένες του οι ερινύες. Σαγηνεύουν κυρίως τους «εικονολάτρες».
Και τους «ειδωλολάτρες». Το ίδιο είναι. Μπορεί το όνομα να αλλάζει αλλά η ουσία παραμένει ίδια.
Δύο είναι οι γυναίκες της ζωής του. Αμφιταλαντεύεται ανάμεσα τους.
Η Μοναξιά και η Ζωή.
Η πρώτη τον αποθεώνει. Τον αναζητά διψασμένα. Τον χρειάζεται. Είναι η επιβεβαίωση του. Αυτή που κάθε αρσενική φιλαρέσκεια αποζητά.
Η άλλη όμως! Αναστενάζει σε κάθε της σκέψη. Είναι το άπιαστο όνειρο. Η γυναίκα που δε θα μπορέσει να αποκτήσει ποτέ. Ως γνήσιο αρσενικό τη διεκδικεί. Τη φλερτάρει. Θέλει να την κάνει δική του. Ολοκληρωτικά. Δεν τα καταφέρνει. Ελίσσεται. Του ξεφεύγει. Όταν καταφέρνει να βρεθεί έστω και λίγο κοντά της. Αποδυναμώνεται. Είναι πιο δυνατή από αυτόν.
Ποιο αρσενικό μπορεί να το δεχτεί αυτό; Κάνει πίσω!
Έκανε το τελευταίο τσιγάρο. Ένας αναστεναγμός και επιστροφή στο κρεβάτι. Εκείνος ούτε που είχε καταλάβει ότι έλειπε για λίγο. Αν και ουσιαστικά δεν ήταν ποτέ εκεί. Τον κοίταξε στο μισοσκόταδο και ένα δυνατό σφίξιμο στο στομάχι, της έκοψε την ανάσα.
«Γιατί μένω μαζί του;»
Τότε η απάντηση με ένα σάλτο ξέφυγε από την πραγματικότητα και κρύφτηκε στα όνειρα της για να μην την πληγώσει. Ανασήκωσε απαλά τα σκεπάσματα και χώθηκε από κάτω. Ο Μορφέας περίμενε να την παρηγορήσει.
Ο φόβος της μοναξιάς μας σπρώχνει ύπουλα στην αγκαλιά του συμβιβασμού.
Γινόμαστε ειδωλολάτρες και θυσιάζουμε την καρδιά μας στο βωμό της θεότητας του.
Η μοναξιά όμως διογκώνεται στο ζυγό αριθμό. Οι επιθυμίες, τα όνειρα, οι ελπίδες, μας πονάνε από τη θηλιά που μας σφίγγει.
Πρόκειται για τη ζωή μας!
Αν δεν φροντίσουμε το μέσα μας. Τότε γίνεται μια τρύπα που μπάζει κρύο και αυτό θα υπάρχει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας.
Είναι λάθος να «λυπόμαστε» εκείνους που είναι μόνοι. Αυτοί τολμούν και έχουν τα κότσια να το αποδεχτούν.
Να λυπόμαστε καλύτερα αυτούς που υποκύπτουν στο φόβο της μοναξιάς και συμβιβάζονται σε μια σχέση. Η δική τους μοναξιά είναι αφόρητη. Και το κενό που υπάρχει στην καρδιά και τη ζωή τους ,προκαλεί ψύχος!
Με πόση άραγε μοναξιά πρέπει κάποιος να πληρώσει το τίμημα για να μην υποκύψει στο συμβιβασμό;
Αυτό μόνο ο καθένας για τον εαυτό του μπορεί να το ορίσει. Ο κάθε άνθρωπος εξάλλου έχει άλλα μέτρα και σταθμά.
Αχ! Αυτή η αβάσταχτη αμφισημία της μοναξιάς!
If you ain’t got love, it’s all just keeping score If you ain’t got love, what the hell we doing it for