Μια σύντομη λίστα έχει στην ιστοσελίδα της ομοιοπαθητικής εταιρείας με τα εξής βιβλία.  Ακόμα κι αν είστε σαν κι εμένα και θεωρείτε 100% σίγουρο ότι είναι τσαρλατανισμός χειρίστου είδους η ομοιοπαθητική, είναι καλό να ξέρετε τι ακριβώς βλακείες πιστεύει ο κόσμος.

“Ομοιοπαθητική: Υπόσχεση πραγματικής ίασης της Amy Lansky
Έχοντας διαπιστώσει τις δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα της ομοιοπαθητικής, αφότου ο γιος της θεραπεύτηκε από τον αυτισμό, η συγγραφέας παρουσιάζει τις λύσεις που μπορεί να προσφέρει αυτή η μέθοδος θεραπείας. Στο βιβλίο παρουσιάζεται η ιστορική εξέλιξη, η φιλοσοφία και η εμπειρία της ομοιοπαθητικής που αποτελεί επανάσταση στην ιατρική σκέψη και πρακτική.

Ομοιοπαθητική – Η Ιατρική για τη Νέα Χιλιετία του Γ. Βυθούλκα
Το βιβλίο αυτό του Γ. Βυθούλκα αποδεικνύει με πειστικό τρόπο ότι η ομοιοπαθητική είναι μια συστηματική επιστήμη που εφαρμόζει ορθολογιστικά τους νόμους της φύσης για να διεγείρει τη θεραπευτική ενέργεια του ανθρώπου. ”

Μετά από αυτά τα δυο αριστουργήματα ασάφειας και λαϊκισμού τα οποία στερούνται οποιασδήποτε επιστημονικής βάσης, μας παραθέτουν τα βιβλία “για γιατρούς”:

“Η επιστήμη της Ομοιοπαθητικής του Γ. Βυθούλκα

Το βιβλίο αυτό είναι το ώριμο αποτέλεσμα 20 χρόνων έρευνας, διδασκαλίας και βαθιάς σκέψης πάνω στην Ομοιοπαθητική, στην οποία ο Γ. Βυθούλκας αφιέρωσε με πάθος όλο το δυναμικό του.

Ψυχοπαθολογία των Ομοιοπαθητικών Φαρμάκων του Γ. Βυθούλκα
Τα Essences των Ομοιοπαθητικών Φαρμάκων του Γιώργου Βυθούλκα προέρχονται από τη μετάφραση απομαγνητοφωνημένων διαλέξεων ομοιοπαθητικής που έδωσε ο ίδιος στα Αγγλικά στην Αμερική κατά τα έτη 1976-1980.

Η Νεα Διάσταση στην Ιατρική του Γ. Βυθούλκα
Το βιβλίο απευθύνεται πρωταρχικά σε αυτούς που ασκούν οποιαδήποτε μορφή θεραπευτικής, καθώς επίσης και στους Διεθνείς Οργανισμούς ή τις Αρχές, που έχουν ως κύριο μέλημα τους την ιατρική περίθαλψη. Το βιβλίο έχει γραφτεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι κατανοητό και από τον μη ειδικό.

Οργανον της Θεραπευτικής Τέχνης (Samuel Hahnemann)
Μεταφράσεις από τους:
Γιώργο Παπαφιλίπου, Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος
Νικόλαο Τσιβούλης, Εκδόσεις Αρχιπέλαγος

Διαλέξεις πάνω στη φιλοσοφία της Ομοιοπαθητικής – James Tayler Kent
Μετάφραση Αρίσταρχου Τσαμασλίδη

Λεξικό για τη χρήση του Synthesis Repertory
Πέτρος Γαρζώνης, Εκδόσεις Πύρινος Κόσμος ”

Τα βιβλία έχουν γραφεί με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι κατανοητά …από ανθρώπους που αποφασίζουν να αφήσουν την κριτική τους σκέψη αλλού!   Μπορείτε να πάτε και κατευθείαν στις “βίβλους” στα Αγγλικά:

Theory

S.Hahnemann, “Organon”
S.Hahnemann, “Chronic Diseases”
J.T.Kent, “Philosophy of Homeopathy”
J.T.Kent, “Lesser Writings”
G.Vithoulkas, “The Science of Homeopathy”
G.Vithoulkas, “A New Model of health and disease”
Ortega, “Notes on the Miasms”
Repertories

J.T.Kent, “Repertory of the Materia Medica”
,  “Synthesis”

Materia Medica

S.Hahnemann, “Materia Medica”
J.T.Kent, “Lectures on Homeopathic Materia Medica”
Boericke, “Materia Medica with Repertory”
G.Vithoulkas, “Materia Medica Viva”
G.Vithoulkas, “Essence of Materia Medica”
Tyler, “Homeopathic Drug Pictures”
Allen, “Keynotes with Nosodes”
C.Coulter, “Portraits of Homeopathic Medicines”
Clarke, “Dictionary of practical Materia Medica”

Differential Diagnosis

Tyler, “Pointers to common remedies”
Farrington, “Comparative Materia Medica”

Seminar Notes

H.H.M.S., “Homeopathic Medicine”
G.Vithoulkas, “The Esalen seminar”
G.Vithoulkas, “The Bern seminar”
G.Gegas, “Seminar Notes”
B.Gray, “Seminar”
Gray/Shore, “Seminar”
R.Morrison,  “Seminar”
J.Shore, “Seminar”

Και βέβαια παραθέτονται αναλυτικά τα περιεχόμενα για να τρέξετε αμέσως στο βιβλιοπωλείο…

Ομοιοπαθητική: Υπόσχεση πραγματικής ίασης – Amy Lansky

Έχοντας διαπιστώσει τις δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα της ομοιοπαθητικής ιατρικής, αφότου ο γιος της θεραπεύτηκε από τον αυτισμό, η συγγραφέας παρουσιάζει τις λύσεις που μπορεί να προσφέρει αυτή η μέθοδος θεραπείας.

Στο βιβλίο παρουσιάζεται η εμπειρία της ομοιοπαθητικής, η ιστορική εξέλιξη και η φιλοσοφία της, που αποτελούν επανάσταση στην ιατρική σκέψη και πρακτική.

Ένα ανεκτίμητο, κατατοπιστικό βιβλίο για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για την εναλλακτική αυτή μορφή ιατρικής φροντίδας.

Στο βιβλίο συγκεντρώνονται ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ομοιοπαθητική ιατρική, απαντήσεις σε συχνές ερωτήσεις ασθενών, καθώς και κείμενα, συνεντεύξεις και ομιλίες του Γιώργου Βυθούλκα και του προέδρου της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Κώστα Τσιτινίδη.

Περιεχόμενα

Πρόλογος του επιμελητή ιατρού
Πρόλογος
1. Η αποκάλυψη της ομοιοπαθητικής
2. Ο Νόμος των Ομοίων
3. Μαρτυρίες θεραπείας
4. Τι είναι ασθένεια; Τι είναι θεραπεία;
5. Πρότυπα παθολογίας: η ανθρωπότητα αντανακλάται στη φύση
6. Η εξέλιξη της ομοιοπαθητικής πρακτικής
7. Επιστήμη και σκεπτικισμός: λειτουργεί όντως η ομοιοπαθητική;
8. Η εμπειρία της ομοιοπαθητικής
9. Η θεραπεία είναι εφικτή
10. Πορεία προς το μέλλον
11. Παράρτημα στην ελληνική έκδοση: (σελ 347-390)
Συχνές ερωτήσεις και απαντήσεις
Ορθολογική χρήση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων
– Μπορεί να με βοηθήσει η ομοιοπαθητική;
– Πόσος χρόνος θα χρειαστεί για τη θεραπεία;
– Οξέα περιστατικά
– Για τους ασθενείς που ήδη λαμβάνουν αλλοπαθητικά φάρμακα
– Βρέφη – Παιδιά, Εγκυμοσύνη – Γαλουχία
– Σχετικά με τα συμβατικά εμβόλια
– Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα
– Αυτοσυνταγογράφηση
– Ομοιοπαθητική επιδείνωση και ανάδυση συμπτωμάτων
– Αντιδότηση και υποτροπή
– Η υπεροχή και αξιοπιστία της Κλασικής Ομοιοπαθητικής
– Πρόληψη – Ομοιοπαθητικά “Εμβόλια”
– Ομοιοπαθητική πολυφαρμακία και Ομοτοξικολογία
– Αλλες χρήσεις ομοιοπαθητικών φαρμάκων – Ισοπαθητική
– Διάφορες συσκευές και εργαστηριακά τεστ
Γ. Βυθούλκας: Επίπεδα Υγείας, Ορισμός και Μέτρο της Υγείας, Θεραπευτικές δυνατότητες της Κλασικής Ομοιοπαθητικής
«Μοντέρνα ομοιοπαθητική» και το «δόγμα των υπογραφών»
Σχετικά με το Lancet
Σύλλογος Φίλων Ομοιοπαθητικής Ιατρικής
Διακήρυξη για τη θεσμική αναγνώριση της ομοιοπαθητικής ιατρικής στην Ελλάδα

ISBN 978-960-218-544-5
Εκδόσεις: Κριτική, Τηλ.: 210-8211811
Σελίδες: 400
τιμή: 19 ευρώ

Ομοιοπαθητική – η Ιατρική για τη Νέα Χιλιετία

Εκδότης βιβλίου: Επιστημονικές Εκδόσεις Παρισιάνου, τηλ 210-3306880
Βιβλίο ISBN: 960-394-066-6

Αυτό το βιβλίο του Γ. Βυθούλκα αντιπροσωπεύει την αιχμή του δόρατος αυτών των νέων τάσεων στον τομέα της ιατρικής. Μας μεταφέρει βήμα-βήμα σε ανακαλύψεις που οδηγούν στο αποτελεσματικότερο θεραπευτικό σύστημα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.

Σε αντίθεση με τον ακαθόριστο μυστικισμό που αναπόφευκτα χαρακτήριζε τα πρώτα ασταθή βήματα προς την καθαρή ολιστική ιατρική, το βιβλίο αυτό του Γ. Βυθούλκα αποδεικνύει με πειστικό τρόπο ότι η ομοιοπαθητική είναι μια συστηματική επιστήμη που εφαρμόζει ορθολογιστικά τους νόμους της φύσης για να διεγείρει τη θεραπευτική ενέργεια του ανθρώπου.

Με αυτή τη δουλειά-ορόσημο ο Γ. Βυθούλκας περιγράφει πειστικά και σύντομα τις βασικές αρχές πάνω στις οποίες έχει χτιστεί αυτή η θαυμαστή θεραπευτική μέθοδος.

Περιεχόμενα
Πρόλογος της εικοστής έκτης έκδοσης
Πρόλογος της πρώτης έκδοσης
1. Η άφιξη της νέας χιλιετίας
2. Σαμουήλ Χάνεμαν και ο νόμος των ομοίων
3. Παρασκευή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων
4. Η ζωτική δύναμη
5. Το δυναμικό ή ενεργειακό επίπεδο
6. Προδιάθεση για ασθένεια
7. Η ομοιοπαθητική συνέντευξη
8. Ένα παράδειγμα: η γρίπη
9. Χρήσιμες πληροφορίες για τους ασθενείς
10. Πού και πότε έχει αποτελέσματα η ομοιοπαθητική;
11. Η λογική βάσει της οποίας εξηγείται η δράση των φαρμάκων
12. Αλλοι νόμοι και αρχές της ομοιοπαθητικής
13. Σχέδια για το μέλλον
14. Προοπτικές για τον 21ο αιώνα
15. Η μεγάλη παρεξήγηση
16. Εναλλακτική ιατρική
17. Σύγχρονη επιστημονική απόδειξη της ομοιοπαθητικής
18. Πώς θα γεννιούνται υγιέστερα παιδιά
19. Ευθανασία
20. Βιβλιογραφία

Σημείωση (Ιουλιος 2008): το βιβλίο “Η Ιατρική για τη Νέα Χιλιετία” έχει εξαντληθεί.

Η Επιστήμη της Ομοιοπαθητικής

Εκδότης βιβλίου: Κέντρο Ομοιοπαθητικής Ιατρικής

Το βιβλίο αυτό είναι το ώριμο αποτέλεσμα 20 χρόνων έρευνας, διδασκαλίας και βαθιάς σκέψης πάνω στην Ομοιοπαθητική, στην οποία ο Γ. Βυθούλκας αφιέρωσε με πάθος όλο το δυναμικό του.

Η υγεία και η ασθένεια και μάλιστα σε σχέση με θεμελιακά ζητήματα της φύσης του ανθρώπου είναι πράγματι θέματα με βάθος και βαρύτητα, πάνω στα οποία έχουν γραφτεί ανά τους αιώνες αναρίθμητοι τόμοι. Ωστόσο, στη σύγχρονη εποχή έχουν γίνει ανακαλύψεις οι οποίες ρίχνουν νέο φως στις βασικές αρχές και μεθόδους, που αναφέρονται σ’ αυτά τα ζητήματα. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια προσπάθεια να φωτιστούν οι σχετικά απλές αρχές και μέθοδοι της θεραπείας, όχι μόνο για τον επιστήμονα, αλλά και για το μέσο αναγνώστη, που επιθυμεί να εμβαθύνει στο θέμα. Σ’ αυτό το βιβλίο έγινε προσπάθεια:

α. Να εκτεθούν σε γενικές γραμμές οι νόμοι της θεραπείας, οι οποίοι, ενώ ίσχυαν και ισχύουν για όλες τις εποχές, μόλις πρόσφατα ανακαλύφθηκαν και διατυπώθηκαν συστηματικά.
β. Να επισημανθεί η βαθύτερη και αναντίρρητη σχέση ανάμεσα στην πνευματική ανέλιξη της ανθρωπότητας και την κατάσταση της υγείας της, χωρίς την κατανόηση της οποίας ο γιατρός δεν θα μπορέσει να επιτύχει μια ριζική και διαρκή θεραπεία.
γ. Να εξηγηθεί, κάπως διεξοδικά, η μέθοδος με την οποία ο άνθρωπος μπορεί να βοηθηθεί, για να επιτύχει σε μόνιμη βάση μια καλύτερη κατάσταση υγείας.

Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι η προσπάθεια επαναπροσδιορισμού των καθολικών αρχών της υγείας και της ασθένειας σ’ ένα ολοκληρωμένο ορθολογικό σύστημα, εύκολα επαληθευόμενο από τα υπαρκτά κλινικά αποτελέσματα και ικανό να επιτυγχάνει ριζική θεραπεία, όποτε είναι δυνατό. Αυτές οι αρχές πρέπει να είναι γνωστές και σεβαστές από κάθε ασκούμενο γιατρό, όποια θεραπευτική μέθοδο κι αν εφαρμόζει. Αν οι άνθρωποι κατανοήσουν καλά αυτές τις απλές αρχές, θα μπορούν να κρίνουν κάθε θεραπευτική μέθοδο, όσον αφορά τα αποτελέσματα της, κι έτσι να βρίσκουν το δρόμο για μια καλύτερη υγεία, επιλέγοντας να επωφεληθούν από εκείνο το σύστημα που τους προσφέρει περισσότερες δυνατότητες.

Το βιβλίο αυτό διαιρείται σε τέσσερα μέρη. Στο πρώτο αρχίζουμε επιχειρώντας να κατανοήσουμε τις τρεις βασικότερες έννοιες που έχει αναπτύξει η Ομοιοπαθητική και που, όμως, ισχύουν εξίσου για όλα τα άλλα θεραπευτικά συστήματα: Ανθρωπος, Υγεία, Ασθένεια. Στη συνέχεια, προσπαθούμε να κατανοήσουμε νόμους και αρχές που σχετίζονται και διέπουν τις έννοιες αυτές. Το δεύτερο μέρος μελετά με αρκετά λεπτομερή τρόπο την ακριβή, συστηματική μέθοδο και τεχνική με την οποία εφαρμόζονται αυτές οι έννοιες. Το τρίτο μέρος παρουσιάζει τη Φαρμακολογία των «essencesς» των κυριοτέρων ομοιοπαθητικών φαρμάκων, ενώ το τελευταίο μέρος (τα παραρτήματα), δίνει συγκεκριμένες κλινικές περιπτώσεις με λεπτομερή ανάλυση για μελέτη.

Η Επιστήμη της Ομοιοπαθητικής έδωσε νέα διάσταση στην Ομοιοπαθητική, αναδεικνύοντας την επιστημονική της βάση.
Μέρος Ι: Οι Νόμοι και οι Αρχές της Θεραπείας
Εισαγωγή
1: Ο άνθρωπος μέσα στο Περιβάλλον του
2: Τα τρία επίπεδα του ανθρώπινου όντος
Διανοητικό επίπεδο
Συγκινησιακό επίπεδο
Σωματικό επίπεδο
Ο ορισμός και το μέτρο της υγείας
3: Το ανθρώπινο ον λειτουργώντας ως ενιαίο σύνολο
4: Η ζωτική δύναμη από τη σκοπιά της σύγχρονης επιστήμης
5: Η ζωτική δύναμη στην ασθένεια
Βασικές έννοιες της Φυσικής
Ο αμυντικός μηχανισμός
6: Ο βασικός θεραπευτικός νόμος
Samuel Hahnemann
7: Ο θεραπευτικός παράγοντας στο δυναμικό επίπεδο
8: Δυναμική επίδραση της ασθένειας
Επίδραση οξείας ασθένειας
Καταπιεστικές θεραπείες
Εμβολιασμός
9: Προδιάθεση στην αρρώστια

Μέρος II: Πρακτική εφαρμογή των αρχών της Ομοιοπαθητικής
Εισαγωγή
10: Η γένεση του φαρμάκου
Προετοιμασία για ένα proving
Τοποθεσία του πειράματος
Τυποποίηση της Ομοιοπαθητικής Φαρμακολογίας
11: Παρασκευή των φαρμάκων
Αρχική προπαρασκευή των ακατέργαστων ουσιών
Σταθερή παρασκευή
Ονοματολογία
12: Λήψη της περίπτωσης
Οι εξωτερικές συνθήκες
Η εκμαίευση των συμπτωμάτων
Καταγραφή των συμπτωμάτων
Δύσκολες περιπτώσεις..
Λήψη της οξείας περίπτωσης
13: Αξιολόγηση των συμπτωμάτων
Το ομοιοπαθητικό Repertory
14: Ανάλυση περίπτωσης και πρώτη συνταγογραφία
Αρχική προγνωστική εκτίμηση
Ανάλυση περίπτωσης για αρχαρίους
Ανάλυση περίπτωσης για προχωρημένους
Η εκλογή της δυναμοποίησης
Το ένα και μόνο φάρμακο
15: Οι επόμενες επισκέψεις
Χρονικό διάστημα μετά από το οποίο μπορεί να δοθούν τα επόμενα φάρμακα
Ο τύπος της επόμενης συνέντευξης
Η ομοιοπαθητική επιδείνωση
Εκτίμηση της κατάστασης μετά από ένα μήνα
16: Αρχές που περιλαμβάνονται στη μακροχρόνια θεραπεία
Θεμελιώδεις αρχές
Εφαρμογή σε συγκεκριμένες κατηγορίες ασθενών
Βαθιές μιασματικές περιπτώσεις
Ανίατες περιπτώσεις
17: Περιπεπλεγμένες περιπτώσεις
Ομοιοπαθητικά διαταραγμένες περιπτώσεις
Αλλοπαθητικά διαταραγμένες ή καταπιεσμένες περιπτώσεις
Περιπτώσεις στα τελευταία στάδια
18: Τα φάρμακα και οι παράγοντες που τα επηρεάζουν
19: Η Ομοιοπαθητική στους ετοιμοθάνατους ασθενείς
20: Κοινωνικο-οικονομικές και πολιτικές επεκτάσεις της Ομοιοπαθητικής
Παράρτημα A: To Proving του Hahnemann για το Arsenicum Album
Παράρτημα Β: Αξιολόγηση της κατάστασης του ασθενούς μετά τον πρώτο μήνα θεραπείας

Ψυχοπαθολογία των Ομοιοπαθητικών Φαρμάκων

Εκδότης βιβλίου: Κέντρο Ομοιοπαθητικής Ιατρικής

Τα Essences των Ομοιοπαθητικών Φαρμάκων του Γιώργου Βυθούλκα προέρχονται από τη μετάφραση απομαγνητοφωνημένων διαλέξεων που έδωσε ο ίδιος στα Αγγλικά στην Αμερική κατά τα έτη 1976-1980.

Τα Essences αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά σ’ ένα ψυχοδιανοητικό κυρίως επίπεδο ορισμένων φαρμάκων της Ομοιοπαθητικής Φαρμακολογίας, όπως αυτά πηγάζουν από τη βαθειά γνώση και εμπειρία του συγγραφέα.

Γνωρίζοντας ο ομοιοπαθητικός γιατρός τα Essences των φαρμάκων κατέχει μια επί πλέον γνώση για να κάνει σωστή ομοιοπαθητική διάγνωση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει ν’ αδιαφορεί για τα υπόλοιπα στοιχεία των φαρμάκων.

Η απόφαση να κυκλοφορήσουν τα Essences βασίζεται στην ανυπομονησία των μαθητών του Κέντρου Ομοιοπαθητικής Ιατρικής και στην υποχρέωση της διάδοσης της γνώσης.

Η Νέα Διάσταση στην Ιατρική

Εκδότης βιβλίου: Εκδόσεις Αδάμ
Βιβλίο ISBN: 960-7188-71-3

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε με τριπλό σκοπό, ο οποίος αναλυτικότερα είναι:

1. Να καταδείξει ότι η καθιερωμένη ιατρική απέτυχε στην αποστολή της, να προλάβει ή να θεραπεύσει τις χρόνιες αρρώστιες, ενώ αντίθετα είναι η κατ’ εξοχήν υπεύθυνη για τον εκφυλισμό της υγείας του ανθρώπου σε ολόκληρο, σχεδόν, τον πλανήτη και, κυρίως, στις ανεπτυγμένες χώρες. Το γεγονός αυτό οφείλεται στη χρήση ισχυρών χημικών φαρμάκων, που χρησιμοποιήθηκαν αλόγιστα τα τελευταία σαράντα χρόνια.

2. Να προτείνει ένα νέο μοντέλο τόσο για την υγεία όσο και για την αρρώστια, αναπτύσσοντας τους νόμους και τις αρχές που το διέπουν, ως υπόδειγμα για την ιατρική επιστήμη. Ελπίζω, ότι απαριθμώντας τους διάφορους φυσικούς νόμους που ρυθμίζουν τα φαινόμενα της υγείας και της αρρώστιας θα βοηθηθεί ο σοβαρός ερευνητής να επιλέξει εκείνους τους θεραπευτικούς τρόπους που προσφέρουν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα και που, πραγματικά, προάγουν την υγεία.

3. Να καταδείξει, τέλος, ότι σήμερα τέτοια θεραπευτικά συστήματα υπάρχουν μεν, αλλά βρίσκονται εκτός της καθιερωμένης ιατρικής και αποσιωπούνται ή, σχεδόν, αγνοούνται από την πλειονότητα του ιατρικού κατεστημένου.

Το βιβλίο απευθύνεται πρωταρχικά σε αυτούς που ασκούν οποιαδήποτε μορφή θεραπευτικής, καθώς επίσης και στους Διεθνείς Οργανισμούς ή τις Αρχές, που έχουν ως κύριο μέλημα τους την ιατρική περίθαλψη. Το βιβλίο έχει γραφτεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι κατανοητό και από τον μη ειδικό.

Σύμφωνα με την εκτίμηση και την έρευνα του συγγραφέα, η υπερβολική χρήση φαρμάκων, τα οποία χορηγήθηκαν με ή χωρίς συνταγή, προκάλεσε επιδείνωση στην υγεία των ανθρώπων γενικότερα, χωρίς να εξαιρείται η τελευταία επιδημία του AIDS, ενώ είναι πιθανό να δημιουργηθούν ακόμα χειρότερα προβλήματα στο μέλλον. Παρ’ όλα αυτά θα ήταν λάθος αν αυτό το βιβλίο εκλαμβανόταν απλά ως έκφραση μιας κριτικής στην καθιερωμένη ιατρική. Είναι γεγονός, ότι προσπάθησα να δείξω με σαφήνεια μέσα από την ίδια τη σύγχρονη επιστημονική έρευνα τις αρνητικές πλευρές της σημερινής θεραπευτικής και ότι η καθιερωμένη θεραπευτική ακολούθησε μια λανθασμένη πορεία και στην έρευνα και στην πρακτική εφαρμογή της.

Η έρευνα στα βαθύτερα στρώματα του ανθρώπου και η προσπάθεια ερμηνείας του τρόπου λειτουργίας του αποκάλυψαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πλευρές της δομής του. Δυστυχώς, οι εξειδικευμένοι ερευνητές που απασχολούνται στα εργαστήρια των φαρμακοβιομηχανιών με την ανακάλυψη νέων φαρμάκων δεν κατανόησαν ή και ακόμα αγνόησαν τους νόμους και τις αρχές που διέπουν την υγεία και την αρρώστια, με αποτέλεσμα η έρευνα ν’ ακολουθήσει λανθασμένο δρόμο. Η βάση της ιατρικής έρευνας και της θεραπευτικής της εφαρμογής ήταν όχι μόνο λανθασμένη, αλλά και καταστροφική για την υγεία της ανθρωπότητας. Ταυτόχρονα όμως ελπίζω να δείξω, ότι αυτό το βιβλίο μπορεί να αποτελέσει ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα για μία Νέα Ιατρική, που ακολουθεί.

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Εισαγωγή
1. Πρόταση για ένα νέο μοντέλο σχετικά με τους νόμους και τις αρχές που διέπουν την υγεία και την αρρώστια
2. Η κατάσταση στην Ιατρική σήμερα Αποσαφηνίσεις για το νέο μοντέλο
3. Το ενεργειακό σύμπλεγμα του ανθρώπινου σώματος
4. Ορισμός και μέτρο της υγείας
5. Η σχέση της ανθρώπινης ύπαρξης με το σύμπαν
6. Αποσύνδεση των επιπέδων
7. Εξέλιξη ή εκφυλισμός
8. Ερέθισμα ή πληροφορία
9. Κορεσμός
10. Η φύση της αιτιολογίας των ασθενειών
11. Η δόμηση του μοντέλου από ενεργειακή άποψη
12. Η σπουδαιότητα των επιπέδων
13. Προδιαθέσεις
14. Το σύστημα άμυνας του οργανισμού
15. Η αρχή της “αναγέννησης ή του εκφυλισμού”
16. Η κατεύθυνση της διαταραχής
17. Η υπόθεση για το AIDS
18. Πρακτικές υποδείξεις σε όσους ενδιαφέρονται να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και τους άλλους από το AIDS
Επίλογος
Ευχαριστίες

Πρόλογος μεταφραστή

Μετά από πολύχρονη προσεκτική επεξεργασία εκδίδεται η μετάφραση στα Ελληνικά του Οργάνου της Θεραπευτικής Τέχνης του Hahnemann, από το πρωτότυπο (στα Γερμανικά) της 6ης έκδοσης του.

Η πρώτη μετάφραση οφείλεται στον κύριο Παναγιώτη Τόμπρο, γνώστη της αρχαΐζουσας Γερμανικής γλώσσας που χρησιμοποιεί ο Hahnemann, τον οποίο και από τη θέση αυτή θέλουμε να ευχαριστήσουμε, και να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας για την πολύτιμη προσφορά του. Η γνώση του αυτή, καθώς και η χαρά και η αγάπη με την οποία δούλεψε, δημιούργησαν τις ιδανικές συνθήκες, ώστε να μην υπάρξει η παραμικρή αλλοίωση του κειμένου.

Το μεγάλο πρόβλημα ήταν οι πολύ μεγάλες στριφνές προτάσεις με πολλές υποπροτάσεις, που έκαναν το κείμενο δυσνόητο.

Όμως, η προσπάθεια μας ήταν να μην αλλοιωθεί καθόλου το κείμενο, έτσι ώστε να είναι σαν να διαβάζει ο αναγνώστης το γερμανικό πρωτότυπο με ελληνικές λέξεις. Αυτό μας ανάγκασε να αγνοήσουμε συχνά τελείως τη φιλολογική άποψη του κειμένου. Αυτό σημαίνει, ότι κάποιες παράγραφοι θα χρειαστεί να διαβαστούν περισσότερες φορές, προκειμένου να γίνουν πλήρως κατανοητές. Αυτό το επιτρέψαμε, επειδή δεν πρόκειται για λογοτεχνικό κείμενο, αλλά για ιδιαίτερο περιεχόμενο, που απευθύνεται σε συγκεκριμένους επιστήμονες, οι οποίοι πιστεύουμε να δείξουν ανοχή σ’ αυτές τις ατέλειες και σε όποιες άλλες προκύψουν. Ευχόμαστε η μετάφραση αυτή να βοηθήσει τον Έλληνα Ομοιοπαθητικό στη βαθύτερη κατανόηση της υπέροχης θεραπευτικής τέχνης και στο έργο του για την απάλυνση του ανθρώπινου πόνου. Στο έργο του αυτό ας είναι καθοδηγητής ο Κύριος για την αγάπη της ανθρωπότητας.

Αθήνα, Μάιος 1989
Γιώργος Παπαφιλίππου.

Η μετάφραση αυτού του έργου αφιερώνεται στη μνήμη της

Ειρήνης Δημητριάδου – Μπαχά
μ’ ευγνωμοσύνη
και στο Γιώργο Βυθούλκα
οι οποίοι πρώτοι εδίδαξαν την Ομοιοπαθητική στην Ελλάδα, καθώς επίσης σ’ όλους τους συναδέλφους, για τους οποίους άλλωστε έγινε η μετάφραση, αλλά και στους ασθενείς μας, με αγάπη.

Πρόλογος του συγγραφέα για την έκτη έκδοση

Ο τρόπος θεραπείας ασθενειών με την παλιά Ιατρική (Αλλοπαθητική), για να πει κανείς κάτι γενικό για αυτήν, προϋποθέτει εν μέρει πληθώρα αίματος (η οποία ποτέ δεν υπάρχει) κι εν μέρει νοσογόνες ύλες και ερεθίσματα. Γι’ αυτό, παίρνει με αφαιμάξεις το αίμα της ζωής μας. Αγωνίζεται, αφ’ ενός να απομακρύνει τη νοσογόνο ύλη και αφ’ ετέρου να την κατευθύνει αλλού (με εμετικά, καθαρτικά, εφιδρωτικά, σιελοπαραγωγά και διουρητικά, έμπλαστρα φλεγμονοπαράγωγα, παροχετευτικά κ.λπ.) με την ψευδαίσθηση πως έτσι μπορεί να εξασθενίσει την αρρώστια και να την εξαφανίσει σαν οντότητα. Μ’ αυτό τον τρόπο, όμως, πληθαίνει τα δεινά του αρρώστου, καθώς με παυσίπονα αφαιρεί απ’ τον οργανισμό τις απαραίτητες για τη θεραπεία δυνάμεις και θρεπτικούς χυμούς. Επιτίθεται στο σώμα με μεγάλες, συχνά για μεγάλο διάστημα και συχνά επαναλαμβανόμενες δόσεις ισχυρού φαρμάκου, του οποίου τις μακροχρόνιες και όχι σπάνια φοβερές επιδράσεις δεν γνωρίζει και το οποίο, όπως φαίνεται, το κάνει σκόπιμα αγνώριστο με τη σύμμιξη σε μια συνταγή πολλών τέτοιων αγνώστων ουσιών. Και έτσι, λόγω της μακροχρόνιας χρήσης τους, προκαλεί στο άρρωστο σώμα νέες εν μέρει κι ακόμα πιο ανεξάλειπτες φαρμακευτικές αρρώστιες. Και όπου μπορεί, για να είναι αρεστή στον άρρωστο,” μεταχειρίζεται φάρμακα, τα οποία με την αντίθεση (contraria contrariis) ναι μεν καταστέλλουν και συγκαλύπτουν τα ενοχλήματα της αρρώστιας αμέσως και για μικρό χρονικό διάστημα (καταπραϋντικά), αφήνουν όμως πίσω ενισχυμένα και χειρότερα τα αίτια των ενοχλημάτων αυτών (την ίδια την αρρώστια). Θεωρεί τις αρρώστιες που βρίσκονται στα εξωτερικά μέρη του σώματος, εσφαλμένα, τοπικές μόνο και εκεί αυθύπαρκτες κι έχει την ψευδαίσθηση ότι τις έχει θεραπεύσει όταν τις παραμερίσει με εξωτερικά φάρμακα, έτσι, που η εσωτερική αρρώστια εξαναγκάζεται να εκδηλωθεί τώρα ακόμα χειρότερη, σε ζωτικότερη και πιο επικίνδυνη θέση. Όταν στη συνέχεια δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει με την αρρώστια που δεν υποχωρεί ή χειροτερεύει, η παλιά ιατρική μεθοδολογία επιχειρεί, τουλάχιστον, στα τυφλά να την μεταβάλει με την alterans, όπως την αποκαλεί (εναλλακτικό μέσο) π.χ. με καλομέλα, άχνη υδραργύρου και άλλα ισχυρά φάρμακα που υποσκάπτουν τη ζωή σε μεγάλες δόσεις.

Φαίνεται πως κύριο ολέθριο έργο της παλιάς Ιατρικής είναι να κάνει την πλειονότητα των παθήσεων, τις χρόνιες παθήσεις, αν όχι θανατηφόρες, τουλάχιστον, όμως, ανίατες με συνεχή εξασθένιση και ταλαιπωρία του εν πάση περιπτώσει πάσχοντος, εξασθενημένου ήδη από τη μάστιγα της αρρώστιας και με προσθήκη νέων καταστρεπτικών φαρμακευτικών ασθενειών. Και εάν κανείς έχει συνηθίσει αυτή την καταστρεπτική διαδικασία και έχει αναισθητοποιηθει αρκετά στις προειδοποιήσεις της συνείδησης, τότε αυτό είναι πολύ εύκολο έργο!

Και παρόλ’ αυτά, για όλες αυτές τις βλαβερές ενέργειες ο κοινός γιατρός παλιάς Σχολής προβάλλει τους λόγους του, που όμως βασίζονται μόνο σε προκαταλήψεις των βιβλίων και των δασκάλων του και στην αυθεντία αυτού ή εκείνου του φημισμένου γιατρού παλιάς Σχολής. Ακόμα και οι πιο αντίθετοι και οι πιο παράλογοι τρόποι ενέργειας βρίσκουν εκεί την υπεράσπιση τους και το κύρος τους, όσο κι αν τα καταστρεπτικά αποτελέσματα έρχονται σε αντίφαση. Μόνο του παλιού γιατρού, που έπειτα από μακροχρόνιες κακοποιήσεις τελικά πείστηκε βαθιά για τη βλαβερότητα της δήθεν τέχνης του, ο οποίος θεραπεύει ακόμα και τις πιο βαριές αρρώστιες μόνο με σιρόπι φράουλας, ανάμικτο σε νερό αμνόχορτου (δηλαδή με τίποτα), βλάπτονται και πεθαίνουν οι λιγότεροι άρρωστοι.

Αυτή την τέχνη του κακού, που επί πολλούς ήδη αιώνες κατέχει σταθερά το προνόμιο και τη δύναμη ν’ αποφασίζει κατά βούληση και αυθαίρετα για τη ζωή και το θάνατο των ασθενών και από τότε βράχυνε (πραγματικά) τη ζωή δέκα φορές περισσότερων ανθρώπων απ’ ό,τι έκαναν οι πιο καταστρεπτικοί πόλεμοι και έκανε πολλά εκατομμύρια ασθενών ασθενέστερους και αθλιότερους απ’ όσο ήταν αρχικά, αυτή την Αλλοπαθητικη εξέτασα περισσότερο στην εισαγωγή των προηγούμενων εκδόσεων αυτού του βιβλίου. Τώρα, θα εκθέσω απλά την ακριβώς αντίθετη, αληθινή θεραπευτική τέχνη, που ανακαλύφτηκε από μένα (τώρα περισσότερο τελειοποιημένη). Μ’ αυτή (την Ομοιοπαθητική) τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Μπορεί εύκολα να πείσει κάθε σκεπτόμενο, ότι οι παθήσεις των ανθρώπων δεν βασίζονται σε υλικό ερέθισμα, δηλαδή σε νοσογόνο ύλη, αλλά ότι είναι μόνο πνευματοειδείς (δυναμικές) διαταραχές της πνεϋματοειδούς δύναμης που ζωογονεί το σώμα του ανθρώπου (της ζωτικής αρχής, της ζωτικής δύναμης). Η Ομοιοπαθητική ξέρει, ότι θεραπεία μπορεί να επακολουθήσει μόνο με την αντίδραση της ζωτικής δύναμης στο σωστό φάρμακο που λείφθηκε, θεραπεία τόσο περισσότερο βέβαιη και γρήγορη, όσο ισχυρότερη είναι η ζωτική δύναμη του αρρώστου. Γι’ αυτό η Ομοιοπαθητική αποφεύγει ακόμα και την ελαχιστότατη εξασθένιση ακόμα, κατά το δυνατόν, κάθε πρόκληση πόνου, γιατί και ο πόνος ληστεύει τις δυνάμεις και γι’ αυτό χρησιμοποιεί για τη θεραπεία τέτοια μόνο φάρμακα, των οποίων γνωρίζει καλά την ικανότητα ν’ αλλοιώνουν και να μεταβάλλουν δυναμικά την κατάσταση της υγείας. Τότε διαλέγει ένα τέτοιο φάρμακο, του οποίου οι τροποποιητικές στην κατάσταση της υγείας δυνάμεις (φαρμακευτική αρρώστια) είναι ικανές να εξουδετερώνουν την προκείμενη φυσική αρρώστια με ομοιότητα (similia similibus) και το δίνει στον άρρωστο απλό, σε πολύ λεπτές δόσεις (τόσο λεπτές, ώστε μόλις να επαρκούν να εξουδετερώσουν τη φυσική νόσο, χωρίς να προκαλούν πόνο ή εξασθένηση). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, η φυσική αρρώστια να εξαλείφεται και ό άρρωστος ήδη κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης να δυναμώνει σχεδόν από μόνος του και να θεραπεύεται χωρίς και στο ελάχιστο να εξασθενίσει, να ταλαιπωρηθεί και να υποφέρει. Ασχολία φαινομενικά μεν εύκολη, όμως πολύ στοχαστική, κουραστική, βαριά, η οποία όμως σε μικρό χρονικό διάστημα και χωρίς ενοχλήσεις αποκαθιστά πλήρως την υγεία των ασθενών και γι’ αυτό γίνεται μια σωτήρια ασχολία, που εμψυχώνει.

Σύμφωνα μ’ αυτά, η Ομοιοπαθητική είναι μια εντελώς απλή θεραπευτική τέχνη, που παραμένει πάντοτε αμετάβλητη στις αρχές και στους τρόπους ενέργειας. Όπως η θεωρία στην οποία βασίζεται, καλά εννοούμενη, φαίνεται πλήρως ολοκληρωμένη και γι’ αυτό το λόγο παρέχει βοήθεια. Πρέπει να ‘ναι αυτονόητη η ίδια καθαρότητα στη θεωρία και στην πράξη και πρέπει να σταματήσει να καυχιέται με το σεβαστό όνομα Ομοιοπαθητική το κάθε οπισθοπαραστράτημα στην καταστρεπτική ρουτίνα της παλιάς Σχολής, (της οποίας η αντίθεση είναι όπως η νύχτα με τη μέρα).

α. Για τον ίδιο σκοπό, ο επιδέξιος Αλλοπαθητικός επινοεί πρώτα απ’ όλα ένα ορισμένο, κατά προτίμηση ελληνικό όνομα για την πάθηση του αρρώστου, για να τον κάνει να πιστέψει, ότι γνωρίζει την αρρώστια αυτή από καιρό, σαν έναν παλιό γνώριμο και συνεπώς, είναι ο πλέον ικανός να την θεραπεύσει.

β. Προηγουμένως, θα βρει κανείς ν’ αναφέρονται παραδείγματα, που αποδεικνύουν ότι, αν στα παλιότερα χρόνια πραγματοποιήθηκαν εδώ κι εκεί ασυνήθιστες θεραπείες, αυτό έγινε πάντοτε με φάρμακα που ήταν αντίθετα με την τότε εφαρμοζόμενη θεραπεία, που τυχαία έπεσαν στα χέρια του γιατρού, κατά βάση όμως ήταν ομοιοπαθητικά.

γ. Η Ομοιοπαθητική ποτέ δεν χύνει σταγόνα αίματος, δεν δίνει εμετικά, καθαρτικά ή εφιδρωτικά, δεν εξαφανίζει εξωτερικές αρρώστιες με εξωτερικά φάρμακα, δεν χορηγεί θερμά ή άγνωστα μεταλλικά λουτρά ή κλύσματα που περιέχουν φάρμακο, δεν χρησιμοποιεί κανθαρίδες ή απορροφητικά ή τριχοειδή ή παροχετευτικά, δεν προκαλεί σιελόρροια, δεν καυτηριάζει μέχρι τα κόκκαλα με καυστικά ή πυρακτωμένο σίδερο και παρόμοια, αλλά ο ομοιοπαθητικός γιατρός δίνει με το χέρι του μόνο απλό φάρμακο, που παρασκεύασε ο ίδιος και που το γνωρίζει και όχι μίγμα. Δεν καταπραΰνει ποτέ πόνους με όπιο κ.λπ.

Παρίσι, τέλος Φεβρουαρίου 1842
Σαμουήλ Χάνεμανν

Εισαγωγή

Το «Όργανον» του Samuel Hahnemann συνιστά το πρώτο επίσημο ομοιοπαθητικό σύγγραμα που αναγορεύει την Ομοιοπαθητική σε επιστήμη. Πρόκειται για τις αρχές, την νομολογία, τη φιλοσοφία, τον καταστατικό χάρτη της Ομοιοπαθητικής και τη βίβλο με δυο λόγια του κάθε ομοιοπαθητικού γιατρού.

Όταν ο Γεώργιος Βυθούλκας στα τέλη του 1994 μού εμπιστεύθηκε την ανάθεση της μετάφρασης του “Όργανον” του Hahnemann στην ελληνική, εγνώριζα πώς βρισκόμουν μπροστά σε ένα οριακά κρίσιμο σημείο.

Η μία δυσκολία προερχόταν από το γεγονός ότι τότε βρισκόμουν σε πολύ πρόσφατη και βραχύμηνη, “επιδερμιδική” επαφή με την Ομοιοπαθητική, οι γνώσεις μου ήσαν σαφώς περιορισμένες για να αποκοτήσω ένα παρόμοιας σημασίας τόλμημα για τον ελληνικό χώρο και για τις -πολλές ελπίζω- επόμενες γενιές ελληνοφώνων ομοιοπαθητικών γιατρών.

Η άλλη δυσκολία προέκυπτε από το γεγονός της γλώσσας πού συνήθιζε ο Hahnemann να χρησιμοποιεί στά επιστημονικά του συγγράματα. Αν και η πρώτη έκδοση του βιβλίου εμφανίσθηκε στα 1810, ο γραπτός του λόγος εν τούτοις είναι αφάνταστα πολυπλοκότερος και αρχαιότερος από εκείνον της εποχής του, εξαιρετικά λογοτεχνικός, με προτάσεις που φθάνουν η και ξεπερνούν το μήκος της μιας σελίδας και με ενδιάμεση παρεμβολή δευτερευουσών που καθιστούν το νόημα δυσχερέστερο.

Όλα αυτά είναι γνωστά σε όσους γνωρίζουν εκ του σύνεγγυς την ιδιομορφία της γερμανικής γλώσσας.

Οι δύο αυτές δυσκολίες παρακάμφθηκαν από το ζήλο μου για την επιστήμη τής Ομοιοπαθητικής όταν μυήθηκα σε αυτήν από τον Γεώργιο Βυθούλκα στην πρώτη μας επαφή τον Ιούνιο του 1994 στο Σεμινάριο τής Αλλονήσου, το τελευταίο που πραγματοποιήθηκε στο Γυμνάσιο του νησιού, πριν την ίδρυση της Διεθνούς Ακαδημίας Κλασσικής Ομοιοπαθητικής (International Academy of Classic Homoeopathy) στον ομώνυμο γώρο.

Επρόκειτο στα μάτια μου για αποκαλυπτική εμπειρία σε σχέση με τις μέχρι τότε γνώσεις μου περί θεραπευτικών ορίων άλλων ιατρο-θεραπευτικών συστημάτων. Σταχυολογώντας περί Ομοιοπαθητικής απαντώ, ότι πρόκειται για θεραπευτική, επιστημονική επινόηση αμιγώς ελληνικής, Ιπποκρατικής και Σωκρατικής προελεύσεως.

Το «Όμοια ομοίοις εισίν ιάματα» και το «ωφελέειν ή μη βλάπτειν» πήρε σάρκα, οστά, οντότητα και αυτοτελή φυσιογνωμία από τον ελληνιστή Γερμανό γιατρό Hahnemann πριν διακόσια χρόνια περίπου.

Εξεπλάγην όταν διαπίστωσα το μεγαλείο και την υπεροχή της Ομοιοπαθητικής σε σχέση με τις άλλες θεραπευτικές τέχνες και τις ασύλληπτες θεραπευτικές της εφαρμογές που συντελούνται χωρίς παρενέργειες. Πρόκειται για επιστημονική θεραπευτική προσέγγιση που εφαρμόζεται σε όλο το φάσμα της οργανικής παθολογίας, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου και των ψυχοδιανοητικών-ψυχιατρικών διαταραχών.

Η Ομοιοπαθητική Ιατρική συνιστά επιστημονική θεραπευτική μέθοδο που εφαρμόζεται σε όλες τις μέχρι τούδε γνωστές ειδικότητες χωρίς να αναιρεί καμμία από αυτές και φέρει ένα βάθος που αποκαλύπτεται μονάχα από τους μύστες του κλάδου και όχι κατ’ ανάγκην από χρυσοδάκτυλους τυμβωρύχους, ούτε από υπόπτου κύρους «ενημερώσεις» ατόμων αμφιβόλου ηθικού μητρώου και υπόπτων προθέσεων.

Αυτή μου η αναζήτηση ήταν ήδη εφόδιο αρκετό για να αποδυθώ σε φρενήρη αγώνα απομύζησης της ομοιοπαθητικής γνώσης απ’όπου και να προερχόταν, πέραν φυσικά των συμβατικών μαθημάτων, διαλέξεων και σεμιναρίων στην Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής της Θεσσαλονίκης.

Έτσι πέραν της γλωσσικής προσέγγισης, το ”Όργανον” άρχισε πλέον να μου γίνεται και εννοιολογικά προσπελάσιμο και επομένως εφικτή η μεταφραστική, αλλά κυρίως η ερμηνευτική του απόδοση και επιμέλεια.

Δεν εφείσθην κόπου και χρόνου. Η μετάφραση του ”Όργανον” είναι πνοή ζωής για τον γιατρό σπουδαστή της Ομοιοπαθητικής. Δύσκολο και επίπονο έργο που έπρεπε νά συντελεσθεί «με χέρια και με πόδια και μέ νύχια και με δόντια». Στο μεταφραστικό πεδίο άποψη μου εξακολουθεί να παραμένει ότι το κατά γράμμα μεταφρασμένο κείμενο είναι θανάσιμα τραυματισμένο. Αυτός είναι ο λόγος που τα περιττά αγήματα λόγου που χρησιμοποίησε ο Hahnemann στο πρωτότυπο, τα πολλαπλά επίθετα και κάθε άλλου είδους διανθιστικές εκφράσεις που ήταν μάλλον ίδιον τής εποχής του σκόπιμα αφαιρέθηκαν, στην προσπάθεια μου να παρουσιάσω ένα εύληπτο και εν πολλοίς γλαφυρό κείμενο στα χέρια του αναγνώστη, χωρίς να αλλάξω, πολλώ δε μάλλον να προσδώσω μεγαλύτερη έμφαση στην εννοιολογική απόδοση του συγγράματός του.

Την ίδια τακτική υιοθέτησα όταν ο Αρίσταρχος Τσαμασλίδης – που ανέλαβε την πρακτική μου εξάσκηση στην Ομοιοπαθητική – μου ανέθεσε τη μετάφραση του συγγράματος του Christopher Hammond «Πλήρης οικογενειακός οδηγός Ομοιοπαθητικής», καθώς και σε άλλες μου μεταφράσεις επιστημονικού περιεχομένου.

Δίπλα από ορισμένες επεξηγηματικές πρόσθετες προτάσεις π.χ. στον ορισμό της χρόνιας νόσου (@.72) παραθέτω το σημείο σ.τ.μ. = σημείωση του μεταφραστή, για να προτάξω εμφαντικά την πρωτοβουλία μου, σε μια κατά την άποψη μου υποχρεωτική διευκρίνηση, ή διεύρυνση όρου. Το σημείο @ υποδηλοί παράγραφο.

Στο τέλος του Βιβλίου ακολουθεί ευρετήριο. Οι αριθμοί δίπλα στο εκάστοτε λήμμα αφορούν σε αριθμούς της εκάστοτε παραγράφου. Στο ευρετήριο ακολούθησα την τακτική του ομοιοπαθητικού Repertory. Αργάζω δηλαδή από τα εννοιολογικά σημαντικότερα για να καταλήξω στα επιμέρους.

Αναφέρω το παράδειγμα της ανεύρεσης του λήμματος «Ψώρα σε κατάσταση χρονιότητας». Ψάχνουμε πρώτα στη λέξη ψώρα που είναι ο κύριος εννοιολογικός κορμός της πρότασης, ύστερα ατή λέξη χρονιότητα που ακολουθεί σημασιολογικά, για να καταλήξουμε στη λέξη κατάσταση που είναι και το τελευταίο ζητούμενο. Κατά τα άλλα, πρώτα ακολουθούν τα ουσιαστικά των λημμάτων’ και δευτερευόντως τα επίθετα στην ανεύρεση των όρων.

Τελειώνοντας οφείλω να ομολογήσω εύλογα ικανοποιημένος για την κατάκτηση του σκοπού της μετάφρασης του «Οργανον» στην ελληνική. Το παραδίδω με πολλή αγάπη και καλή πίστη στα χέρια των ελληνοφώνων ομοιοπαθητικών γιατρών, στους γιατρούς της κάθε ειδικότητας, στους ειδικευόμενους γιατρούς, στους φοιτητές των ιατρικών πανεπιστημιακών σχολών, στους φοιτητές και σπουδαστές Βιολογικών σχολών, καθώς και στο ευρύτερο κοινό που διαπνέεται από την σχετική έφεση για ενημέρωση πάνω στον τομέα της νέας διάστασης της ενεργιακής Ιατρικής.

Πιστεύοντας ότι έχω επιτελέσει το καθήκον μου στο ακέραιο, παρακαλώ τους αναγνώστες να μου υποδείξουν -όπως άλλωστε έχουν χρέος να πράξουν – τις απόψεις και την καλόπιστη κριτική τους για ενδεχόμενες διορθώσεις και βελτιώσεις που θα εμφανίσουν το «Οργανον» αρτιότερο στις επόμενες εκδόσεις του.

Λάρισα, Ιούλιος 2000

Αφιερώνεται στο μεγαλείο των ελαχίστων προικισμένων με τη σπάνια αρετή να θυσιάζονται στο βωμό του οράματος.

Λεξικό για τη χρήση του Synthesis Repertory

Το Λεξικό για τη χρήση τον Synthesis απευθύνεται στον Έλληνα ομοιοπαθητικό γιατρό και αποτελεί ένα σημαντικό βοήθημα τόσο για την χρήση τον Repertory τον J. Τ. Kent, όσο και τον Repertory Synthesis τον Frederik Schroyens. Καλύπτει επίσης και μεγάλο μέρος της ομοιοπαθητικής ορολογίας της Materia Medica.

Η εξοικείωση με το Repertory του Kent και κατ’ επέκταση με το «Synthesis» δεν είναι απλή υπόθεση για τους Έλληνες ομοιοπαθητικούς γιατρούς, ακόμα και γι’ αυτούς που γνωρίζουν καλά την αγγλική γλώσσα. Η δυσκολία έγκειται κυρίως στη δομή του και στο εξειδικευμένο λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας τους. Η βοήθεια ενός απλού Αγγλο-Ελληνικού λεξικού μας αφήνει συχνά ακάλυπτους. Έτσι διαμορφώθηκε η ιδέα να αποδοθούν οι αγγλικές λέξεις του Repertory σύμφωνα με την εννοιολογική σημασία του κειμένου. Αυτό σημαίνει ότι (με τη βοήθεια του RADAR) αναζητήθηκε κάθε λέξη του Repertory σε όλες τις ρούμπρι-κες, όπου και αν υπήρχαν και με βάση τα συμφραζόμενα, τις επεξηγήσεις που παραθέτει ο Kent, τα συνώνυμα, τις παραπομπές και πολλές φορές το κείμενο της Materia Medica των φαρμάκων κάθε ρούμπρικας, αποδόθηκε η εννοιολογική τους ερμηνεία σύμφωνα με το πνεύμα του Kent.

Εγινε επισταμένη προσπάθεια κάθε αγγλική λέξη να αποδίδεται με μία μόνο ελληνική, αυτή που θεωρήθηκε η πιο κατάλληλη. Όπου αντιστοιχούν περισσότερες της μιας ελληνικής λέξης σημαίνει ότι η αγγλική λέξη έχει διαφορετική έννοια σε διαφορετικές ρούμπρικες. Πολλές φορές χρησιμοποιούνται λέξεις που δεν υπάρχει ακριβής αντιστοιχία με την μετάφραση του κοινού λεξικού αλλά ταιριάζει καλύτερα εννοιολογικά.

Η ερμηνεία συνήθως αποδίδεται στο πρόσωπο, χρόνο, κλίση ή μέρος του λόγου αντίστοιχο με αυτό του Repertory. Απώτερος σκοπός είναι, με τη βοήθεια του λεξικού αυτού, να μεταφραστεί ολόκληρο το Repertory στα Ελληνικά. Το βασικό πρόβλημα που υπήρχε πάντοτε για κάθε Έλληνα ομοιοπαθητικό γιατρό, ήταν το εξειδικευμένο λεξιλόγιο που χρησιμοποίησε ο Kent. Έτσι συχνά δεν μπορούσε κανείς εύκολα να αντιληφθεί τι ακριβώς εννοούσε ο Kent αναφερόμενος σε κάποιο σύμπτωμα, με αποτέλεσμα να παρανοεί ή να μη μπορεί να βρει την κατάλληλη ερμηνεία για κάποια συμπτώματα. Αυτή την ανάγκη πιστεύω ότι καλύπτει πλήρως το «Λεξικό για την χρήση του Synthesis». Με το λεξικό αυτό ο δημιουργός του Πέτρος Γαρζώνης με τους συνεργάτες του, «ξεκλειδώνει» κυριολεκτικά το Synthesis στον Έλληνα γιατρό.

Πρόλογος Μεταφραστή

Ο James Tayler Kent έχει αναγνωριστεί παγκόσμια ως ένας απο τους μεγαλύτερους ομοιοπαθητικούς γιατρούς μετά τό Χάνεμαν. Οι εργασίες του (ανακοινώσεις, πραγματείες, διατριβές και ερμηνείες) που αναφέρονται στην Επιστήμη και την Τέχνη της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, έχουν εκτιμηθεί πολύ απ’όλους τους ομοιοπαθητικούς γιατρούς, γιατί είναι απαράμιλλες σε απλότητα και παραστατικότητα ακόμη και στα πιο πολύπλοκα θέματα, που δυσκολεύουν τους γιατρούς στην καθημερινή άσκηση της Ιατρικής.

Η Ομοιοπαθητική Φιλοσοφία του Κεντ είναι μια περιεκτική πραγματεία πάνω στο περίφημο “ΟΡΓΑΝΟ” του Χάνεμαν. Η εργασία αυτή δόθηκε σ’ένα ύφος τόσο εύκολο και κατανοητό, που ακόμη και σήμερα, μετά από 92 χρόνια, κρίνεται απαραίτητη για όλους τους ομοιοπαθητικούς γιατρούς.

Προσπαθήσαμε κι εμείς στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, να αποδώσουμε το αριστούργημα αυτό στην Ελληνική γλώσσα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αυτού. Ελπίζουμε, ότι οι αναγνώστες μας και γενικά όσοι ασκούν την Ομοιοπαθητική Ιατρική θα μας ενθαρρύνουν, θα μας υποστηρίξουν, θα μας συμπαθήσουν και προπαντός θα μας στείλουν τις υποδείξεις τους καλόπιστα.

Οφείλω να ευχαριστήσω τη φιλόλογο κα. Γεωργία Σκάλιωντα για την διόρθωση και ομοιόμορφη απόδοση του κειμένου και τους γιατρούς Γεώργιο Κατσώνη και Σάββα Σκάλιωντα για την επιμέλεια της έκδοσης.

Αρίσταρχος Τσαμασλίδης

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ TOY Dr. JAMES TYLER KENT

O James Tyler Kent, διδάκτωρ της Ομοιπαθηπκής Ιατρικής και καθηγητής της Materia Medica στην Σχολή Ομοιοπαθητικής Ιατρικής του Σικάγο, ιατρός και συγγραφέας διαφόρων αξιόλογων ιατρικών συγγραμμάτων, γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου 1849 στο Woodhull της επαρχίας Seuden της Νέας Υόρκης και πέθανε στις 6 Ιουνίου στην Stevensville της Πολιτείας Montana Πατέρας του ήταν ο Στέφανος Kent και μητέρα του η Καρολίνα το γένος Tyler. Πήρε την στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση στην Ακαδημία Φραγκλίνου στο Prattsburg, την δε ανωτάτη στο Πανεπιστήμιο Madison, (σήμερα ονομαζόμενο Colgate) του Hamilton της Νέα Υόρκης, απ’ όπου πήρε το πτυχίο της Ιατρικής στα 1868, και τον τίτλο του διδάκτορος στα 1870. Ασκήθηκε στο Ινστιτούτο Εκλεκτικής Ιατρικής στο Cincinnati του Ohaio, απ’ όπου αποφοίτησε στα 1871. Επίσης φοίτησε στο Κολλέγιο Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στο Missouri του St. Louis, το δε 1889, πήρε το πτυχίο του ιδρύματος αυτού. Ο Kent άρχισε την καθηγητική του σταδιοδρομία στο St. Louis σαν γιατρός της Εκλεκτικής Σχολής και ταυτόχρονα άρχισε να παρουσιάζει έργα ικανού συγγραφέως σε διάφορες Εκλεκτικές εφημερίδες. Επίσης διεδραμάτισε σοβαρό ρόλο στα συμβούλια του Εθνικού Εκλεκτικού Κολλεγίου του St. Louis στα 1877-78. Τον ίδιο καιρό, άρχισε να αποσπά την προσοχή του η Ομοιοπαθητική Ιατρική. Αιτία ήταν οι διάφορες ασθένειες του και των μελών της οικογένειας του, που δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν οι γιατροί της Εκλεκτικής ή της Αλληλοπαθητικής Σχολής και που αποθεραπεύθηκαν με την Ομοιοπαθητική αγωγή, Κατόπιν τούτου μελέτησε προσεκτικά το «Οργανο» του Χάνεμαν και άλλα συγγράμματα της νέας αυτής Σχολής, γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα την πλήρη μεταστροφή του στην Ομοιοπαθητική, την παραίτηση του από την Εταιρεία Εκλεκτικής Ιατρικής στα 1879 και τον διορισμό του στην έδρα της Ανατομικής στο Ομοιοπαθητικό Κολλέγιο του Missouri, που την κράτησε από το 1881 ως τα 1883, και ως καθηγητής της Materia Medica από το 1883 ως τα 1888. Αργότερα έγινε κοσμήτωρ και καθηγητής της Materia Medica στη Μεταπτυχιακή Σχολή των Ομοιοπαθητικών στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβανίας, κοσμήτωρ και καθηγητής της Materia Medica στο Ιατρικό Κολλέγιο Dunham του Σικάγου και τελικά κοσμήτωρ και καθηγητής της Materia Medica στο Ιατρικό Κολλέγιο Hering του Σικάγο. Έτσι ο Dr. Kent υπήρξε πάνω από 40 χρόνια μια εξέχουσα προσωπικότητα της Ιατρικής και πάνω από 30 χρόνια άσκησε και δίδαξε Ομοιοπαθητική. Ήταν ένας απ’ τους πιο ικανούς δασκάλους και ερμηνευτές της Ομοιοπαθητικής Σχολής στην Αμερική. Η συμβολή του στην Επιστημονική συγγραφική εργασία είναι γνωστή κυρίως απ’ την αξία της, παρά από το μέγεθος της. Τα συγγράμματα του: 1) Συμπτωματολόγιο (Repertory) της Ομοιοπαθητικής Φαρμακολογίας. 2) Φιλοσοφία Ομοιοπαθητικής και 3) Διαλέξεις πάνω στην Ομοιοπαθητική Φαρμακολογία (Materia Medica), είναι από τα πιο σημαντικά της Ομοποιοπαθητικής.

Ο Kent υπήρξε μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών, απ’ τις οποίες οι πιο διακεκριμένες είναι: α) Η Εταιρεία Ομιοπαθητικής Ιατρικής της Πολιτείας Ιλλινόϊς, β) Το Αμερικανικό Ινστιτούτο της Ομοιοπαθητικής και γ) Ο Διεθνής Χανεμάννειος Σύνδεσμος. Τέλος υπήρξε αντεπιστέλλον επίτιμο μέλος της Βρετανικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Οι Διαλέξεις αυτές δόθηκαν στη ΣΧΟΛΗ ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ (στη Φιλαδέλφεια της Αμερικής το 1892-1898) και δημοσιεύτηκαν στην Εφημερίδα των Ομοιοπαθητικών. Τώρα δίνονται στην επιστήμη σε κάπως αναθεωρημένη μορφή με την ελπίδα, ότι θα φανούν χρήσιμες σε μερικούς, δίνοντας μια πιο σαφή αντίληψη της Ομοιοπαθητικής Νομολογίας. Όμως, δεν έχουμε την πρόθεση να πάρουν τη θέση του “ΟΡΓΑΝΟΥ” του μεγάλου Χάνεμαν, αλλά να διαβαστούν παράλληλα με αυτό το έργο, σαν ένα σχόλιο του.

Σε κάθε Διάλεξη το αντικείμενο είναι να ενδιατρίψουμε αρκετά πάνω σε κάθε παράγραφο του “ΟΡΓΑΝΟΥ”, πάνω σε κάθε δόγμα του, για να αντιληφθούμε και να δώσουμε έμφαση στη σκέψη του μεγάλου δασκάλου μας. Βέβαια δε μελετήθηκαν όλες οι παράγραφοι, επειδή αρκετές από αυτές είναι πολύ σαφείς στον αναγνώστη και το δίδαγμα τους είναι ολοφάνερο.

Η Ομοιοπαθητική σήμερα έχει απλωθεί σ’ όλα τα πλάτη της Γης. Το παράξενο όμως είναι, ότι σχεδόν όλα τα δόγματα της έχουν διαστρεβλωθεί από αρκετούς οπαδούς της και αφοσιωμένους λάτρεις της. Οι ομοιοπαθητικοί γιατροί χρησιμοποιούν και την Επιστήμη και τη Θεραπευτική Τέχνη με το νόμο των ομοίων και αν η Τέχνη είναι να μείνει και να προοδεύσει ανάμεσα στους ανθρώπους, η Επιστήμη πρέπει να κατανοηθεί καλύτερα απ’ ότι σήμερα Η εφαρμογή της Τέχνης χωρίς την Επιστήμη είναι απλά μια αξίωση. Αλλά μια τέτοια εφαρμογή θα εξοριστεί στο χώρο του κομπογιαννιπσμού και θά πέσει στην αφάνεια. Ο Ομοιοπαθητικός Γιατρός για να εφαρμόσει σωστά την Τέχνη θεραπείας του άρρωστου ανθρώπου, πρέπει να ξέρει καλά την Επιστήμη.

Φυσικά δέν περιμένουμε η σειρά αυτή των Διαλέξεων να καλύψει όλο το πεδίο της Ομοιοπαθητικής Φιλοσοφίας. Ο σκοπός είναι οι Διαλέξεις αυτές να χρησιμεύσουν σαν μια εισαγωγή στην κατοπινή μελέτη και σαν ένα βοήθημα για τους σπουδαστές, για να μπορούν να έχουν μια σωστή αρχή στο ξεκίνημα τους, αρχή που θα τους κεντρίσει το ενδιαφέρον να αγαπήσουν την Ομοιοπαθητική και να κοπιάσουν γι’αυτήν.

James Tyler Kent

Evanston, 111, – 1 Ιουλίου 1900

Αν δεν είστε σίγουροι πια είναι η καλύτερη έκδοση με το έργο του πρωτεργάτη της ομοιοπαθητικής, διαβάστε (εξίσου χρήσιμο είναι) κάποιο βιβλίο μαύρης μαγείας ή συμβουλευτείτε αστρολογικό χάρτη…