Λίγοι μήνες έμειναν μέχρι τη μεγάλη πρόκληση. Όχι του Eurogroup. Αυτή της εμφάνισης στις παραλίες. Είναι η στιγμή που πρέπει το ισοζύγιο σου σε λίπος να είναι χαμηλότερο της μυϊκής σου μάζας. Η στιγμή που το πλεόνασμα σου σε περιφέρεια και κοιλιακή χώρα θα πρέπει να είναι χαμηλότερο των spread …τυριών που έχεις κατεβάσει.
Ήρθε η ώρα για τη μεγάλη απόφαση. Η ώρα για μια διατροφική σύμβαση, τύπου γέφυρα, που θα σε περάσει με αξιοπρέπεια στην ξαπλώστρα των απανταχού πλαζ.
Και εκεί εμφανίζεται η «κακιά» διαιτολόγος που σου δίνει ένα πρόγραμμα που πρέπει να τηρήσεις με ευλάβεια, αν δεν θες να δημιουργηθεί Ιούνη μήνα πιστωτικό γεγονός, που θα τινάξει τις ζυγαριές τον αέρα και δεν θα σου κλείνει καμιά (ΕΥΡΩ)ζώνη.
Τα μέτρα είναι σκληρά. Μπρόκολα, κολοκύθια και μαρούλια, λιβάδια ολάκερα. Τόση χλωροφύλλη που φοβάμαι να βγω στον ήλιο μην αρχίσω να φωτοσυνθέτω.
Οι παροχές σε τυριά κομμένες. Μήτε μπρί, μήτε φετούλα. Η οδηγία είναι «ένα κομμάτι ίσο με ένα κουτί σπίρτα». Εκεί αναθαρρείς, γιατί φέρνεις στο μυαλό τις συσκευασίες για σπίρτα για το τζάκι, που είναι αξιολάτρευτες. Επαναπρόσληψη ζυμαρικών, μήτε να τη διανοηθείτε. Αν δείξετε καλή διαγωγή σκέτα, μόνο, ορφανά, χωρίς βουτύρατα και επιδόματα παρμεζάνας. Λιτός βίος.
Το ψάρι προτείνεται σε όλες τις εκδοχές εκτός από… ζώδιο. Λαδερό φάε, αλλά με μια φέτα ψωμί. Εκεί αρχίζεις και βλέπεις με πόση εμπάθεια σε αντιμετωπίζει. Και κάθε που συναντιέστε η διαιτολόγος- θεσμός, μέσα στη δυσπιστία. Και σε βάζει στη ζυγαριά και σε καρφώνει με ένα βλέμμα «θα σε φτιάξω εγώ». Και σε παρακολουθεί και περιμένει να κάνεις τις θεσμικές διατροφικές μεταρρυθμίσεις, και εσύ αδυνατείς να… αδυνατίσεις.
Και η πίεση συνεχίζεται ζητώντας ανάλγητα να κατεβάζεις νταμιτζάνες με νερά. Πολλά νερά. Να ‘ρθούν να μουλιάσουν τα μέσα σου. Να ανασηκωθούν κύματα που θα ταράξουν νεφραμιές και κύστες. Και άμα λέει νιώσεις ένα κενό, φάε ένα μήλο. Εγώ χρυσή μου, εάν φάω ένα μήλο μετά πρέπει να φάω και ένα αρνί για να συνέλθω από τη λιγούρα. Άσε που μέχρι τις 8 το βράδυ πρέπει να έχεις κανονίσει τις υποθέσεις σου. Μετά –λέει- ό,τι τρως σου κάθεται. (Σκέφτομαι αύριο μετά τις 8 να φάω ένα δελτίο … Τζόκερ).
Το νέο δε trend είναι η βρώμη, την οποία τρως και ξαμολιέσαι στους αγρούς, σα τη Μαύρη Καλλονή. Και αν θες να αποθεώσεις τα διατροφικά σου τσάκρα, πρέπει να τη δέσεις με λιναρόσπορο, προφανώς για να κελαηδάς, αντί να ουρλιάζεις … «πεινάω».
Και όλα αυτά για τα 20 μπάνια που θα κάνεις – εάν τα κάνεις και αυτά- για να μην σε κοιτάει το πλήθος που τόλμησες να ξεμυτίσεις με την περιφέρεια ολίγον πιο εκτεταμένη – με 2 βουλευτικές έδρες.
Εγώ κοπελιά, πρώτον απεχθάνομαι τα μήλα, δεύτερον νερά δεν πίνω γιατί έχω θέμα με σκουριές και κοιτάσματα… χρυσού, και τη βρώμη δεν τρώω γιατί με κόβει το χαλινάρι.
Σε μια εποχή που τα «όχι» και τα «κόψε» μας έχουν μπαφιάσει άσε με να απολαύσω ολίγη σοκολατίτσα. Μια μακαροναδίτσα και μισό ταψί σπανακόπιτα. Όσο και να το ράψεις, και πλακοραφή να το κάνεις, αν η ψυχολογία σου δεν είναι στα καλά της, και πέντε λιβάδια βρούβα να φας, πάλι το κολάν θα διαμαρτύρεται στις ραφές. Κάνε με να νιώσω καλά και μετά να δεις πως θα μεταβολίζω τη ζάχαρη σε υδρογονάνθρακες… και όλοι θα με ποθούν για την ΑΟΖ μου!
