Σήμερα, εντελώς τυχαία έπεσα πάνω σε κάποιες φωτογραφίες της υποψήφιας Ευρωβουλευτού Κωνσταντίνας Κούνεβα. Η ιστορία της είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους. Η Κούνεβα έπεσε θύμα επίθεσης με βιτριόλι το Δεκέμβριο του 2008, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, επιστρέφοντας από τη δουλειά της. Στο προηγούμενο διάστημα είχε αναπτύξει συνδικαλιστική δράση για καλύτερες συνθήκες εργασίας για τις εργαζόμενες ως καθαρίστριες και ως οικιακό προσωπικό. Οι δράστες την περιέλουσαν με το βιτριόλι και την υποχρέωσαν να το πιει. Αποτέλεσμα; Κατεστραμμένος οισοφάγος και κατεστραμμένα εσωτερικά όργανα λόγω της κατάποσης, διαδοχικές χειρουργικές επεμβάσεις για να σωθεί, απώλεια όρασης από το ένα μάτι.
Η ίδια δήλωσε για τον δράστη της επίθεσης:
“Σε μένα το κακό φαίνεται, σε κείνους δε φαίνεται. Αυτός τραβάει πολύ περισσότερα από μένα, είμαι σίγουρη”.
Φυσικά, το δικαστήριο τη δικαίωσε, ωστόσο η δικαίωση αυτή δεν αποκατέστησε τις βλάβες, ψυχικές και σωματικές, που υπέστη αυτή η γυναίκα. Βλάβες που φαίνονται μόνο από τη θέα του προσώπου της.
Ανεξάρτητα από τις πολιτικές προεκτάσεις του θέματος, βλέποντας τις φωτογραφίες της Κούνεβα, κατ’ αρχήν ένοιωσα τεράστιο θυμό ως γυναίκα. Οι δράστες δεν την έδειραν, δεν την πυροβόλησαν, ούτε τη μαχαίρωσαν. Επιχείρησαν να της καταστρέψουν το πρόσωπο, να καταστρέψουν δηλαδή το πρώτο μέσο επικοινωνίας του κάθε ανθρώπου με τον έξω κόσμο.
Να πλήξουν την ίδια της τη γυναικεία υπόσταση. Έγκλημα πολύ πιο ειδεχθές από μία στυγνή δολοφονία. Σκοπός τους ήταν να την αφήσουν μία ζωντανή νεκρή; Ποιος ξέρει. Η παράνοια δεν εξηγείται. Έγκλημα που πρώτα απ’ όλα, ζέχνει από το σεξισμό και το μισογυνισμό αυτού που το συνέλαβε και αυτού το πραγματοποίησε.
Σήμερα την είδα παρούσα σε μία διαδήλωση. Με καπέλο και το λαιμό καλυμμένο, αλλά στεκόταν εκεί, στην πρώτη γραμμή, χωρίς να έχει παραδώσει τα όπλα. Και αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα. Η περίπτωση της Κούνεβα δεν είναι απλώς ένα θέμα πολιτικό. Αποτελεί ταυτοχρόνως και μία νίκη της γυναίκας απέναντι σε αυτούς που τη θέλουν ή υποταγμένη ή παραμορφωμένη ή ακόμη και νεκρή, αποδεικνύοντας ότι ο μεσαίωνας δεν έχει ακόμη παρέλθει. Γυναίκες συνεχίζουν να τον βιώνουν και να πλήττονται από τις τακτικές του. Μέσα στους χώρους εργασίας, μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, υπάρχουν ακόμη γυναίκες που υποφέρουν και βιάζονται ψυχολογικά ή και σωματικά. Η Κούνεβα είναι μία νίκη. Είναι μία υπενθύμιση προς όλες: Τα δεσμά μπορούν να σπάσουν, με κάθε κόστος και με οποιαδήποτε συνέπεια. Αρκεί να μην υπάρχει ο φόβος. Να μην υπάρχει η υποταγή. Αρκεί να υπάρχει η βεβαιότητα πως παλεύουμε για κάτι ανώτερο από εμάς, για αυτό που μας υπερβαίνει, για τον Άλλο, το διπλανό μας.
Δε μ’ αφορά με ποιο κόμμα κατεβαίνει η Κούνεβα στις εκλογές. Με αφορά η δύναμη της γυναικείας της ψυχής, του χαρακτήρα της. Κι αυτά δεν έχω λόγια για να τα περιγράψω. Υποκλίνομαι μόνο και της βγάζω το καπέλο. Πάλεψε, έφτασε στο χείλος, γύρισε πίσω και νίκησε. Ακόμη και με τον καλυμμένο λαιμό. Είναι εδώ και παλεύει.
Πόσοι από εμάς έχουν αυτή τη δύναμη;
Κύρια Φωτογραφία: https://twitter.com/dromografos
