[soundcloud url=”http://api.soundcloud.com/tracks/15179348″]
(Πατώντας το “Play” πιο πάνω ακούτε το soundtrack του θέματος.)
Γεμάτη μέρα. Έφτασε κιόλας το σούρουπο. Βγήκα για μια βόλτα. Αφέθηκα όμως να ακολουθώ όποια θέα του ουρανού με προκαλούσε περισσότερο. Πολλές φορές είναι ασαφές το νόημα, όλος ο ουρανός θολός.
Είναι μάλιστα ασαφές γιατί έχουμε τέτοια μανία να κυνηγάμε το νόημα.
Διαβαθμίσεις του γκρι σχεδόν ή ένας ουρανός με θολό σύννεφα και λίγο ξεψυχισμένο γαλάζιο από την άλλη.
Είναι και επιστημονικά βεβαιωμένο ότι τα λεφτά δεν βοηθάνε την κατάσταση. Αφήστε την τρόικα και τις δικαιολογίες, η ανθρώπινη ευτυχία δεν κερδίζεται με το lotto. Ίσα ίσα που πολλές φορές ο ουρανός γίνεται ακόμα πιο ομοιόμορφος. Και βαρετός. Ακόμα και το πιο όμορφο μπλε, μετά από λίγο το συνηθίζεις και ψάχνεις κάτι άλλο.
Ψάχνεις το νόημα.
Πολύ συχνά, ειδικά όσοι είμαστε όλη μέρα στον υπολογιστή, προσπαθούμε να ψηφιοποιήσουμε τα πάντα. Να βάλουμε γραμμές στον ουρανό, να τον χτενίσουμε. Κι αν δεν υπάρχουν γραμμές να τις φτιάξουμε με τα όργανά μας.
Το σημείο τομής του ψηφιακού και του αληθινού κόσμου παράγει ενδιαφέροντα πράγματα, ειδικά όταν έχει και ένα στοιχείο τυχαιότητας. Αλλά ούτε εδώ είναι η λύση.
Όσο καταπληκτικές κι αν είναι οι ανθρώπινες εφευρέσεις, τελικά είναι απλά καθρέφτες. Φτιάχνουμε μια λάμπα, φτιάχνουμε δικούς μας ήλιους στο σκοτάδι, ξενυχτάμε και καταστρέφουμε τον πλανήτη. Τόσα ξέρουμε, τόσα κάνουμε.
Φυτεύουμε δέντρα, φυτεύουμε φώτα.
Είναι σαν κάτι μέσα μας να θέλει να πειραματιστεί με την σκοτεινή πλευρά. Περπατάω προς τα σκούρα σύννεφα σαν μαγνητισμένος.
Αλλάζουν σχήματα, καλούν τις σκέψεις μου να ταιριάξουν με τις μορφές τους.
Είναι εντυπωσιακό πόσο η ευτυχία είναι συγκριτικό φαινόμενο. Τι έχω εγώ, τι έχει ο άλλος; Η ανόητη γλώσσα των δικαιωμάτων. Ζήλια, ψώρα και κουραφέξαλα. Κοινωνικό ον ο άνθρωπος, δηλαδή φτιαγμένος να θέλει ότι έχει ο γείτονας;
Ούτε δουλεύει πια η θρησκεία. Αυτοπυρπολήθηκε. Κάπου ανάμεσα στην ανάγκη να οργανωθεί και τα έσοδα από την οργάνωση, έχασε τον δρόμο της. Σαν ένα κιτς μπλε νέον, βγάζει πια μάτι ο σταυρός και ο κάθε σταυρός. Για να βρεις εκεί νόημα πρέπει όχι μόνο να το κατασκευάσεις μόνος σου αλλά και να εθελοτυφλείς τόσο έντονα ώστε να καταντήσεις προβληματικός.
Γιατί το κυνήγι της ευτυχίας είναι το καλύτερο προϊόν. Στηρίζει μια ολόκληρη οικονομία. Αγοράστε θρησκεία, αγοράστε συνεδρίες με ψυχολόγους, αγοράστε δίαιτες και οτιδήποτε άλλο θα σας κάνει ευτυχισμένους.
Αν και είναι το μόνο πράγμα που κάνουμε στον εαυτό μας τελικά.
Ήταν κρυμμένο χαμηλά το άτιμο. Περνούσα το άδειο οικόπεδο και σχεδόν δεν το είδα. Ένα μικρό άσπρο φεγγαράκι μόλις πάνω από τα δέντρα. Θολό και μπερδεμένο ακόμα.
Πάντα είμαι έτσι στην πανσέληνο. Δεν πιστεύω στα ζώδια αλλά το φεγγάρι με επηρεάζει συχνά. Τόση ώρα περπατάω και σκέφτομαι κάτι που θα το έβλεπα αμέσως σε οποιοδήποτε επιτραπέζιο ημερολόγιο.
Το κόλπο είναι να βρεις σε τι νομίζεις ότι είσαι καλός και να ασχολείσαι κυρίως με αυτό.
“Rules for clouds” poem here.
