Μια ιστορική απάντηση στο ερώτημα των διεθνών αναλυτών σχετικά με το ελληνικό παράδοξο της διαρκούς μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος με ταυτόχρονη εξυπηρέτηση των απαιτήσεων των διεθνών δανειστών, εν μέσω συνεχιζόμενης, πέραν κάθε προηγουμένου οικονομικής ύφεσης και συρρίκνωσης του παραγωγικού δυναμικού της χώρας, λόγω ανεργίας και μετανάστευσης.
[…]Η εξήγηση στο τυχόν ερώτημα, κατά το οποίο πώς ενώ από τον περασμένο χρόνο όλοι οι ρεαγιάδες δραπετεύουν με τις οικογένειές τους και εφόσον δραπέτευσαν τόσοι ρεαγιάδες τα έσοδα των τζιζγιέ [κεφαλικός φόρος] δεν είναι λειψά, είναι πως οι τζιζγιεντάρηδες φόρτωσαν και θύμιασαν το έλλειμμα στους υπόλοιπους ρεαγιάδες που απέμειναν και θυμιάζοντάς τους μπορούν να τους παίρνουν τα άσπρα του τζιζγιέ, ώστε να μη φαίνεται το έλλειμμα, αλλά χρόνο με το χρόνο η σκλαβιά των ρεαγιάδων γίνεται μεγαλύτερη. Και ο ύψιστος βοηθός».
[Νεοκλής Σαρρής, Προεπαναστατική Ελλάδα και Οσμανικό Κράτος, από το χειρόγραφο του Σουλεϊμάν Πενάχ Εφέντη του Μοραΐτη (1785), Αθήνα 1993, σ. 321, 322)]
Όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν.
Οι υπόλοιποι, ρωτήστε, να σας βελάσω το όνειρο κλέφτικα…
Photo: Pieter Brueghel the Younger (1564–1638) English Title : Paying the Tax (The Tax Collector) image source: Wikimedia Commons
