Στις 17 Μαΐου 1821 έγινε λέει η Μάχη της Ντρέμισσας. Στην Γκιώνα. Στην θέση “Μνήματα” ή Αρβανιτοράχη. Πανουργιάς και Γκούρας εναντίον Ομέρ Βρυώνη. 700 ντόπιοι εναντίον 3000 Τουρκαλβανών. Τους σκίσαμε λέει, 300 νεκρούς είχαν και έφυγαν τρέχοντας. Ο Βρυώνης ύστερα από την πανωλεθρία οπισθοχώρησε και 
έτσι έγινε το πρώτο βήμα για τις νίκες της Επανάστασης στην Πελοπόννησο…
Κάπως έτσι θα τα είπαν όσοι άφησαν στο μνημείο τα στέφανα αυτά. Πάνω από μια ντουζίνα είναι παρατημένα εκεί, τουλάχιστον έναν χρόνο αργότερα καθότι κοντεύει η επέτειος πάλι. Τα έχει πάρει ο αέρας και είναι διάσπαρτα στην ράχη, στο δάσος, σαν πτώματα της Ιστορίας. Καθώς ο νεοΈλληνας έχει κάθε όρεξη για εθνικιστικά παραμύθια αλλά ουσιαστικά έχει μάλλον φυσική ροπή προς την Αναρχία. Μια πανέμορφη τοποθεσία σε ένα από τα αγαπημένα μου βουνά γεμάτη από δαύτα.
Ψάχνοντας εκεί γύρω να δω πόσο μακριά είχαν σκορπίσει τα σκουπίδια του εθνικισμού (η παρομοίωση είναι προφανώς σε δυο επίπεδα) παρατήρησα μάλιστα μια σατανική σύμπτωση: τα σύγχρονα στεφάνια, λόγω των υλικών που χρησιμοποιούνται, όταν τα αφήσεις να διαλυθούν μένουν στο τέλος σε σχήμα….του σύμβολου της αναρχίας!
