Στο Λονδίνο φέτος έγινε χαμός και μετά τους “κανονικούς” Ολυμπιακούς. Ρεκόρ τηλεθέασης, πώλησης εισιτηρίων και ενδιαφέροντος. Όλα καλά λοιπόν; Ε, λίγο λογοκρισία έπεσε. Αδικαιολόγητα. Ο Frankie Boyle αναρωτήθηκε στο Twitter αν συμμετέχουν από Αραβικές χώρες κλέφτες που τους έχουν κόψει το χέρι και το Chanel 4 του έκοψε την καλημέρα… Ακόμα και άνθρωποι με ένα πόδι, αν είναι κωμικοί, πιέζονται να είναι προσεκτικοί στο χιούμορ τους:
Όταν τα έβαλα με τον Oscar Pistorious πολλοί με έκραξαν. Ένα ηρωϊκό ανθρώπινο πνεύμα αντιστέκεται…. και εγώ ο μικροπρεπής κολλάω σε λεπτομέρειες σχετικά με τις λεπίδες του. Δικαιώθηκα βέβαια πανηγυρικά λίγο αργότερα. Όταν έχασε στους παραΟλυμπιακούς τι έκανε; Κατηγόρησε τους νικητές ότι “έκλεψαν” γιατί είχαν καλύτερες λεπίδες από ότι αυτός! Δηλαδή αν βάλει
ακόμα καλύτερες λεπίδες μπορεί στο Ρίο να περάσει και τον Bolt; Ή να βάλει δίμετρες λεπίδες και να τρέξει μαραθώνιο με δρασκελισμό…γίγαντα σε δυο ώρες. Δείτε πως έρχεται από το πουθενά ο Βραζιλιάνος και τον περνάει στο τέλος!
Δεν ήταν όμως αυτό το πρόβλημα. Οι παραΟλυμπιακοί και οι Ολυμπιακοί έχουν διαφορετικούς σκοπούς. Αν άφησαν τον Πιστόριους σαν κόλπο δημοσιότητας, μπράβο, δούλεψε, γέμισαν τα στάδια. Αλλά οι αληθινοί άνθρωποι με αναπηρίες; Εμπνεύστηκαν ότι μπορούν να τα καταφέρουν όλα στην αληθινή ζωή ή απλά μερικοί χρυσοπληρώνουν ειδικούς προπονητές, ειδικά μηχανήματα και εξαρτήματα για να τους μοιάσουν; Στο βιβλίο “The Paralympic Games: Empowerment Or Side Show?” αναλύει λεπτομερώς και με παραδείγματα ότι “Amputations have been performed and restorative surgery and medication refused in order to qualify for a class.” (σελίδα 91) Μπροστά στα χρηματικά και άλλα κέρδη ενός μεταλλίου, τι είναι ένα πόδι λιγότερο;
Αν σας ακούγονται εξωτικά και περίεργα όλα αυτά, διαβάστε τον σκοπό της παραΟλυμπιακής επιτροπής. Όχι, δεν είναι να προάγει την αγάπη, την ειρήνη και να βοηθήσει τον πλανήτη να καταλάβει καλύτερα τα άτομα με αναπηρίες. Σε όλο το κατεβατό δεν αναφέρεται πουθενά κάτι τέτοιο, μόνο πως θα γίνουν πιο γνωστοί οι παραΟλυμπιακοί και “the foundation of elite Paraolympic sport.” Όπως το Ολυμπιακό πνεύμα και οι αναφορές στην αρχαία Ελλάδα είναι απλά μόστρα για τους “κανονικούς” αγώνες, έτσι και στους παραΟλυμπιακούς το θέμα της αναπηρίας είναι απλά μια ακόμα ευκαιρία για την πολυεθνική-ΔΟΕ να πλουτίσει. Με την ίδια λογική στέκει και το εγχείρημα μιας εταιρείας να φτιάξει χρηματιστηριακό δείκτη βασισμένο σε εταιρείες που προσλαμβάνουν άτομα με ειδικές ανάγκες.
Την ίδια ώρα στην Ελλάδα οι τυφλοί και οι παραπληγικοί κάνουν πορεία στο κέντρο και τα “ειδικά” σχολεία έχουν διαλυθεί σαν θεσμός. Με επιχορηγήσεις άνοιξαν ένα σωρό σχολεία άσχετοι ή γονείς που δεν πολυνοιάζονται (ή δεν μπορούν αλλιώς) έκαναν ψευτοσχολεία σε διαμερίσματα για οικονομία. Ράμπες δεν υπάρχουν στα πεζοδρόμια σχεδόν πουθενά, άτομα με ειδικές ανάγκες βρίσκουν πολύ λίγες θέσεις εργασίας και όλη η ελληνική κοινωνία ζει στον μεσαίωνα στο θέμα. (Αν όχι στην εποχή της αρχαίας Σπάρτης και του Καιάδα.)
Αλλά – ευτυχώς – είδαμε όλοι τους παραΟλυμπιακούς τώρα και αλλάξαμε μυαλά… Αρκεί να μπορεί να τρέξει, να κολυμπήσει ή να κάνει κάτι θεαματικό στο στάδιο, ο άνθρωπος με ειδικές ανάγκες μπορεί να βρει και θέση στην καρδιά μας. Άλλες αναπηρίες που δεν είναι τόσο πιασάρικες θα συνεχίσουμε να τις κρύβουμε κάτω από το χαλί.
Comments are closed.