Οι φλογερές καρδιές ρίχνονται στον πόλεμο του έρωτα χωρίς να τον φοβούνται.
Είναι ατρόμητες και επιπόλαιες, θαρραλέες και ρομαντικές.
Ξέρουν ότι θα διαλυθούν και πάλι θα ριχτούν στη θανάσιμη πάλη σαν πεινασμένα θηρία.
Οι φλογερές καρδιές είναι πάντα πληγωμένες. Γιατί ρισκάρουν, δίνουν το αίμα τους για αυτό που αγαπούν.
Ετούτες οι καρδιές δεν ξέρουν τη ρουτίνα και την επανάληψη, δεν τις αποζητούν. Δεν θέλουν την ησυχία τους. Ψάχνουν τις φλόγες γιατί εκεί μονάχα μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Η φωτιά με τη φωτιά.
Μια τέτοια καρδιά όποιος γνώρισε, δεν έμεινε καιρό μαζί της. Γιατί όποιος πλησιάζει και δεν καίει μέσα του μια τέτοια φλόγα, είναι σίγουρο πως θα καεί. Ή θα κοιτάξει να τη σβήσει.
Και τότε η ζωντανή καρδιά θα αμυνθεί και θα τον κάψει.
Μια φλογερή καρδιά είναι πάνω από τα άλλα στοιχεία, είναι ζωή και θάνατος μαζί. Είναι η γέννηση και το τέλος, η πρώτη και η τελευταία πνοή.
Οι φλογερές καρδιές νοιώθουν πάντα αδικημένες. Γιατί δεν βρίσκουν ανταπόκριση, γιατί κανείς δεν τις καταλαβαίνει. Γιατί στον κόσμο είναι λίγες και δεν συναντιούνται συχνά.
Κι αν τύχει να συναντηθούν από κάποια σύμπτωση, τότε η φωτιά τους ανεβαίνει ως τον ουρανό και ανυψώνονται και οι άλλοι ζηλόφθονα τις παρατηρούν.
Και λένε : «μα κοίτα πως μαζί αυτοί οι δυο δημιουργούν και πως φωτίζει ο ένας τον άλλον»
Κι οι άνθρωποι είναι κακοί κι όσο ωραία λόγια κι αν ακούγονται για αυτές τις γεμάτες φως καρδιές, πίσω από τις όμορφες λέξεις χλευάζουν και φθονούν. Και τότε οι καρδιές πεθαίνουν παραπονεμένες.
Μια φλογερή καρδιά δεν έχει φύλο. Είναι πάνω από τα ανθρώπινα. Πάνω από τη γη και τα τιποτένια της πάθη. Πάνω από το χώμα και τη λάσπη, μέσα στο νερό και κόντρα στον αέρα.
Αλλά και η φλόγα μιας τέτοιας καρδιάς μπορεί κάποτε να ξεγελαστεί και να σιωπήσει. Να σβήσει με τη θέλησή της, ως υπέρτατη θυσία απέναντι στον έρωτα. Αυτή η καρδιά είναι η ανώτερη από όλες τις φλογερές καρδιές γιατί μπορεί να ανυψωθεί σε δυσθεώρητα ύψη για τους κοινούς θνητούς.
Μια φλογερή καρδιά είναι πάντα ερωτευμένη.
Αυτός είναι ο προορισμός της. Ακόμα κι όταν μείνει μονάχα ένα μικρό, σχεδόν σβηστό καρβουνάκι, ασήμαντο μέσα στις στάχτες της, θα αναζητήσει τον έρωτα που θα την ανάψει πάλι, τον έρωτα για τη ζωή, έναν άντρα, ένα παιδί, ένα έργο.
Μια φλογερή καρδιά πρέπει να προσέχει. Τα μάτια της όταν κοιτάζει προς τα μέσα της, να μη καούν. Τα δάχτυλα της όταν αγγίζει το αντικείμενο του πόθου της. Το παιδί της όταν κουρνιάζει μέσα στη θερμή της αγκαλιά.
Μια τέτοια καρδιά είναι κίνδυνος.
Είναι η μοίρα μιας φλογερής καρδιάς, να καίει και να καίγεται, να ερωτεύεται και να αδικείται, να τρεμοσβήνει και να φουντώνει ξανά μέχρι τους ουρανούς, να ψάχνει μια ισάξια φωτιά αέναα κι αυτή ποτέ της να μην βρίσκεται.
Γιατί η μοίρα μιας φλογερής καρδιάς είναι η μοναξιά. Μονάχα για λίγο θα καταλαγιάζει η φλόγα της κι ύστερα πάλι θα φουντώνει και θα αναζητά ακόμα μια ίδια σαν αυτήν.
Μα η μοίρα μιας τέτοιας καρδιάς είναι να είναι σπάνια.
Και μόνη. Αν συμβεί να συναντήσετε μια τέτοια καρδιά, να είστε προσεκτικοί.
Γιατί αυτή η καρδιά δεν σας φοβάται.