Είμαστε θύματα προσβολών καθημερινά.
Για παράδειγμα, οι εφημερίδες μας προσβάλλουν με την φυγοπονία, την αθλιότητα και τις ανακρίβειές τους. Και αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει, απλά κάποιος πρέπει να μιλήσει γι αυτό!
Οταν μας προσβάλλουν συνήθως λέμε “Σταμάτα!” σε οποιονδήποτε το κάνει. Υπάρχουν φυσικά και μερικοί άνθρωποι που επιθυμούν να μας προσβάλλουν.
Η ιδέα πως πρέπει να προστατευτούμε από κάθε δυσάρεστο συναίσθημα είναι κάθετα απαράδεκτη.
Εάν οι άνθρωποι δεν μπορούν να ελέγξουν τα συναισθήματά τους, τότε επιχειρούν να χειραγωγήσουν την συμπεριφορά των άλλων. Οταν βρίσκεσαι με υπερευαίσθητους ανθρώπους δεν είναι δυνατό να ηρεμήσεις και να φερθείς αυθόρμητα επειδή δεν έχεις την παραμικρή ιδέα για το τι μπορεί να τους αναστατώσει.
Για το λόγο αυτό μια επίσκεψη σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα είναι μια πολύ κακή ιδέα. Η πολιτική ορθότητα εκεί έχει παραστρατήσει. Αρχικά ήταν ως ιδέα πολύ θετική, “Ας μη είμαστε κακοί, ιδιαίτερα με ομάδες ανθρώπων που αδυνατούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους”. Μετά όμως βάλαμε ταμπέλες στην κάθε κριτική που αφορούσε σε μια ξεχωριστή ομάδα. “Aπάνθρωπος”, “Ασπλαχνος”, “Σκληρός”.
Ωστόσο η βασική έννοια πίσω από την κωμωδία είναι να είσαι επικριτικός, ακόμη και αν τσουβαλιάζεις τα πάντα, π.χ.
-Τι κάνεις όταν θέλεις να κάνεις να γελάσει ο Θεός;
-Του λες τα σχέδιά σου.
Κανείς δεν αποκλείεται από αυτό το αστείο. Πιστεύουμε στην ευτυχή έκβαση των σχεδίων μας έστω και εάν είναι καταδικασμένα εξ αρχής.
Ετσι είναι η φύση των ανθρώπων. Επικριτική.
Αν ανησυχούμε και λέμε “Δεν πρέπει να το πούμε αυτό ή το άλλο” τότε η ουσία του χιούμορ έχει χαθεί.
Αν έχεις το νου σου να τηρείς τις σωστές αναλογίες-αποστάσεις, τότε σίγουρα ζεις το 1984.
Σε ελεύθερη απόδοση οι απόψεις του σπουδαίου κωμικού John Gleese περί πολιτικής ορθότητας οι οποίες διαμορφώθηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας του στην κωμωδία.