Μετά από την κακή μετεκλογική σαπουνόπερα που ζήσαμε, μια είδηση σήμερα που πρέπει να αναδειχθεί. Συνεργάζονται στις επόμενες εκλογές Δράση και Δημιουργία Ξανά. Ίσως δεν ξέρετε καν τα ονόματα των κομμάτων αυτών όπως και οι περισσότεροι Έλληνες. Στις προηγούμενες εκλογές δεν μάζεψαν ούτε 300 χιλιάδες ψήφους μεταξύ τους. Είναι νέα σχήματα χωρίς κανέναν γνωστό (παλιό) πολιτικό εκτός του Στέφανου Μάνου.
Από την εποχή του Λουδοβίκου του 14ου και του Louis Phelypeaux de Pontchartrain ο οποίος μαζί με τον γιο του επί 50 χρόνια έχτιζαν πολιτικά δίκτυα:
“Political networks are as old as statecraft itself. In the early modern period, as European states became more bureaucratic, rulers, ministers, and heads of state instituted and maintained government institutions staffed by appointed personnel. Despite the creation of these officially sanctioned hierarchies of power, networks of political authority outside of these structures continued to coexist with the growth of an institutionalized administration. As the apparatus of the state government grew, however, the role of political networks in the exercise of political power changed significantly. “
Private Ambition and Political Alliances της Sara E. Chapman
Η μάχη μεταξύ πολιτών και πολιτικών είναι μόνιμη κατάσταση. Από τότε που οργανώθηκαν οι άνθρωποι και κάποιος έγινε “αρχηγός”. Στον σύγχρονο κόσμο όμως είναι ακόμα πιο δύσκολο κι από την εποχή του Λουδοβίκου ή τις πολύπλοκες ίντριγκες των Βυζαντινών. Στην Ελλάδα του 2012 όμως:
1. Είναι τεράστια επιτυχία για τους αρχηγούς των τριών σχημάτων ότι δεν έχουν εγωπάθεια και μπορούν να βάλουν το κοινό καλό πάνω από προσωπικές επιθυμίες. Αναγκαστικά σαν αρχηγοί και οι τρεις έχουν εκτεθεί και κατηγορηθεί αντίστοιχα. Τώρα βγαίνουν υπεράνω.
2. Σε μια εποχή που οι πολιτικές συνεργασίες αποδείχτηκαν αδύνατες για όλα τα κόμματα που μπήκαν στην Βουλή τελικά, είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο να βλέπεις όχι μόνο δυο αλλά τρία κόμματα να συνεργάζονται. Δείχνει ότι μπορούν να επικεντρωθούν σε συγκεκριμένες προτάσεις και να ξεχωρίσουν τα σημαντικά από τα ασήμαντα για να κάνουν τελικά κάτι.
3. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι συνεργάζονται παρά το γεγονός ότι κάποιοι από αυτούς είχαν βάσιμες ελπίδες να μπούνε στην Βουλή και χωρίς συνεργασία.
Ας σταματήσουμε λοιπόν να σκεφτόμαστε σαν… Έλληνες και ας μάθουμε από άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία ή ακόμα περισσότερο την Αγγλία) με πετυχημένα υποδείγματα κυβερνήσεων συνεργασίας. Αντί να μιλάμε για αριστερά, δεξιά, φιλελεύθερα και αντιμνημονιακά, ας δούμε πρώτα από όλα αν μπορούν να συνεργάζονται αυτοί που ψηφίζουμε για να καταφέρουν κάτι τελικά. Δηλαδή γιατί να ψηφίσω οποιονδήποτε αποδεδειγμένα δεν μπορεί να συνεργαστεί;
“Χαμένη” είναι η ψήφος σε κόμμα το οποίο δεν θα κάνει τίποτα γιατί δεν θα συνεργαστεί.
Comments are closed.