Σε μεγάλωσε η μαμά κι ο μπαμπάς ώστε να μη σου λείψει τίποτα. Από τα υλικά αγαθά ως την πνευματική σου καλλιέργεια και την κοινωνική σου μόρφωση. Έγινες άνθρωπος «σωστός», με αρχές και ηθική, να αγαπάς και να δέχεσαι την αγάπη, καθώς και την κριτική και να γίνεσαι ακόμα καλύτερος μέσα από αυτή.
Κι εσύ έγινες ενεργό πια μέλος αυτής της κοινωνίας που έμαθες να σέβεσαι. Και με τα «όπλα» των γονιών σου πορεύεσαι και με ό,τι άλλο έχεις αποκτήσει μόνος σου όλα αυτά τα χρόνια.
Απέκτησες τίποτα; Αναρωτιέμαι…
Πήγες στο σχολείο και από «φυτό», ξαφνικά στο Λύκειο, μαζί με τα γκομενιλίκια, μάγκεψες και χλεύασες και απέρριψες. Με τα δικά σου κριτήρια κάποιοι δεν άξιζαν να μπουν στην «κλίκα» σου, δεν άξιζαν να κάτσουν στο ίδιο θρανίο με ‘σένα. Μπήκες στο πανεπιστήμιο, το οποίο σου μαθαίνει πρώτα απ’ όλα να σκέφτεσαι. Κι ανέβαινες με 3 διαφορετικά λεωφορεία στη φιλοσοφική, για να πιεις καφέ στο αίθριο και να μην παρακολουθήσεις παράδοση. Γιατί ανακάλυψες τη σμίκρυνση κι έτσι πήρες το πτυχίο σου.
Βγήκες και στα εξωτερικά για μεταπτυχιακό και πήρες ναρκωτικά και κόσμο μπόλικο, για να γυρίσεις στην Ελλάδα να το παίξεις ξερόλα, να διεκδικήσεις θέση διευθυντού, να μανατζάρεις, να κάνεις πιαριλίκια και να ανοίγουν πόρτες στο άκουσμα του ονόματος σου. «Δούλεψες» εις βάρος κάποιων, που είχαν ανάγκη τη δουλεία, γιατί εσύ δεν την είχες, καριέρα έκανες. Αναπόσπαστο μέλος της συμμορίας του συστήματος.
Του συστήματος που τώρα βρίζεις, καημένε. Που σε άφησε άνεργο και απλήρωτο.
Που κατήντησες;
Να ψωνίζεις τα καλά σου ρούχα από ισπανική εταιρεία;
Να ψάχνεις στα ράφια των προσφορών γερμανικού σούπερ μάρκετ;
Να κατεβαίνεις με τα κατσαρολικά σου στο σύνταγμα και να νιώθεις ότι χτυπάς το σύστημα;
Δεν κοιμάσαι καλά τα βράδια και έχεις πόνο στο στήθος.
Έφτασα 33 και δε θα ανεχτώ την κλάψα άλλο. Ούτε τις φθηνές δικαιολογίες. Λύση δεν ξέρω αν υπάρχει, υπάρχει όμως εξήγηση.
Do the math.
