Ιδού η απορία… Αχ ποτέ δε μου άρεσαν αυτά τα διλήμματα! Στην παραπάνω ερώτηση πάντως, εγώ, προσωπικά, έχω διαλέξει τη μητρότητα!
Από τη μια η καριέρα κι από την άλλη η μητρότητα. Μοιάζουν σαν δύο αντίθετοι πόλοι, που προσπαθούν να σε τραβήξουν και οι δυο κοντά τους. Όμως, τελικά, μόνο ο ένας από τους δύο θα καταφέρει να σε κερδίσει.
Αν διαλέξεις την καριέρα, τότε σίγουρα θα θυσιάσεις στο βωμό της πολλές προσωπικές στιγμές. Για να καταφέρεις να εξελιχθείς στο χώρο εργασίας σου, αν σου το επιτρέψουν οι καθαρά ανδροκρατούμενες ανώτερες διοικητικές θέσεις, χρειάζεται να αφιερώσεις πολύ χρόνο, παραμερίζοντας την προσωπική σου ζωή, τους φίλους σου, τα ενδιαφέροντά σου. Βλέπεις, για να καταφέρεις να φτάσεις στην κορυφή, χρειάζεται να καταβάλεις περισσότερη προσπάθεια από έναν άντρα, γιατί ακριβώς πρέπει να αποδείξεις σε όλους ότι αξίζεις να βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση, που στερεοτυπικά ανήκει σε κάποιον άντρα. Άσε που θα αμείβεσαι και λιγότερο από εκείνον, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση… Κι αν το καταφέρεις, επιβάλλεται να αποδεικνύεις καθημερινά σε όλους ότι τη θέση αυτή την πήρες με την αξία σου! Φίλοι σου θα είναι ο φορητός υπολογιστής και το κινητό σου, οι ατέλειωτες λίστες που θα πρέπει να ετοιμάσεις κι οι παρουσιάσεις που θα χρειαστεί να κάνεις. Στο κυριακάτικο τραπέζι που θα προσπαθείς να ευχαριστηθείς την παρέα των δικών σου ή στον απογευματινό καφέ με τις φίλες σου, αν δεν χτυπήσει το τηλέφωνό σου από κάποιον ανώτερο που θα σου αναθέσει κάτι ‘επείγον’ ή θα σου τα ψάλλει για κάτι που αμέλησες να κάνεις, η ίδια θα προσπαθείς στο μυαλό σου να ταξινομήσεις τα καθήκοντα της επόμενης μέρας για να μη χάσεις χρόνο πηγαίνοντας στο γραφείο.
Κι οι μέρες θα περνούν μαζί με τα χρόνια από πάνω σου, ώσπου μια μέρα θα χτυπήσει το βιολογικό σου ρολόι και θα θες να γίνεις μάνα! Όταν θα το θυμηθείς, όμως, δύο τινά θα συμβούν: ή θα εγκαταλείψεις την ιδέα ακριβώς όπως σου ήρθε γιατί με τις τόσες ώρες στο γραφείο και με τη δουλειά συνεχώς να αυξάνεται θα σκεφτείς πως είναι κρίμα να φέρεις μια αθώα ψυχούλα στον κόσμο που θα την μεγαλώσουν νταντάδες, μόνο και μόνο για να εκπληρώσεις εσύ το απωθημένο σου. Ή που θα μπεις στη διαδικασία να τεκνοποιήσεις, με τον πρώτο τυχόντα, γιατί κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους του γραφείου σου, που χρόνος για να βρεις τον πρίγκιπα! Και θα σου ‘ρθει ο ουρανός σφοντύλι όταν συνειδητοποιήσεις πως είσαι μόνη σου σε όλο αυτό και πως οι κόποι όλων αυτών των χρόνων πήγαν στράφι μιας και αυτό το ανθρωπάκι που συνειδητά έφερες στον κόσμο σου αποσπά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου σου, εις βάρος της καριέρας σου! Κι όντας μια καριερίστα, θα ‘φορτώσεις’ το παιδί κάπου αλλού, θα του εξασφαλίσεις ακριβά σχολεία, παιχνίδια, ταξίδια, δραστηριότητες μα θα του στερήσεις την παρουσία σου, το πιο σημαντικό δηλαδή, μιας κι εσύ θα κυνηγάς την διατήρηση της καριέρας σου.
Αν διάλεξες τη μητρότητα, τότε σε περιμένει άλλος αγώνας, όχι ευκολότερος από αυτόν της καριερίστας! Σε αυτή την περίπτωση, χρειάζονται διπλές αντοχές. Από τη μια η ζωή σου θα πλημμυρίσει με εικόνες, μυρωδιές, φωνούλες, συναισθήματα, ξενύχτια, κούραση, διαβάσματα, διαπληκτισμούς, αγωνίες, λύπες και χαρές που δε θα θες να τις αλλάξεις με τίποτα στον κόσμο. Κι από την άλλη θα είσαι υποχρεωμένη να δουλεύεις, γιατί επιβάλλεται από πολλές απόψεις η γυναίκα σήμερα να δουλεύει. Πρώτα για τον εαυτό της και μετά για την κάλυψη όλων των υπόλοιπων αναγκών. Όμως στο χώρο εργασίας δε θα μπορείς να εξελιχθείς, γιατί η άνοδος απαιτεί αφοσίωση και περισσότερες ώρες δουλειάς, ώρες που εσύ, όμως, έχεις επιλέξει να περνάς με το παιδί ή τα παιδιά σου. Και θα είσαι τυπική και ευσυνείδητη στη δουλειά σου, εκτελώντας τα καθήκοντά σου όπως απαιτείται. Ωστόσο, η φροντίδα των παιδιών δε θα σου επιτρέπει να κάθεσαι παραπάνω στη δουλειά, αναλαμβάνοντας περισσότερα καθήκοντα. Τότε, ίσως να δυσανασχετεί ο/η προϊστάμενος σου γιατί δεν αναλαμβάνεις πρωτοβουλίες ή γιατί ‘δουλεύεις με το ρολόι στο χέρι’. Κι αν χρειαστεί κάποιες φορές να δουλέψεις παραπάνω γιατί το απαιτούν οι συνθήκες, τότε δυσανασχετεί ο σύντροφός σου και σε φορτώνει με ενοχές για το λιγοστό χρόνο που αφιερώνεις στα παιδιά σου και σε κατηγορεί πως αυτό θα επηρεάσει την προσωπικότητά τους αργότερα. Λες και τα παιδιά τα έκανες μόνη σου και χρειάζεται μόνο εσύ να είσαι παρούσα στη ζωή τους ενώ οι ατέλειωτες ώρες που λείπει ο μπαμπάς δεν μετράνε, γιατί για τον μπαμπά είναι αποδεκτό να δουλεύει πολλές ώρες. Φαύλος κύκλος, λοιπόν. Όπως καταλαβαίνεις σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, χρειάζονται διπλές αντοχές, γιατί η γυναίκα καλείται να παίξει διπλό ρόλο, και μητέρα και εργαζόμενη!
Μπορεί να βρεθούν γυναίκες που θα διαφωνήσουν με τα γραφόμενά μου. Θα υποστηρίξουν πως όταν μια γυναίκα θέλει, μπορεί να καταφέρει μια χαρά να τα συνδυάσει και τα δυο. Μπορεί και να ισχύει. Μπορεί και όχι. Ας μην γελιόμαστε, όμως. Δε θα είναι χωρίς κόστος. Πάντα, η καριέρα θα προσπαθεί να κλέψει χώρο και χρόνο από τη μητρότητα και το ανάποδο. Το θέμα είναι προς πια κατεύθυνση επιλέγουμε να γείρουμε τη ζυγαριά…
Αγαπάω τη δουλειά μου, μα διάλεξα τη μητρότητα. Όχι από έλλειψη φιλοδοξίας ούτε από απουσία όρεξης να κυνηγήσω την όποια καριέρα. Δεν μου αρέσουν, όμως, τα ημιτελή πράγματα. Και το ρόλο που διάλεξα θέλω να τον ζήσω σε όλο του το μεγαλείο. Προσωπικά, πιστεύω πως καμιά καριέρα δε θα μπορέσει να μου δώσει τις συγκινήσεις που έχω βιώσει στα εννιά χρόνια που είμαι μητέρα. Καμιά επιτυχία στον εργασιακό χώρο δεν μπορεί να συγκριθεί με ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά της κόρης μου.