Αν δεν έχετε διαβάσει την εισαγωγή, πατήστε εδώ να μάθετε τι τραβάμε όσοι θέλουμε κάρτα prepaid Mastercard – Εθνική- Cosmote. Η περίληψη είναι ότι μου την ακύρωσαν τον Μάιο και φτάσαμε Αύγουστο χωρίς να μπορεί κανείς να εκδώσει νέα κάρτα. Η συνέχεια σήμερα ήταν ακόμα πιο σουρεαλιστική:
Μπαίνω σε κατάστημα Γερμανός για κάτι άλλο. Με τους περιορισμούς στην απόσταση, ενώ περιμένω για ταμείο στα 2 μέτρα μου είμαι δίπλα στον διευθυντή του καταστήματος που κάτι κοιτάω στον υπολογιστή. Οπότε ρωτάω με την ευκαιρία:
“Μήπως φτιάχτηκε το σύστημα με τις prepaid – Mastercard Cosmote;”
Με κοιτάει με πλατύ χαμόγελο σαν να βγήκε πριν λίγα λεπτά από δίωρη συνεδρία με ταντρική σεξολόγο.
-Τι εννοείτε; Πολύ ευχαρίστως να σας βγάλουμε μια κάρτα αμέσως!
“Επειδή είχε κάτι θέματα το σύστημα…”
-Ααααα, ναι, τυχαίνει καμιά φορά.
“Ε, συγκεκριμένα περίπου 50 φορές που έχω προσπαθήσει σε διάφορα καταστήματα.”
Μου ζητάει ταυτότητα, γυρνάω μετά από δέκα λεπτά με την ταυτότητα. Δεν θα χάσω τέτοια ευκαιρία. Άφαντος ο διευθυντής, πετυχαίνω υπάλληλο με αντίστοιχο βλέμμα αρχικά. Στον ίδιο ταντρικό σεξολόγο θα πήγε κι αυτή, ίσως πήγανε μαζί, τα κάνουν αυτά στον Γερμανό για team building. Σκοτείνιασε κι αυτή λίγο όταν της είπα ότι έχω ξαναπροσπαθήσει αλλά συνέχισε. Εγώ το βούλωσα μην το ματιάξω, απλά περίμενα να μου πει ότι κόλλησε. Δεν το είπε. Ζήτησε υπογραφή. Χα, το έχουμε ξαναφτάσει σε αυτό το λέβελ το παιχνίδι κοπελιά, δεν με πείθεις.
Μετά όμως σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς το ταμείο.
-Πόσα χρήματα θέλετε να βάλετε;
“Όσα θες! Κερνάω! Πες ότι νούμερο σου αρέσει!” Ελπίζω να μην νομίσει ο διευθυντής ότι της την πέφτω και θιχτεί.
-Ας βάλουμε διακόσια.
Γνέφω καταφατικά για τα διακόσια. Κάτι κάνει, βλέπω ότι δεν πάει καλά.
-Ίσως εκατό.
Πάλι τα ίδια, πάλι συννεφιές στο ξερακιανό φατσάκι της.
-Κε Χαλκίδη θα δοκιμάσω με δέκα ευρώ που σίγουρα είναι ΟΚ.
Τι ΟΚ; Ούτε αυτό δούλεψε. Πάλεψε λίγο με το “σύστημα” στον υπολογιστή, μετά πήρε τηλέφωνο κάπου. Μετά κάπου αλλού. Μετά πάλι στο “σύστημα”. Κι άλλο τηλέφωνο.
-Βρήκα το πρόβλημα. Είχατε κάνει αίτηση σε άλλο κατάστημα τον Οκτώβριο.
“Ναι βέβαια. Όταν πήρα την άλλη κάρτα.”
-Πρέπει να την ακυρώσουν για να προχωρήσουμε.
“Και γιατί από τον Οκτώβριο δεν μου την έβγαλαν εκεί την κάρτα αφού έκανα αίτηση;”
-A, αυτό δεν το γνωρίζω. Καλέστε τους να σας εξηγήσουν.
Κάνω να σηκώσω το κινητό, με προλαβαίνει:
-Όχι τώρα, είπαν σε δέκα λεπτά.
Ναι, βέβαια έτσι είπαν, σιγά μην ξεμπερδεύαμε επιτόπου. Φεύγω.
Πάω σε δέκα λεπτά σπίτι, καλώ το νούμερο που μου έδωσαν. Ήταν κατάστημα Γερμανός στο οποίο είχα βγάλει αρχικά τις άλλες κάρτες (επιτυχώς) τον Οκτώβριο. Τους εξηγώ το θέμα, μετά από λίγο μου απαντάνε:
-Εντάξει, τις ακυρώσαμε τις αιτήσεις. Μπορείτε να πάρετε την νέα κάρτα σας από το κατάστημα που απευθυνθήκατε.
“Μα δεν ζήτησα να τις ακυρώσετε. Αφού έχετε εκεί έτοιμη αίτηση, θα περάσω από εκεί για την κάρτα.”
- Τώρα την ακύρωσα.
“ΟΚ, θα περάσω αύριο να κάνω νέα αίτηση.”
-Δεν δεχόμαστε αιτήσεις. Δεν βγάζουμε εδώ κάρτες Mastercard-Cosmote prepaid.
“Έτσι μόνοι σας το αποφασίσατε;”
-Σε αυτό το κατάστημα εδώ και πολλούς μήνες δεν βγάζουμε τέτοιες κάρτες γιατί δεν δουλεύει το σύστημα.
Να’το πάλι “το σύστημα”….
“Μα, μόλις μου είπατε να πάω και να βγάλω κάρτα. Άρα μπορώ;”
-Κύριέ μου δεν δουλεύει πουθενά.
“Μα ακόμα διαφημίζετε την κάρτα.”
-Όχι εδώ! Εμείς κατεβάσαμε τις αφίσες, βγάλαμε το προϊόν από το ράφι και δεν το έχουμε πουθενά.
Και κάπως έτσι, το σήριαλ συνεχίζεται….
ΥΓ Την επόμενη μέρα πήγα σε κατάστημα Cosmote: “Α, δεν βγάζουμε τέτοιες κάρτες εδώ και καιρό. Υπάρχει πρόβλημα συστημικό.”
-Θα φτιαχτεί κάποτε;
“Α, δεν ξέρω, ρωτήστε σε 2-3 εβδομάδες ξανά.”