Ένα αστέρι που γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 1936 στα Ανώγεια Κρήτης που έμελλε να λάμψει στη ζωή όλων και να μείνει χαραγμένος στη μνήμη μας. Ο Νίκος Ξυλούρης ή Ψαρονίκος.
Από πολύ μικρός έδειξε την κλίση του στη λύρα. Στα δώδεκα του χρόνια ο πατέρας του, του αγοράζει δώρο μια λύρα. Αυτή η οποία έμελλε να αλλάξει το ρου της ζωής του και να γίνει ένας από τους πιο περιζήτητους λυράρηδες στους γάμους.
Το 1958 ηχογραφεί τον πρώτο του δίσκο με τίτλο : “Μια μαυροφόρα που παιρνά”. Ο δίσκος αυτός αγαπήθηκε από το κοινό.
Το καλοκαίρι του 1973 η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος ανεβάζουν στο θέατρο “Αθήναιον” το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλη “Μεγάλο Τσίρκο”. Στο έργο αυτό, μέσα από τα σατιρικά και δραματικά νούμερα και τραγούδια γινόταν μια αναδρομή στην ιστορία της Ελλάδας από την Τουρκοκρατία, τον Όθωνα και τους υπόλοιπους κυβερνήτες της ανεξάρτητης Ελλάδας ως τη Μικρασιατική καταστροφή, τον πόλεμο του ’40 και το τότε σήμερα. Η μουσική ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου ενώ τα τραγούδια της παράστασης απέδιδαν ο Νίκος Ξυλούρης μαζί με τα μέλη του θιάσου.
Σύντροφος και μεγάλος έρωτας της ζωής του ήταν η Ουρανία Μελαμπιανάκη. Ένας έρωτας μετ’εμποδίων που η δύναμη του κατάφερε να πείσει και τους πιο δύσπιστους. Τη γνωρίζει σε ένα πανηγύρι. Εκείνη χόρευε ασταμάτητα προκειμένου να δείξει με τον τρόπο της την ανταπόκρισή της στα επίμονα βλέμματα του Ψαρονίκου. Δε διστάζει να της εξομολογηθεί τον έρωτα του. Ήταν αμοιβαίο. Λόγω της ταξικής τους διαφοράς αναγκάστηκε να την κλέψει (σύμφωνα με τα ήθη και έθιμα της εποχής)
Σ’αγγέλους επαράγγελνα
Την έννοια σου να έχουν
και μου ‘παν πως ο άγγελοι
αγγέλους δεν προσέχουν
Ενός λεπτού σιγή για μια πραγματικά λαμπερή προσωπικότητα που ακόμα μας φωτίζει με τα τραγούδια του.