Τραβέλι, τραβεστί, πούστης που ντύνεται με γυναικεία ρούχα. Εντάξει. Τα έχουμε ακούσει όλα, από όλους και παντού. Από αγράμματους ανθρώπους, όπως συνηθίζουν να λένε αυτούς που δεν έχουν σπουδάσει, από «λαϊκούς» ανθρώπους, από ομοφοβικούς, ρατσιστές, κ.λπ. Από παρουσιαστές που το κίτρινο είναι το χρώμα της ζωής τους, από gay, ακόμη και από τις ίδιες τις τρανς.
Αρνούμαι όμως να δεχτώ μια νέα γυναίκα, καλή ηθοποιό, καλλιεργημένη καθώς πλασάρεται και φαίνεται, να αποκαλεί μια κοινότητα ανθρώπων που παλεύει με νύχια και με δόντια, για μια γαμημένη αξιοπρέπεια, σε μια άχρηστη κοινωνικά χώρα, “τραβεστί”. Συμφωνώ πως αυτός ο όρος είναι ο γνωστός, ο συνήθης και, γιατί όχι, ο εύκολος. Σε ένα τσουβάλι όλα. Άντρας που ντύνεται γυναίκα; Άντρας που έχει κάνει ορμονοθεραπεία ή προσθετική στήθους και έχει μακριά μαλλιά ή εξτένσιονς;
Πρώην άντρες που έκαναν τον επαναπροσδιορισμό του φύλου τους και τώρα ανήκουν στο γυναικείο φύλο; Τι σημασία έχει. Όλοι τραβεστί. Μια λέξη, για όλα. Και ως ένα σημείο, γιατί θα πρέπει να ξέρει ο καθένας ή η καθεμία τις ορολογίες που αφορούν μια μειονότητα; Δεν είναι υποχρεωμένοι. Εξάλλου αυτοί που ενδιαφέρονται είτε στον ακτιβιστικό χώρο, είτε απλά σαν πολίτες μιας χώρας που ανήκει στην Ευρώπη, μπορούν να μάθουν τις διαφορές. Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο, πήρα από μια συνέντευξη που έδωσε η κα Λέχου σε πρωινή εκπομπή. Δεν με ενδιαφέρουν οι παρουσιαστές. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν, όπως και αν την κάνουν. Η κα Λέχου λοιπόν, για όσους δεν το γνωρίζουν, παίζει στο θέατρο τον ρόλο μιας τραβεστί, όπως το είπε η ίδια. Είναι η γνωστή ταινία του Pedro Almodovar «Όλα για τη μητέρα μου». Πριν λίγο καιρό, πέρασε και από τις ΚΟΥΚΛΕΣ, για να δει το σόου και, εννοείται, να «κλέψει» συμπεριφορές. Άκρως επαγγελματικό – και δεν ειρωνεύομαι. Εξάλλου, αναφέρθηκε και για το μαγαζί και για τις… συμπεριφορές τις επιτηδευμένες.
Πιστεύω όμως πως ένας ηθοποιός και μάλιστα καλός θα έπρεπε να ψάξει πιο βαθιά ένα θέμα, που από μόνο του είναι τόσο ευαίσθητο, κακομεταχειρισμένο και τόσα χρόνια κυνηγημένο και μονίμως αμυνόμενο. Η λέξη “τραβεστί” είναι παρωχημένη. Τραβεστί, σημαίνει μεταμφίεση. Όχι, κα Λέχου. Δεν μεταμφιέζονται οι τρανς. Εξωτερικεύουν έναν κόσμο εγκλωβισμένο, σε λάθος σώμα. Αυτό δεν είναι μεταμφίεση. Είναι η ίδια η ζωή. Η ύπαρξη. Άλλο μεταμφίεση, άλλο μεταμόρφωση. Δεν θύμωσα – άντε, λίγο. Προβληματίστηκα με την ευκολία. Τον συρμό, από έναν άνθρωπο που δεν το περιμένεις. Δεν το είπε η Λουκά. Το είπε, πολλάκις, μια γυναίκα, που συμπαθώ και που ποιεί ήθος.
Και μάλιστα έπεσε στη λούμπα των ερωτήσεων των «ειδικών» να αναπτύξει το θέμα και την ιδιοσυγκρασία των τρανς!… Όταν έγινε πιο κροκί το χρώμα της συνέντευξης, είπε “εντάξει, δεν ξέρω και τόσες λεπτομέρειες”. Θα επιμείνω ότι την εκτιμώ και δεν γράφω αυτές τις λέξεις με καμιά εμπάθεια. Όφειλε όμως να μάθει τα βασικά. Και να δείξει στο κοινό που βλέπει αυτές τις εκπομπές – γιατί αυτό το κοινό αποτελεί τη μισή Ελλάδα – τη σωστή διάσταση και ορολογία.
Εγώ προσωπικά προσβλήθηκα και πάντα προσβάλλομαι όταν κάποιος άνθρωπος με επίπεδο με αποκαλεί “τραβεστί”. Επίκαιρο για ακόμη μια φορά, λοιπόν: Η άγνοια σκοτώνει. Ψυχές και αξιοπρέπειες!… Όφειλε να ψάξει…
Υ.Γ.: Το είδα την Τετάρτη, που ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα τρανς άτομα που έχουν σκοτωθεί, δολοφονηθεί, μόνο και μόνο για την ταυτότητά τους…
Η Άννα Κουρουπού γράφει για το protagon.gr