Τα μικρά παιδιά μπορούν να πλακωθούν για ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Έχω δει επικό ξύλο γιατί “το μπλε είναι καλύτερο από το πράσινο”. Όταν λοιπόν με ρωτάνε τι προτιμάω, νιώθω σαν να μου λέει η γκόμενα “μήπως με κερατώνεις;” με ακριβώς το ίδιο ύφος που με ρωτάει και η γυναίκα μου. Αν και έχω μαζέψει υπερβολικά πολλές εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες στον εγκέφαλό μου, να σας πω ότι η Nutella έχει 31.6 λιπαρά ενώ η Μερέντα μόνο 27.5. Φτου γαμώτο, τώρα ξέχασα τα γενέθλια του γιού μου, δεν χωράνε άλλες πληροφορίες στη μνήμη μου.
Δεν έχω πρόβλημα με τα γλυκά. Ο οδοντίατρος μου με αγαπάει έτσι κι αλλιώς. Οι οδοντίατροι είναι το αντίθετο της νεράιδας των δοντιών. Σου παίρνουν τα δόντια και σου παίρνουν και τα λεφτά. Είναι σαφές ότι το θέμα Μερέντα εναντίον Νουτέλα έχει πάρει διαστάσεις χωρίς λόγο. Είναι όπως όταν μπαίνει σπίτι την Παρασκευή το μεσημέρι το τρίχρονο και λέει “επιτέλους, Σαββατοκύριακο!” Και του λες “σιγά ρε μάγκα, δυο μέρες πήγες στο νηπιαγωγείο αυτήν την εβδομάδα”, σε κοιτάει αργά και μάγκικα και απαντάει “δεν ήσουν εκεί, δεν ξέρεις τι πέρασα.”
Εγώ ανησυχώ για όλους τους φίλους μου που παθιάζονται με αυτό το θέμα. Απλά ξέρω ότι κάτι πάει λάθος στη ζωή τους. Σα τον φίλο μου που του λέω “ανησυχώ για εσένα” και μου λέει ‘γιατί, μια χαρά είμαι” καθώς περιλούζει τα κορν φλέικς του με τσίπουρο και τους βάζει φωτιά για πρωινό. Οι χειρότεροι είναι όσοι το κάνουν εθνικό θέμα γιατί τάχα μου δήθεν η μερέντα είναι ελληνική. Παπάρια ελληνική, σε πολυεθνική ανήκει και μάλιστα της αλλάζουν τη γεύση σταδιακά και ύπουλα διαρκώς. “Λυπάμαι που δεν μπορώ να κάτσω παραπάνω” σου λέει μετά την Αρμένικη βίζιτα. “Όχι, όχι, μια χαρά, φτάνει τόσο” ουστ απ’εδώ που θα μου βγάλεις την Μερέντα και εθνικό σύμβολο επειδή η μάνα σου την πασάλειβε σε φρέσκο ψωμί όταν βαριόταν να σου μαγειρέψει.
Η κόντρα είχε κάποιο ελάχιστο νόημα πριν πενήντα χρόνια ίσως που δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Τώρα πας στο supermarket και υπάρχουν διακόσιες εναλλακτικές. Σε τσουρέκι, σε φυστικοβούτυρο, σε πάνα μωρού νομίζω είδα πρόσφατα, γιατί όχι; Να μαθαίνουν από μικρά, προηγμένο marketing. Είναι σαν τις γυναίκες που δε γουστάρουν άντρες με μεγάλα χέρια. Όλοι ξέρουμε ότι είναι επειδή έτσι θα μπορούν να χουφτώνουν περισσότερα ποπ κορν στο σινεμά από το κοινό κουβαδάκι. Με παρόμοιο τρόπο δεν έχει πια νόημα η ψευτοκόντρα καθότι με όλες τις πολιτικά ορθές μπούρδες που μας πρήζουν περί διατροφής, ακόμα και όσοι λένε με φανατισμό υπέρ της μιας ή της άλλης σοκολάτας στην πράξη σπάνια τρώνε και αν τρώνε, τρώνε μικρές ποσότητες λίγο πριν προκαλέσουν εμετό στους εαυτούς τους ή τρέξουν στο γυμναστήριο με τύψεις. Οπότε δεν σας πιστεύω καν, όπως κι αν απαντήσατε. Είναι σαν το ηλίθιο “αγάπη μου με πόσες έχεις πάει πριν από εμένα;” Σιγά μην πάρεις ειλικρινή απάντηση.
Και σκεφτείτε λίγο ποιός κερδίζει από αυτήν την κόντρα. Τόσα άλλα γλυκά υπάρχουν, σιγά που θα φανατιστούμε τώρα για αυτό. Σαν τον Μιάγκι θα γελάνε οι δυο εταιρείες. “Τέλεια! Ήρθε κι άλλο βλαμμένο παιδί που θέλει να μάθει καράτε και θα μου βάψει τον φράχτη.” Ακόμα χειρότεροι αυτοί/ές που το συγκρίνουν (με επιφωνήματα και μορφασμούς) με το σεξ. Χαίρομαι που είστε όλοι διακοπές και εγώ σπίτι και δουλεύω. Τώρα καταλαβαίνω τους πατέρες που έκαναν ότι “έσκασε κάτι επείγον” κάθε χρόνο μόλις ξεκινούσαν οι οικογενειακές διακοπές. Φάτε ότι θέλετε. Γιατί αυτό το θέμα μου θυμίζει τους βλάκες που κάνουν ηλεκτρική σκούπα, περνάνε πάνω από κάτι που δεν το ρουφάει αλλά επιμένουν. Αντί να το σηκώσουν απλά, όχι, εκεί, ξανά και ξανά περνάνε από πάθος την ηλεκτρική σκούπα από το εμπόδιο.
Μέχρι που καταλαβαίνουν ότι ήταν η γάτα.
