Οι άνθρωποι ποτέ δεν θα πάψουν να σε εκπλήσσουν δυσάρεστα.
Νόμος του σύμπαντος, της κρίσεως ή των δυσαρμονικών πλανητικών όψεων;
Η λύση είναι μόνο μια.
Η πλήρης αδιαφορία.
Μια από τις μεγαλύτερες ελευθερίες είναι το να μην νοιάζεσαι για το τί σκέφτονται όλοι οι άλλοι για εσένα.
Όσο ανησυχείς για το τί σκέφτονται οι άλλοι για εσένα, τους ανήκεις.
Μόνο όταν δεν απαιτείς έγκριση από οποιονδήποτε άλλο εκτός του εαυτού σου μπορείς να ανήκεις σε εσένα.
Η κατηγορία ήταν, είναι και θα παραμείνει άγνωστη για σένα με τον κοινό πρακτικό και κάποτε αθώο μυαλό αλλά πολύ καλά καρφωμένη και διανθισμένη με ποικίλα σενάρια επιστημονικής φαντασίας και με θεωρίες συνωμοσίας, στο δικό τους μυαλό.
Ένα μυαλό το οποίο αγνοεί κατ’επιλογήν και κατά συνείδηση πως όταν χρησιμοποιεί τον δείκτη του χεριού για να χλευάσει κάποιον, τα υπόλοιπα τρία δάχτυλα του χεριού υποδεικνύουν αυτόν και κανένα άλλο.
Η άγνοια σκοτώνει, η κακόβουλη κριτική θάβει.
Ρίχνει τα βέλη της σε αυτόν στον οποίο την κατευθύνει και όχι σε αυτόν στον οποίο απευθύνεται.
Δεν ήξερε αλλά ούτε και μπήκε στον κόπο να σε ρωτήσει τις πέντε βασικές λεξούλες που αποτελούν και το αλφαβητάρι της δημοσιογραφίας.
Ποιος, πού, τι, πώς και γιατί;
Ψιλά γράμματα για μία φαιά ουσία ενός εγκέφαλου αμελητέας ποσότητας.
Τα λόγια και οι πράξεις μας είναι το αληθινό μας βιογραφικό αλλά πολύ λίγοι το γνωρίζουν.
Για την ακρίβεια απειροελάχιστοι.
Ποια είναι η χρησιμότητα των πτυχίων και των περγαμηνών όταν εξαπολύεις μύδρους επιπέδου νταλικέρη παραμεθόριων περιοχών;
Σε ξένισε η παρομοίωση;
Κακώς. Εσύ είσαι πολύ χειρότερος.
Εκείνος αν μη τι άλλο έχει την μπέσα να ρωτήσει προτού καταδικάσει.
Ξέρει ότι δεν είναι δικαστής.
Αντιθέτως εσύ κάθεσαι σταυροπόδι στον αναπαυτικό σου καναπέ και αναγάγεις την κακοήθεια και την εμπάθεια σε κοινωνική κριτική.
Μια κριτική που αφορά σε όλους τους άλλους γύρω σου πλην του εαυτού σου.
Εκείνος είναι στο απυρόβλητο απλά και μόνο επειδή τρέμεις μόνο με τι σκέψη τι θα δεις αν κοιτάξεις μέσα σου.
Φοβάσαι όλη αυτή τη μούχλα που έχεις μαζέψει και δεν έχεις ιδέα πως θα την εξαφανίσεις.
Έχεις αναλώσει όλη σου τη ζωή στο να κηλιδώνεις τις υπολήψεις των άλλων με το φαρμακερό σου δηλητήριο μήπως κι έτσι νιώσεις καλύτερα.
Δεν αναλογίστηκες ποτέ το μέγεθος της δικής σου ευθύνης και τον αντίκτυπο που έχει στον ίδιο σου τον εαυτό.
Εύκολο να κολλάς ταμπέλες στους άλλους.
Ακόμα πιο εύκολο να κηλιδώνεις συνειδήσεις που πολύ θα ήθελες να έχεις.
Πόσο δύσκολο όμως να αποτινάξεις όλα τα απόβλητα της ψυχής σου.
Φίλε, κοίταξε έστω και για λίγο μέσα εκεί.
Δεν το αντέχεις ε;
Γι’αυτό ασχολείσαι με όλους όσους σε περιβάλλουν.
Μια μικρή αλλά πολύ σημαντική λεπτομέρεια μόνο αγνοείς.
Τον αλάνθαστο νόμο του σύμπαντος πως οτιδήποτε αρνητικό κάνεις σε αυτή τη ζωή, το βρίσκεις μπροστά σου σε ανύποπτο χρόνο και καλείσαι να το αντιμετωπίσεις άοπλος κι εντελώς ανίσχυρος.
Με άλλα λόγια, μην κρίνεις για να μην θαφτείς, φίλε.
Ποτέ δεν ξέρεις σε τι βάθος θα βρεθείς…
