Μια μικρή κοινωνία κατοικεί μέσα στο κορμί μας, τα μέλη της δουλεύουν ακατάπαυστα και όλα πηγαίνουν σύμφωνα με τους δείκτες του ρολογιού. Τίποτα δε φαίνεται να ταράζει αυτή την αλυσίδα.
Ώσπου μια μέρα ξαφνικά όλα αλλάζουν. Αναταραχές προκάλεσαν ανατροπές.
Η καρδιά επαναστατεί. Για ένα περίεργο λόγο αρνείται να ακολουθήσει τους υπόλοιπους, στον ίδιο, πάντα συντονισμένο, ρυθμό. Κάνει ένα βήμα πίσω, για να αφήσει τους υπόλοιπους να προχωρήσουν μπροστά. Μετά παίρνει φόρα και αρχίζει να τρέχει και να τους προσπερνάει. Κάνει τούμπες. Γελάει. Σκανδαλίζει. Αρνείται να συμβιβαστεί.
Και συνεχίζει αυτό το ακατανόητο παιχνίδι χωρίς σταμάτημα.
Οι υπόλοιποι τη βλέπουν και σαστισμένοι δεν μπορούν να καταλάβουν τα παιδιαρίσματα της.
Συγκαλείται συμβούλιο και με ταχυδρόμο το αίμα της στέλνουν παράγγελμα, να σταματήσει να φέρεται παράλογα.
Το μυαλό ήδη της έκανε μήνυση για παρακώλυση εργασίας και αποσυντονισμο. Ακολουθούν οι σφυγμοί που με τις τρέλες της, ταράζονται και πάλλονται πιο γρήγορα και αυτό τους κουράζει ενώ το δέρμα έχει ήδη στείλει εξώδικο με απεσταλμένο τη λογική. Τα παιχνιδίσματα της το κάνουν να μυρμηγκιάζει ανά διαστήματα και το αναστατώνει.Και το χειρότερο όλων είναι ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι να το σταματήσει γιατί έρχεται αιφνιδιαστικά και φεύγει λαθραία αφήνοντας μια γλυκιά ανατριχίλα.
Το αίμα επιστρέφει αφού έχει πρώτα παραδώσει την επιστολή. Είναι όμως ζαλισμένο, περπατάει, παραπατάει και σιγοτραγουδάει. Η καρδιά, θέλοντας να το πειράξει, το παρέλαβε από τις φλέβες και με δύναμη το ώθησε στις αρτηρίες αφού το κέρασε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.Αυτό τα έχασε!
Πάνω στο μεθύσι τους φλέβες, αίμα και αρτηρίες έστησαν χορό ενώ η καρδιά στη μέση χαχάνιζε, γελούσε, χοροπηδούσε και τραγουδούσε.
Φασαρία πολύ γινόταν τώρα στο στομάχι.Πάντα εκεί μαζευόταν όλοι όταν θέλανε να πάρουν μια σημαντική απόφαση. Ήταν όλοι εκεί, ή σχεδόν.
Σχεδόν όλοι, λοιπόν, είχαν δηλώσει «Παρών» στο άκουσμα του ονόματος τους.
Φωνές, ένταση, παράπονα.Με ένα μυαλό απών και μια καρδιά στα όρια της τρέλας,το στομάχι σφίχτηκε με δύναμη για να τους κάνει να σωπάσουν.
Ξαφνικά κάτι τους προκάλεσε να σταματήσουν, δεν ήταν η σύσπαση του στομαχιού, όχι, αλλά ο θόρυβος από φτερουγίσματα πεταλούδων. «Πεταλούδες μέσα στο σώμα, μα είναι δυνατόν;Πού βρέθηκαν όλες αυτές…!!». όλοι απόρησαν..
Πανέμορφες πεταλούδες φτερούγιζαν γύρω- γύρω….και προκαλούσαν ταραχή. Σιγά-σιγά σταμάτησαν και οι μουρμούρες, οι φωνές, τα παράπονα.
Όλοι σιώπησαν.Επικράτησε απόλυτη ησυχία .Μόνο η ανάσα ακουγόταν ανά διαστήματα..Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε.
Τότε την ησυχία ήλθε να ταράξει ο δυνατός χτύπος της καρδιάς.Σπαρταρουσε και φώναζε ένα όνομα μέσα στο παραλήρημα της…έρωτας…έρωτας…έρωτας..
Και τότε όλοι κατάλαβαν τι είναι αυτό που άφησε το μυαλό χωρίς λογική, όρισε την καρδιά επαναστάτη, έκανε το αίμα να ρέει πιο γρήγορα, μεθυσμένο, στις φλέβες και το δέρμα να μουδιάζει.…
Ο Έρωτας!!!!!
