“Θέλω να πιω το αίμα σου!” Η φωνή ήταν βροντερή και λίγο τρομακτική.
-Δεν έχω τέτοια κύριέ μου. Αν θέλετε Green Cola μόνο με στέβια.
“Α, έστω, εντάξει, φαντάζομαι καλή θα είναι κι αυτή.”
Το γκαρσόνι γύρισε μετά από λίγο, άνοιξε το αναψυκτικό και το άφησε στο τραπέζι του βρικόλακα που κοιτούσε απλανώς προς τα έξω. Όταν ήταν μικρός πίστευε ότι θα αλλάξει τον κόσμο, τώρα ούτε τα ρούχα του δεν άλλαζε. Τρεις αιώνες το ίδιο φράκο, βρωμούσε πια. Ανοιγόκλεισε βαριεστημένα το κινητό του. Αλήθεια, πως φορτίζαμε τα κινητά πριν τον ηλεκτρισμό; Δεν θυμόταν. Είναι μερικά πράγματα που κανείς δεν σου τα αναγνωρίζει τελικά. Όπως το γεγονός ότι χάρη στους πειρατές αποκτήσαμε την εξέδρα για τις βουτιές που κάνουν τώρα στους Ολυμπιακούς.
Έβλεπε το γκαρσόνι που έτρεχε στα εξωτερικά τραπέζια στον ήλιο. Αλήθεια τα γκαρσόνια περπατάνε ποτέ αργά; Είναι σαν κάτι μικρά τρωκτικά, πάντα αγχωμένοι και νευρικοί. Μόνο όταν βιάζεσαι τους βλέπεις χαμογελαστούς και αραχτούς. Κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ένα τέτοιο γκαρσόνι μου θυμίζει. Είναι ευχάριστος, σίγουρα στην παρέα δεν θα σε ενοχλήσει. Αλλά είναι κι αρχιβρυκόλακας σε ένα από τα τρία πιο σάπια κόμματα της Ελληνικής Ιστορίας. Ζούμε στην εποχή που είναι πιο σημαντικό να μπορείς να κάνεις delete το ιστορικό σου κι αυτοί γιορτάζουν την “ιστορία της παράταξης”.
Φάνηκε από τις εκλογές με τις οποίες αναδείχτηκε. Είχα πάει ο καημένος να δω τι γίνεται με την ελπίδα ότι ερχόταν κάτι νέο. Δεν άντεξα. Μέσος όρος ηλικίας πρέπει να ήταν τα 65 από αυτούς που ψήφισαν, αλήθεια. Αυτά τα κόμματα είναι δεινόσαυροι. Αντιμετωπίζουν τα νέα προβλήματα αυτής της τόσο δυναμικής εποχής σαν να ήταν δεινόσαυροι που μας έβλεπαν να βάζουμε βενζίνη στα αμάξια μας. “Τι βάζετε λέει; Πλακωμένα δέντρα από την εποχή των δεινοσαύρων;;;;?!” Η υποκρισία χτυπάει κόκκινο. Μεγαλώσαμε με αυτήν βέβαια.
Γιατί βέβαια ο Κυριάκος δεν βελτίωσε την ΝΔ. Ο Κυριάκος δεν μπορούσε καν να δαμάσει τα τέρατα στο τσίρκο του. Σαν τον Γιωργάκη έχει κρυφτεί σε μια γωνιά του κόμματος ενώ αλωνίζουν οι ίδιοι γελοίοι παλαιοκομματικοί. Όσοι ελπίζετε ότι “όταν βγει πρωθυπουργός θα βάλει τάξη” μου θυμίζετε όσους παντρεύονται “γιατί θα στρώσει με το παιδί η φάση”. Σαν να αλυσοδεθείς σε έναν ρινόκερο και μετά να τον κλωτσήσεις δυνατά περίπου σε επίπεδο εξυπνάδας. Ο άνθρωπος δεν έχει κανέναν γύρω του να τον βοηθήσει. Τριανταδύο χρονών ο Χριστός για να αποκτήσει δώδεκα φίλους αναγκαζόταν να περπατάει στο νερό για να τους διασκεδάζει, να τους ποτίζει κρασί από νερό και να βγάζει ψάρια και ψωμιά από την κελεμπία του. Ο Κυριάκος δεν έχει ούτε 12 φίλους, ούτε μέσα στο κόμμα του.
Και οι απόψεις του βολοδέρνουν αντίστοιχα. Δεν μπορεί να αποφασίσει αν θέλει να κλέψει ψήφους από την Χρυσή Αυγή με εθνικιστικές κορώνες όπως είχε κάνει ο Σαρκοζί παλιότερα για να ταπώσει την Λεπέν ή αν θέλει να μιλάει υπέρ της ομοιοπαθητικής στους γκέι κουλτουριάρηδες που δεν είχε τα αρχίδια να υποστηρίξει ανοιχτά τόσες φορές που είχε την ευκαιρία. Μη και χάσει τους καλούς Χριστιανούς ή τους νοικοκύρηδες που έχουν κατακλέψει την Ελλάδα τόσα χρόνια. Για να μην χάσει τον κάθε βλάκα που συναντάει, δανείζεται και την γνώμη του κάθε βλάκα που συναντάει, καθότι προφανώς δική του γνώμη δεν έχει.
Είναι δεινόσαυρος από άλλη εποχή και ο Τσίπρας ο βρυκόλακας που πίνει το αίμα μας περιμένοντας να του σερβίρει Green Cola. Νιώθω σαν δεινοσαυράκι που κοιτάει τον ουρανό κι όταν μου λέει η μαμά μου να κάνω μια ευχή στο αστέρι που πέφτει εύχομαι να πέσει στη Γη και να μας εξαφανίσει μπας και δούμε βελτίωση.
O Αλέκος Γκονζαλεζίδης είναι ΜεξικανοΠόντιος αλλά ψηφίζει στην Ελλάδα. Επειδή στο Μεξικό δεν ψηφίζουν, απλά πυροβολάνε.
It costs nothing to be kind. But then again, it costs nothing to be a sociopath. So you see my dilemma.