Η οικονομική κρίση προσθέτει άγχη στους γονείς. Έγραφα παλιότερα ότι χαίρομαι που θα μεγαλώσουν σε αυτές τις συνθήκες (αναλυτικά το σκεπτικό είναι εδώ) και με απασχολεί πως θα χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας την κατάσταση για να μάθουν περισσότερα. Αλλά πολλές φορές τα πράγματα είναι πιο απλά, όπως όταν είδε ο γιος μου αυτό εδώ το δέντρο.
Λίγες μέρες νωρίτερα είχαμε φτιάξει μόνοι μας κάρτες (τύπου Gormitti, Yugi Oh και όλες αυτές που ανταλλάσσουν στο σχολείο). Όχι μόνο για να γλιτώσουμε τα λεφτά αλλά και για να μάθουν πόσο σχετικά είναι αυτά τα πράγματα. Τους έκοψα τις κάρτες, ζωγράφιζαν τους ήρωες και μου έλεγαν πόση “δύναμη”, “ταχύτητα” και άλλα χαρακτηριστικά να έχουν. Από το ένα ως το δέκα. Και τα έγραφα εγώ τα νούμερα γιατί μια άλλη μέρα τους άφησα ελεύθερους και είχαν όλοι “άπειρα των απείρων” οπότε χάσαμε την μπάλα…
Αφού του εξήγησα πως έγινε αυτό το εντυπωσιακό πράγμα η πρώτη του αντίδραση ήταν άμεση: “Μπαμπά, πρέπει μόλις πάμε σπίτι να αλλάξουμε στον “Ρίζα” δύναμη και να του βάλουμε 10!” Ρίζα ήταν μια κάρτα που είχε ζωγραφίσει αυτός.
Ναι παιδί μου. Από έναν σπόρο γίνονται θαύματα.
