Είμαστε…
Και σεξιστές και ρατσιστές και ανίδεοι.
Όλοι! Και θύτες και θύματα.
Το θέμα των ημερών, ξεβόλεψε και έκανε ντα ντα κάποια μίντια, όταν αποφάσισε η ΠΟΕΣΣΥ να μαλώσει όσους παραστράτησαν και έθιξαν γυναίκες βουλευτές… ε και;
Εκεί εξαντλείται ο σεξισμός;
Αισθάνεται κανείς δικαιωμένος;
Θα σταματήσουν οι αδηφάγοι κομπλεξάρες ανά την υφήλιο να ασχολούνται με το τι εμφάνιση υποστηρίζει ο καθένας, που, πως, πότε, τι αποφασίζει να εκθέσει από ένα σώμα, που ανήκει μόνο στον κάτοχο του και με ποιον τρόπο το χρησιμοποιεί;
Είμαστε σεξιστές και ρατσιστές και κατινάρες σε έναν κόσμο που τρέφεται από την ίντριγκα, την αναπαράγει με τον καλύτερο τρόπο, την εκθέτει, για να το παίξει Παναγία και να την κατηγορήσει μετά.
Και πρώτες από όλες οι γυναίκες. Εμείς που υποτίθεται πως είμαστε στο στόχαστρο, μπαίνουμε σε θέση ένοχου με τη μία. Έρμαια ενός ψευτοσυντηρητισμού, διαλέγουμε από νωρίς την ταμπέλα της καθωσπρέπει ή της τσούλας και περιφέρουμε την ιδιότητα της ομαδοποιημένης μούφας, σε όποιο χώρο τύχει να βρεθούμε.
Οι δήθεν καθωσπρέπει (αρσενικά, θηλυκά και λοιπές δυνάμεις) ασκούν κατηχητικές διαλέξεις, περί του τι είναι και τι δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό, βαφτίζουν με χυδαίους χαρακτηρισμούς όλους τους υπόλοιπους που κάνουν ίσως λιγότερα ή ακριβώς τα ίδια με αυτούς, αλλά κατά την άκριτη κρίση τους, μάλλον πιο κραυγαλέα, κατακρίνουν, κρίνουν, αναπαράγουν εικόνες που στα δικά τους μάτια φαντάζουν σόκιν, κάνουν και κάνα report σε καμιά έκθετη σάρκα στα social media (κρυφοθαυμάζοντας την μαγκιά και το θάρρος να την εκθέσουν ή απλά ζηλεύοντάς την) και πέφτουν για ύπνο ανασφαλείς στο ντυμένο πλαίσιο που έχουν μονώσει τη ζωή τους.
Οι τσούλες από ιδεολογία (πάλι αρσενικές, θηλυκές και λοιπές δυνάμεις), όπου βρουν καθρέφτη βγάζουν 100 φωτογραφίες, εκθέτουν ακόμα περισσότερα, για να προκαλέσουν, φοράνε ακόμα πιο κοντά, στενά, γενικά αφαιρετικά μινιμαλιστικά σετάκια και βγάζουν γλώσσα στο κατεστημένο που τους/τις θέλει κάπως.
Αυτό είναι το σεξιστικο-ρατσιστικό παιχνίδι φίλτατοι. Όσο υπάρχει κατακραυγή, θα υπάρχει γδύσιμο και τούμπαλιν.
Όσο το θύμα δέχεται να ομαδοποιείται, σε όποιο στρατόπεδο κι αν διαλέξει, θέτει αυτόματα εαυτόν, έρμαιο του παιχνιδιού που αναπαράγεται και γιγαντώνεται αιώνες, δυστυχώς με τις στατιστικές να κλείνουν περισσότερο εις βάρος της γυναίκας.
Προσωπικά, οι δύο γελοιογραφίες που σόκαραν την κοινωνία δεν με ενόχλησαν. Το χιούμορ αντίθετα με διασκεδάζει. Μπορώ να πω, μάλιστα, ότι η παρέμβαση της ΠΟΕΣΣΥ, που ρίχνει προβολέα σε ένα υπαρκτό πρόβλημα, με σκοπό να υποστηρίξει τα «αδύναμα» κορίτσια, είναι πιο επικίνδυνη, γιατί ανάγκη για υποστήριξη έχουν οι ασθενείς ομάδες, όχι αυτοί που έχουν την ικανότητα να στηρίξουν τις θέσεις τους.
Με λίγα λόγια, η προβολή και η διαφήμιση ενός προβλήματος, μάλλον γεννά περισσότερες αντιδράσεις, παρά βοηθάει στην επίλυσή του. Η ανάγκη να κάνεις κάποιον ντα ντα, να του πεις φτου κακά, με ένα κρυφό χαμογελάκι συνενοχής, δείχνει ότι το πρόβλημα είναι μεγάλο, είναι εκεί και αναπτύσσεται με ρυθμούς ξέφρενους, σιγοβράζει και αναμοχλεύεται.
Να αναφερθώ στις σόκιν εμφανίσεις των κοριτσιών στις παρελάσεις; Αυτές που θέλοντας να προστατέψουμε κυκλοφορήσαμε και προβάλαμε παντού, με στόχο να τις σωφρονίσουμε; Αυτές που κουτσομπολεύσαμε, χαζέψαμε, χαλβαδιάσαμε, πίσω από το προσωπείο του καθωσπρέπει κομφορμισμού; Σκεφτήκαμε ποτέ ότι δημιουργήσαμε τραύματα παιδικά, γιατί ως επί το πλείστον πρόκειται για παιδιά, που συμπεριφέρονται όπως ακριβώς συμπεριφερόσουν εγώ, εσύ και αυτός, ως έφηβος/η;
Η υπερπροβολή των δικαιωμάτων περί ισότητας και ίσων δικαιωμάτων πάντα δείχνουν πως κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα έχει το ψευτοενδιαφέρον. Και η ψευτοπροστασία. Και η δηθενιά του δεν πρέπει. Προφανώς και η φάβα δεν έχει λάκκο μόνο, έχει στρώσεις παχιές από στερεότυπα, προκαταλήψεις και ξινισμένα μούτρα. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα.
Ένα άλλο παράδειγμα που μου τράβηξε την προσοχή εκτός από τις εγχώριες θιγμένες, είναι το φαινόμενο Miley Cyrus. Ναι καλά διαβάσατε. Η αγαπημένη ροζ Hanna Montana, που όταν αποφάσισε να περάσει στην απέναντι όχθη από την χαζογκόμενα Disney έφηβη, που ήθελε όταν μεγαλώσει να γίνει η πριγκίπισσα ροκ σταρ με μακριά ξανθά μαλλιά, αντιμετώπισε την κατακραυγή όλων τον gossip περιοδικών, τράβηξε τα βλέμματα των λιγούριδων της υφηλίου και ανάγκασε την Sinead O’Connor να της πει να μην πολυγδύνεται γιατί το σώμα της είναι για την ίδια και τον φίλο της, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει σε μια μουσική σκηνή που ανδροκρατείται.
Η αντίδραση της Miley, ήταν η αναμενόμενη, έβγαλε τη γλώσσα προκλητικά και τα πέταξε ακόμα πιο πολύ. Και φυσικά έπαιξε παντού, πρωτοσέλιδο, βορρά στα μάτια αυτών που την ανεβάζουν, που την ωθούν να είναι όσο προκλητική είναι για να την κάνουν κομματάκια. Και μετά να φτύσουν τα κόκαλά της και να κλαίνε, αν καταλήξει εκεί που καταλήγουν όλες οι πρόωρα εκμεταλλευόμενες από τα μίντια νεαρές, που δεν προλαβαίνουν να καταλάβουν ποιες ακριβώς είναι, αλλά ωστόσο, τις ξέρουν και οι πέτρες… ή νομίζουν πως τις ξέρουν.
Μεγαλώνοντας σε έναν κόσμο που προφανώς μισεί, ή φοβάται το γυναικείο σώμα, η ολοένα αυξανόμενη σεξουαλικότητά σου μοιάζει με ένα παραγεμισμένο όπλο, που όλοι οι γύρω σου (γονείς, δάσκαλοι, πνευματικοί κα.) φροντίζουν να μη σου μάθουν ποτέ πως θα το χρησιμοποιήσεις και σαφώς που να στοχεύσεις. Στα τυφλά πυροβολείς και μαθαίνεις κρυφά να ανέχεσαι αυτά που άλλοι αποφάσισαν για εσένα πριν από εσένα.
Ξέρεις τι σημαίνει να κρατάς το όπλο, αλλά να μην επιτρέπεται να το χρησιμοποιήσεις; Να το γυαλίζεις, να το προσέχεις, αλλά να το έχεις στη βιτρίνα; Σε τρώνε τα δάχτυλά σου να πατήσεις σκανδάλη, για να αποδείξεις ποιος έχει το πάνω χέρι σε αυτό το άνισο παιχνίδι επιβολής.
Γιατί παιχνίδι είναι, με πρωταγωνιστές ζωντανούς, που περιμένουν να σε φάνε μέσα στο επόμενο λεπτό, όχι σατιρίζοντας, όχι με χιούμορ… κυρίως όταν προσπαθούν να σε προστατεύσουν. Όταν προσπαθήσουν να σε πείσουν πως είσαι ανίσχυρος και δεν ξέρεις τι κάνεις, ενώ ποτέ δε σου έδειξαν την συνταγή για να κάνεις αυτό, που όλοι περιμένουν από εσένα, πιο σωστά.
Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι 3 απλοί και βασικοί: έλξη – επιβολή και αντίδραση.
Την έλξη την έχεις, αυτό ήταν πάντα το όπλο σου. Όταν πατήσεις σκανδάλη επιβάλλεσαι εύκολα, μια απόφαση είναι. Δοκίμασε να απενοχοποιηθείς και να απαγκιστρωθείς από τα φαντάσματα που σε κατατρέχουν, ώστε να καταφέρεις πρώτον να αντιδράσεις, αλλά και να απολαύσεις τις συνέπειες των αντιδράσεων που θα προκαλέσεις…
Τόσο απλά…
