“Alex, we need to talk.”
Έχω λάβει αρκετές φορές ξεχεστήρια από εταιρείες για κάτι που έχω γράψει. Η Autodesk απείλησε να με μηνύσει μετά από πριβέ επίδειξη που μου έκαναν γιατί έλεγαν ότι αποκάλυψα μυστικά τους. Απλά είχαν τσαντιστεί που τους έθαψα το προϊόν δημοσίως. Από την BSA με πήρε η διευθύντρια για την περιοχή και πρότεινε να πάω “να σας εξηγήσουμε πως είναι τα πράγματα”. Σαν την Βόρεια Κορέα ένα πράγμα είναι αυτό, το κάνει και η Microsoft. Με το γάντι όλη μέρα σου αναλύουν γιατί έχεις άδικο και ταυτόχρονα έμμεσα πως θα σου κάνουν την ζωή πατίνι καθότι είναι πανίσχυροι. Ενώ αν τα βρούμε…. Τώρα όμως ήταν η Apple, μια εταιρεία την οποία θάβω δημοσίως επί δεκαετίες. Τώρα με θυμήθηκαν; Που ακριβώς τους πάτησα τον κάλο άραγε; Ευτυχώς είχα μια έκθεση στο Λονδίνο εκείνη την εβδομάδα και συνάντησα το υψηλό πρόσωπο της εταιρείας σε μια καφετέρια δίπλα στην έκθεση. Κατασκοπικά κόλπα, μόνο γαρύφαλλο στο πέτο δεν έβαλα.
Εκείνη τη μέρα κατάλαβα το τεράστιο πρόβλημά τους. Όταν πρωτοσκέφτονταν το iPod, ήταν ως αξεσουάρ στα Mac. Ενώ εμείς πλακωνόμασταν στα φόρουμ για το πόσο πιο αργοί ήταν οι επεξεργαστές PowerPC έναντι των Pentium και πόσο περισσότερο χρόνο έκανε το τάδε φίλτρο στο Adobe After Effects ή το Photoshop στα Mac, ο Jobs ετοίμαζε μια επανάσταση. Ξεκόλλησε το iPad από οποιαδήποτε άλλη οντότητα και το πούλαγε μόνο του. Ένα απλό γκατζετάκι για τα Χριστούγεννα. Κι ας μην έχεις Apple υπολογιστή. Και όλη η εταιρεία είχε πλέον δομή για να ικανοποιεί τα βίτσια του Jobs, όχι να συντηρεί κανάλια πωλήσεων ή σειρές προϊόντων.
Ο άνθρωπος απέναντί μου όμως ήξερε τα χιλιάδες καθημερινά προβλήματα. Με είχε πάρει μεσάνυχτα να του δώσω επαφή για να λύσει πρόβλημα με RAID controller ή να προτείνω άτομο σε εταιρεία να πάρει για να εξελίξουν κάποιο τσιπ μόνοι τους. Ήξερε ότι μια πλατφόρμα επαγγελματική, όπως είναι για εκατομμύρια ανθρώπους οι υπολογιστές Apple στον χώρο της εικόνας κυρίως, πρέπει να εξελίσσεται διαρκώς. Και η οργανωτική δομή της Apple δεν το επιτρέπει αυτό εδώ και πολλά χρόνια. Σε άλλες εταιρείες υπάρχει ο υπεύθυνος για μια σειρά προϊόντων ή και για ένα προϊόν ειδικά. Κάνει επαφές με εταιρείες, εγκρίνει προσλήψεις για θέσεις που λύνουν καθημερινά προβλήματα, χτίζει σταδιακά και εξελίσσει. Μια νέα έκδοση software ή μια νέα σειρά υπολογιστών είναι απλά μια δημόσια ημερομηνία όπου ανακοινώνονται πράγματα τα οποία ετοιμάζονταν καιρό.
Υπό αυτό το πρίσμα, το επερχόμενο iPod για το οποίο μου ζητούσε βοήθεια τώρα ο αναβαθμισμένος αλλά αγχωμένος Άγγλος απέναντί μου στο καφέ, θα έπρεπε να μην είναι καν δουλειά του. Το “τμήμα Mac” θα πολεμούσε δαιμονισμένα να μείνει ως αξεσουάρ των υπολογιστών, να διαμορφωθούν τιμές, κανάλια, διαθεσιμότητες και χαρακτηριστικά βάση του τι συμφέρει την πλατφόρμα. Αλλά δεν υπήρχε “τμήμα Mac” από τότε. “Η Apple δεν έχει τέτοιο τμήμα”, μου εξήγησε και εγώ με δυσκολία ανακάτευα το τσάι μου χωρίς να μου πέσει το σαγόνι – μάλλον σαν την βασίλισσα όταν της είπαν ότι οι Γερμανοί έχουν πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς αλλά το πρόγραμμα των Αμερικανών απέχει πολύ ακόμα από την ατομική βόμβα.
Τι σημαίνει “δεν έχει τέτοιο τμήμα;” Σημαίνει ότι όταν εσείς λέτε “θέλουμε να είναι συμβατό με το Χ για τη δουλειά μας” δεν υπάρχει κάποιος να το προχωρήσει το θέμα. Μπαίνει σε μια λίστα και αν κάποια στιγμή δοθεί το ΟΚ να γίνουν νέα Mac, κάποιος ίσως το διαβάσει. Ε, τώρα κάποιος είπε “να φτιάξουμε νέα Mac” και όλοι ακόμα έτρεχαν με τα iPhone. Έπιασαν τη λίστα με τη σειρά. Πρώτο ήταν “λεπτό και ελαφρύ φορητό για τους περισσότερους απλούς χρήστες”. Το έφτιαξαν. Τελείωσε. Εκεί πιο κάτω που έλεγε “να φτιάξουμε ένα σύγχρονο μηχάνημα για επαγγελματίες” στη λίστα, ε, αυτό θα πήγε πιο πίσω. Γιατί έχουμε Apple Watch και το νέο iPhone και τις συνδρομητικές υπηρεσίες να φτιάξουμε πρώτα.
Για όσους ασχολούμαστε με την ουσία της τεχνολογίας, αυτό είναι προφανές εδώ και χρόνια στα προϊόντα Apple. Όταν λέει “νέο τρόπο σύνδεσης”, ξέρουμε ότι απλά πήρε κάτι σαν το Bluetooth, του πείραξε λίγο τις ρυθμίσεις για να συνδέεται πιο γρήγορα και το αμόλησε ως δική της “καινοτομία”. Όταν θέλει να διώξει τους αντιγραφείς, παίρνει τον controller του δίσκου SSD, αλλάζει πέντε εντολές, του κοτσάρει ένα iΌνομα και το πλασάρει στα πρόβατα ως “νέο και βελτιωμένο.” Το iPhone είναι μια καταπληκτική μελέτη στο “πως να φτιάξετε πολύ φθηνά κάτι ποιοτικό για να μεγιστοποιήσετε το κέρδος σας”. Ο Steve Jobs δεν ήταν ιδιοφυΐα σε τεχνικά θέματα, ούτε η Apple έχει κάποια λαμπρή θέση στην καινοτομία. Όλο το θέμα είναι πως θα κάνει όση βελτίωση χρειάζεται και όσο περισσότερο marketing μπορεί για να την μεγιστοποιήσει στο μυαλό του καταναλωτή.
Ε, στους επαγγελματικούς υπολογιστές αυτό δεν δουλεύει. Χρειάζεται κάθε μέρα εξέλιξη και επαφές με άλλες εταιρείες. (Αυτό ειδικά, λόγω κρυπτομανίας της Apple ήταν πάντα δύσκολο.) Γιατί μπορεί να εκτιμούν οι γραφίστες το καλό εξωτερικό design, αλλά με περιορισμό στη μέγιστη μνήμη δεν πάνε μακριά. Μπορεί κάποιο προγραμματιστές να γουστάρουν λεπτά, αλλά προέχει η διάρκεια μπαταρίας. Touch bar για κάποιον που έχει τις συντομεύσεις πληκτρολογίου και στον ύπνο του δεν βοηθάει καθόλου. Θέλουμε συμβατότητα, ταχύτητα, δύναμη, εργαλεία. Αυτά δεν φτιάχνονται με ένα πασάλειμμα λίγους μήνες πριν το λανσάρισμα. Αυτά γίνονται όταν μια εταιρεία δεσμεύει μόνιμα πόρους για να συντηρεί και να εξελίσσει κάτι.
“I guess I will try and switch to the new project” μου είπε στο τέλος. Δεν ήξερα σε τι αναφερόταν. Μιλούσαμε Νοέμβριο, την ερχόμενη άνοιξη βγήκε το πρώτο iPhone. Μετά από δυο χρόνια έφυγε από την Apple και έκανε δικιά του εταιρεία με controllers για σκληρούς δίσκους. Τελικά οι κατσαβιδάκηδες δεν αντέχουν τα πολλά φούμαρα marketing…
