Μια ζωή την έχουμε κι αν δεν την γλεντήσουμε… Να ‘ταν τα νιάτα δυό φορές, τα γηρατειά καμία… Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα… κ.ο.κ! Αυτά και άλλα πολλά αποφθέγματα για τις χαρές, τις απολαύσεις αλλά και την επιπολαιότητα της νιότης, που θα μας έπαιρναν αρκετή ώρα να αναλύσουμε, περιγράφει εν ολίγοις το ”Youth”. Η σημαντική όμως λεπτομέρεια είναι ότι όλα αυτά κρίνονται και αναλύονται υπό το βλέμμα και την κρίση δύο χαρακτήρων που βρίσκονται στην δύση της ζωής τους!
Ο Πάολο Σορεντίνο επιστρέφει δύο χρόνια μετά την, σχεδόν Φελινική (κράξτε haters), ”Σπάνια ομορφιά’‘ με μια ταινία για την ζωή που κυλάει και τον χρόνο που δεν γυρίζει πίσω!
Η ”Νιότη”, που διεκδίκησε τον Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών και η οποία άνοιξε και τις δικές μας Νύχτες Πρεμιέρας, είναι ουσιαστικά ένας απολογισμός δύο ζωών που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο τους.
Με το γνωστό πλέον, ποιητικό του στυλ, ο Σορεντίνο μας παραδίδει μια ακόμα δημουργία σπάνιας ομορφιάς που μπορεί να μην φτάνει στα επίπεδα της προηγούμενης, ομώνυμης ταινίας του, αλλά καταφέρνει να μας εντυπωσιάσει με μαγικές εικόνες, έξυπνους διαλόγους γεμάτους χιούμορ και βέβαια ξεχωριστές μουσικές που ταιριάζουν σαν γάντι στο δημιούργημα του.(Αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι πέραν της σκηνοθετικής του άποψης, ‘την ψάχνει’ ιδιαιτέρως με την μουσική). Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη και η τελευταία σεκάνς της ταινίας είναι μια ωδή σε ρυθμούς, μελωδίες και ήχους. Σε μοντέρνο αλλά και κλασικό στυλ!
Το καστ, εντυπωσιακό το λιγότερο, με ναυαρχίδα τον τρισμέγιστο Μάικλ Κέιν ο οποίος σημειωτέον, έτσι και τσιμπήσει υποψηφιότητα στα ερχόμενα Όσκαρ για την ερμηνεία του, – δύσκολο – θα γίνει ο μόνος που θα έχει υποψηφιότητες σε όλες τις δεκαετίες από το 1960 εώς και σήμερα (αυτός και ο Τζακ Νίκολσον μέχρι το 2010) τον τεράστιο Χάρβεϊ Καϊτέλ και τους Ρέιτσελ Βάις, Πώλ Ντέινο και Τζέιν Φόντα!
Να μην ξεχάσω εδώ να κάνω αναφορά στον ένα και μοναδικό μάγο της στρογγυλής θεάς, Ντιέγκο Μαραντόνα! Μείνατε παγωτό τώρα; ‘Τι γράφει ο άνθρωπος’, σκέφτεστε… και δικαίως! Στην ταινία θα απολαύσετε και τον θρύλο του ποδοσφαίρου μιας και αυτός κάνει τις θεραπείες του στο εν λόγω θέρετρο! (Κλείνω το μάτι).
Υπόθεση:
Ο Φρεντ και ο Μικ, δύο φίλοι κοντά στη δύση της ζωής τους, παραθερίζουν σε ένα ειδυλλιακό ξενοδοχείο στους πρόποδες των Άλπεων. Ο Φρεντ είναι κορυφαίος συνθέτης και συνταξιούχος επικεφαλής ορχήστρας, έχοντας εγκαταλείψει τη μεγάλη του αγάπη την μουσική, ενώ ο Μικ, ένας εν ενεργεία σκηνοθέτης που προσπαθεί να τελειώσει το ύστατο σενάριό του, το οποίο ίσως ταυτόχρονα να είναι και η κληρονομιά του στον χώρο του σινεμά και των τεχνών.
Ο χρόνος κυλά σε φάση ζεν στο ειδυλλιακό θέρετρο με τους δύο φίλους να αναπολούν με τρυφερότητα τις ζωές τους, κάνοντας απολογισμό και αυτοκριτική, αλλά ταυτόχρονα να παρατηρούν και αυτές των παιδιών τους που δείχνουν μπερδεμένες και άστατες… στα χνάρια και λόγια κάποιου σοφού, που δεν θυμάμαι το όνομα του τώρα: ”Τα νιάτα; Αφρισμένο κύμα. Από πίσω ο άνεμος, μπροστά τα βράχια”.
Μια εικαστική, μελωδική αλλά και φιλοσοφική εμπειρία σας κλείνει το μάτι… και σας περιμένει από αυτή την εβδομάδα σε κάποια αίθουσα δίπλα σας! Ο Πάολο Σορεντίνο και η ”Νιότη” του… δεν θα σας απογοητεύσουν!
Απολαύστε το τρέιλερ και καλές προβολές φίλοι και φίλες!
