Όταν ξεκίνησα αυτό το blog έκανα μια σύντομη διακήρυξη αλεξαρτησίας. Ίσως δεν έδωσα αρκετή έμφαση στο οικονομικό θέμα. Γιατί δηλαδή δεν το θεωρώ το πιο σημαντικό. Ακόμα και σε συνδυασμό με τον τουρισμό είναι παραπλανητική έννοια. Και ακόμα και μικρές, έξυπνες οικονομικής φύσεως ιδέες που θεωρούσα παλιά χρήσιμες τώρα φαίνονται ασήμαντες.
Που θα βάλετε τα λεφτά σας; Στην τράπεζα που ίσως καταρρεύσει αύριο; Στην ελβετική τράπεζα πάλι σε ευρώ το οποίο φαίνεται ασταθές; Αν όχι ευρώ σε δολάρια; Σε μετοχές; Σε ράβδους χρυσού σε χρηματοφυλάκιο; Η εμπιστοσύνη χτίζεται πάνω στην διαφάνεια. Και οι δυο αυτές έννοιες δεν έχουν “πολύ” ή “λίγο”. Δεν μπορείς να ζητάς “περισσότερη διαφάνεια”. Ή σε εμπιστεύομαι ή όχι. ‘Η δεν θα βάζεις φραγμούς στις ερωτήσεις μου (δηλαδή είσαι ειλικρινής) ή βάζεις. Ή είσαι διαφανής (στην αντιμετώπιση των ερευνών οποιουδήποτε) ή δεν είσαι.
Η οικονομική κρίση που τώρα πήραν πρέφα και οι υπόλοιποι ουσιαστικά έχει ένα απλό και πολύ ήσυχο συμπέρασμα: εξαρτώμαστε πολύ από πολλά πράγματα τα οποία δεν ελέγχουμε. Καθόλου. Αλλά η ζωή μας δεν έχει λόγο να εξαρτάται από αυτά τόσο πολύ. Η λύση λοιπόν είναι μια: έξυπνη επιστροφή στις ρίζες. Βασικές ανάγκες. Απλότητα.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής η ελληνική επαρχία δεν πείνασε. Στην Αθήνα έτρωγαν ποντίκια και περίμεναν το κομπόδεμα από το χωριό. Ας γυρίσουμε λοιπόν στο χωριό. Είναι προφανές ότι δεν πρέπει να δανειστούμε περισσότερο. Οπότε ή εξαγωγές θα κάνουμε όλοι (όσοι μπορούμε) ή θα επικεντρωθούμε στην ουσία.
Φαγητό, στέγη, διασκέδαση. Και τα τρία μπορούν να γίνουν με λιγότερα λεφτά και λιγότερες εξαρτήσεις. Τα παιδικά πάρτυ των παιδιών μου δεν τα κάνω στην εξοχή επειδή μας αρέσει όλους. Δεν πονοκεφαλιάζουμε όπως στους παιδότοπους. Δεν πληρώνουμε κλόουν να κάνουν αυτό που ξέρουν από μόνα τους τα παιδιά να κάνουν καλύτερα, δηλαδή να παίζουν. Απλά εκμεταλλευόμαστε την υπέροχη ελληνική εξοχή για έμπνευση.
Πάρτε κάθε σας έξοδο και βάλτε την φαντασία σας να δουλέψει με τέτοιο τρόπο. Όχι “τι θα πούνε οι άλλοι αν το κάνω αυτό;” αλλά “τι πραγματικά με γεμίζει περισσότερο και είναι ουσιαστική λύση στο πρόβλημα.” Γιατί ακριβώς πρέπει να κάνει η κόρη μου μπαλέτο; Τα χρειάζονται πραγματικά αυτά τα γλυκά οι κολλητοί μας όταν πάμε επίσκεψη; Τι καλύτερο μπορώ να κάνω με 70 ευρώ σε σχέση με τα μουσικά μου ενδιαφέροντα αντί για αυτή τη συναυλία ενός παππού πλέον της ροκ;
Καθώς λοιπόν πολλές εταιρείες, από κυριλέ συνάξεις σε κεντρικά ξενοδοχεία για network marketing, μέχρι φωτοτυπίες Α4 στον μανάβη μου, ρωτάνε “μήπως θέλετε οικονομική ανεξαρτησία;” η απάντηση πιστεύω ότι πρέπει να είναι: “εγώ ξέρω καλύτερα!” (Και μετά από τέτοια δήλωση τρέχεις σαν τρελός να σιγουρέψεις ότι είναι αλήθεια!)
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=d2tUhMJ_hfg]
