Η σοκολάτα σε όλες τις μορφές της δεν είναι μόνο δικό μου αγαπημένο γλυκό, αλλά όλου σχεδόν του κόσμου. Μάλιστα στα social media, έχει λάβει διαστάσεις λατρείας, αφού οι αστείες αναρτήσεις που σχετίζοναται με αυτήν αποτελούν αφορμή για αναρίθμητα likes, το σύγχρονο μέσο κοινωνικής επιβεβαίωσης.
Αυτό που ξέρουμε σε σχέση με τη σοκολάτα, είναι ότι απλώς τη λατρεύουμε. Αυτό που δεν ξέρουμε όμως είναι η διαδικασία παραγωγής της. Αλήθεια, ξέρετε με τι τρόπο φτάνουν στον κατασκευαστή- σοκολατοβιομηχανία οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή της; Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.
Η πρώτη ύλη που χρειάζεται για την παραγωγή της σοκολάτας είναι το κακάο. Ο κύριος όγκος ποσοτήτων (περίπου το 70%) του προέρχονται από τη Δυτική Αφρική, όπου καλλιεργείται σε ειδικές φυτείες. Το κύριο εργατικό δυναμικό αυτών των φυτειών είναι παιδιά. Η μεγάλη οικονομική ανέχεια αναγκάζει πολλές οικογένειες να παραδίδουν τα παιδιά τους, έναντι μίας αμοιβής στους κατόχους των φυτειών. Εκεί μέσα ζουν σε συνθήκες δουλείας, εφόσον δεν επιτρέπεται η επικοινωνία με την οικογένεια ή των έξω κόσμο. Φυσικά δε γίνεται καν λόγος για σχολείο ή εκπαίδευση. Τα παιδιά με μεγάλα μεταλλικά μαχαίρια, αποκόπτουν καθημερινά τους σπόρους του κακάο από τα δέντρα. Η δουλειά είναι δύσκολη και απαιτεί μεγάλη προσοχή, καθώς είναι εύκολος κάποιος τραυματισμός. Δημοσιογράφοι που ασχολήθηκαν με το θέμα, αναφέρουν ότι τα περισσότερα από τα παιδιά είναι τραυματισμένα, αφού αναγκάζονται να δουλέψουν με αυτά τα μέσα. Ασφαλώς, κοινό τόπο αποτελεί η έκθεση τους σε χημικά που χρησιμεύουν στη γεωργία.
Ήδη, το 2002 οι σοκολατοβιομηχανίες δεσμεύτηκαν για την αποδέσμευση αυτών των παιδιών από τις συνθήκες δουλείας. Ωστόσο, το φαινόμενο της παιδικής δουλείας ή του child trafficking ή child slavery φαίνεται ότι δεν εξαλείφθηκε, όπως διαπιστώθηκε από δημοσιογράφους που ερεύνησαν τις συνθήκες παραγωγής του κακάο. Το 2004 ένας από αυτούς, ο André Kieffer εξαφανίστηκε στην Ακτή του Ελεφαντοστού, όπου και ερευνούσε το συγκεκριμένο ζήτημα.
Το 2010 κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ “The dark side of chocolate”, όπου και παρουσιαζόταν με αδρό τρόπο, η εκμετάλλευση των παιδιών. Ο Δανός δημιουργός του δημοσιογράφος Miki Mistrati έφτασε ως την Ακτή του Ελεφαντοστού, όπου ανακάλυψε καλυμμένες φυτείες, όπου ανθούσε το δουλεμπόριο των παιδιών, παρά τις διαβεβαιώσεις των σοκολατοβιομηχάνων. Παιδιά πληγωμένα από τα μαχαίρια, ηλικίας ακόμη και 7 χρόνων, έκοβαν κακάο, χωρίς καν μία ημερήσια πληρωμή.
Από τότε, αρκετές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και Οργανισμοί προσπαθούν να επιβάλλουν την επικόλληση ειδικής σήμανσης με την ένδειξη Fair Trade Certified, στα προϊόντα που περιέχουν κακάο, ώστε να υπάρχει τουλάχιστον μία στοιχειώδης ενημέρωση των καταναλωτών. Κάποιοι προμηθευτές εκείνη την περίοδο απέφευγαν την εισαγωγή κακό από τη Δυτική Αφρική, προκειμένου ν’ αποφύγουν προβλήματα στην παραγωγή της σοκολάτας. Σήμερα ωστόσο, καμία σοκολατοβιομηχανία δεν πιστοποιεί με κανέναν τρόπο την προέλευση του κακάο. Το child trafficking συνεχίζεται αφού στηρίζει οικονομίες φτωχών κρατών, όπως η Ακτή Ελεφαντοστού, κι εμείς θα συνεχίσουμε να σχολιάζουμε στα social media, πόσο εξαρτημένοι είμαστε από τη σοκολάτα, αναρτώντας ηλίθιες φωτογραφίες και ανακοινώσεις.
Βλέπε σχετικά: http://www.thedarksideofchocolate.org/
http://www.foodispower.org/slavery-chocolate/
https://www.youtube.com/watch?v=7Vfbv6hNeng
