Δύο άνδρες περπατούσαν στο δάσος και ξαφνικά είδαν μπροστά τους μια μεγάλη και βαθιά τρύπα.
«Πολύ βαθιά μου φαίνεται», είπε ο ένας. «Ας ρίξουμε μερικά χαλίκια να δούμε σε τι βάθος φτάνει».
Πέταξαν μερικά χαλίκια, περίμεναν, αλλά δεν άκουσαν κανέναν ήχο.
«Πω-πω! Αυτό θα πει βάθος! Ας πετάξουμε ένα από εκείνα τα μεγάλα βράχια. Αυτό σίγουρα θ’ ακουστεί όταν φτάσει στον πάτο».
Σηκώνουν, λοιπόν, δυο μεγάλα βράχια, τα πετάνε μέσα στην τρύπα, περιμένουν, αλλά και πάλι δεν ακούνε τίποτα.
«Εκεί ανάμεσα στα αγριόχορτα είναι πεταμένη μια τραβέρσα σιδηροτροχιάς», είπε ο ένας. «Αν πετάξουμε αυτήν μέσα, σίγουρα θα κάνει θόρυβο». Έσυραν τη βαριά σιδηροδοκό μέχρι την τρύπα, την πέταξαν μέσα, αλλά και πάλι δεν ακούστηκε τίποτα.
Ξαφνικά, μέσα από τα δέντρα, εμφανίζεται ένας τράγος που τρέχει σαν αστραπή. Ορμά καταπάνω στους δυο άνδρες και περνά ανάμεσά τους, τρέχοντας όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Ύστερα, πηδά στον αέρα και χάνεται κι αυτός μέσα στην τρύπα. Οι δυο άνδρες έμειναν έκπληκτοι με αυτό που είχαν δει.
Μέσα από τα δέντρα εμφανίστηκε ένας αγρότης που τους φώναξε: «Εε! Μήπως είδατε τον τράγο μου;»
«Ασφαλώς και τον είδαμε! Έκανε το πιο τρελό πράγμα που είδαμε ποτέ! Έτρεξε σαν τρελός και πήδηξε μέσα στην τρύπα!»
«Αποκλείεται να ήταν ο δικός μου τράγος», είπε ο αγρότης. «Εγώ τον έχω δεμένο σε μια τραβέρσα!»
.
(Στον αντίποδα και ελπιδοφόρα ιστορία που εμπνέει το “Μια αγελάδα μια φορά” που μπορείτε να διαβάσετε επίσης εδώ.)
