Όσοι δεν έχετε οδηγήσει Alfa Romeo ή/και δεν ξέρετε να οδηγάτε, δεν θα καταλάβετε τίποτα. Μια ολόκληρη γενιά τις γνώρισε αφού εκπολιτίστηκαν και “Γερμάνεψαν” κάπως. Καταλαβαίνω αναδρομικά τους συντάκτες στους 4Τροχούς που τις εκθείαζαν με γκομενοσυγκρίσεις. Τότε με εκνεύριζαν. Οι Alfa Romeo ήταν ο φερετζές του καραγκιόζη στον δρόμο, του επικίνδυνου, του Ελληνάρα με άποψη. Αλλά όλα αυτά μέχρι να γκαζώσεις λίγο σε μια στροφή πίσω από το τιμόνι μιας τέτοιας κυρίας. Κυρίας; Να, το κάνεις αυτόματα, δεν γίνεται αλλιώς. Είναι σαν τη μικρή αδελφή της Ορνέλα Μούτι (για τους παλιούς) ή της Μόνικα Μπελούτσι (για όσους τώρα ξύπνησαν). Θα σε τρελάνει και δεν ξέρεις γιατί. Όλες έτσι το έχουν, καμιά δεν το έχει αλλιώς. Και όλα τα αμάξια τέσσερις ρόδες έχουν, γιατί διάολε χαμογελάς όταν στρίβεις με δαύτη;
Χθες πέρασα έναν κήπο με Alfa. Δεν ήξερα αν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω. Κι ας τις είχαν ξεκοιλιάσει, ακόμα ακούω τις μηχανές τους σε ψηλές στροφές, όχι Γιαπωνέζικα ψηλές όμως, τα λάστιχά τους στην άσφαλτο. Αλλά όσοι δεν έχετε οδηγήσει Alfa Romeo δεν καταλάβατε τίποτα.
