Τον θυμήθηκα με το άρθρο “Τουρισμός στον Διόνυσο” και ξέθαψα και φωτογραφία του. Ήταν συχνή απογευματινή μας βόλτα (πριν το DS και το Wii τέτοια κάναμε οικογενειακώς για διασκέδαση…!) και το μέρος γεμάτο ζωή και ομορφιές. Στην σπηλιά πίσω από τον καταρράκτη (πολύ…τελευταίος των Μοικανών σκηνικό!) είχε νυχτερίδες και μάλιστα μια πιάστηκε δυο φορές στα μαλλιά μου.
Λίγο κάτω από τον βωμό του Διονύσου είναι το μέρος, τώρα χωρίς νερό και γεμάτο σκουπίδια για όποιον ενδιαφέρεται. Πάνω από τα λατομεία έχει ένα σημείο που συγκεντρώνεται νερό. Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να επανέλθει ποτέ αυτό το αρχαίο μέρος σπάνιας ομορφιάς αν δεν απαιτούσε τόσο πολύ νερό αυτό που κάνουν εκεί.