Ήταν συναρπαστική εβδομάδα. Αρχίσαμε με την κρυφή ελπίδα ότι θα γίνει επιτέλους πόλεμος ΗΠΑ-Ρωσσία. Σε στυλ Ρόκυ3 ένα πράγμα. Είχαμε ζεσταθεί από την Συρία, τώρα θέλαμε να δούμε Πούτιν και Ομπάμα να πλακώνονται στα ίσα. Πάνω από μισό αιώνα το περιμένουμε πια. Πυρηνικά κι από όλα θέλουμε. Οι Ουκρανοί προφανώς λόγω Τσερνομπίλ νομίζουν ότι έχουν ανοσία, το πεδίο είναι σίγουρα το πιο κατάλληλο να αδειάσουμε τις αποθήκες πριν την ημερομηνία λήξης.
Αλλά η Ρωσσία “έκανε πίσω”. Δηλαδή έκανε επέλαση. Δηλαδή όχι ακριβώς επίθεση γιατί απλά περπάτησαν χαλαρά απεδώ ως εκεί μερικοί και τελείωσε. Και ενώ όλοι μας (και τα media) δεν ξέρουμε πως να χειριστούμε τέτοια “επίθεση” γυρνάει η έμφαση στο Χρηματιστήριο! Τι σχέση έχει αυτό; Ε, ξαφνικά λέει επειδή “ταράχτηκαν οι αγορές” ο Πούτιν θα το καλοσκεφτεί το θέμα τώρα. Είχε αγοράσει πολλές μετοχές της Apple επειδή του χάρισαν ένα iPad και σκέφτηκε ότι δεν τον συμφέρει τελικά.
Για μένα που τα κοιτάω επικοινωνιακά τα θέματα ίσως η πιο ανησυχητική στιγμή
ως τώρα στην σύρραξη της Ουκρανίας. Δηλαδή το γεγονός ότι εκατομμύρια άνθρωποι μπορεί να υπέθεσαν ότι αποφεύχθηκε ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος για να μην διαταραχθεί το χρηματιστήριο. Πενήντα εργάτες στην Κίνα πήδηξαν από τον τρίτο στο εργοστάσιο που φτιάχνει iPhone όταν το διάβασαν. Μιλάμε για τον άνθρωπο που επέλεξε αυτήν την εβδομάδα σαν κατάλληλη εποχή να κάνει δοκιμές με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.
Και βέβαια μην ξεχνάμε ότι ο Πούτιν είναι υποψήφιος για βραβείο Όσκαρ! Eννοώ Νομπέλ Ειρήνης. Οι τύποι στα βραβεία Νομπέλ ίσως φοβούνται ότι θα τους επιτεθεί κι αυτούς τώρα που πήρε φόρα. Έχει καταφέρει να συνδράμει σε έναν από αυτούς τους ακήρυχτους πολέμους που μπορούν να συνεχίσουν καιρό. Έναν πόλεμο ιδανικό για κουβέντες καφενείου όπου ο καθένας μπορεί να κολλήσει τις αγαπημένες του φαντασιώσεις, νευρώσεις και ψυχώσεις.
Give Peace a Chance που τραγουδούσε κάποτε κι ο Λένιν.
