Προβατάκια μου ελεύθερα, ευρωπαϊκά, σας ήρθα πάλι, όχι με κράξιμο αυτή τη φορά, αλλά για να μοιραστώ μαζί σας μια εμπειρία μου που σίγουρα κάπου την έχετε ζήσει και εσείς, ιδίως αν είστε άνεργοι, ημιαπασχολούμενοι ή πληρώνεστε με τα σημερινά δεδομένα στο ελληνικό βοσκοτόπι της κρισάρας που μας δέρνει!
Πρόσφατα έψαχνα τρόπους απόδρασης από το μαντρί, με αεροπλάνα και βαπόρια, γιατί διάολε, έρχεται η επίσημη γιορτή των παιδιών, των Jumbo και των ζαχαροπλαστείων (α,ναι γεννήθηκε και ένας Χριστός βάση της εκκλησιαστικής παράδοσης, αλλά αυτό είναι μάλλον δευτερεύον) αλλά και των χειμερινών προορισμών για να ξεκουραστεί λίγο το κακόμοιρο το πρόβατο που δουλεύει 10ώρα και άνω και να φορτίσει λίγο μπαταρίες για το νέο έτος.
Όπως λοιπόν με κοίταζε κλεφτά η πιστωτική-αχρείαστη να ΄ναι- από το πορτοφόλι μου και τα ποσά με τα αεροπορικά, τα δίκλινα και τα τρίκλινα με πρωινό και τα αξιοθέατα περνούσαν μπροστά από την οθόνη μου, έκανα μια διαπίστωση, που δεν είναι δύσκολο να την κάνει ο οποιοσδήποτε προβατάκια μου, απλά η συνειδητοποίηση είναι πάντα που σε σοκάρει, όχι η πληροφορία : όλα όσα ο μικρομεσαίος, κουρασμένος, ταλαιπωρημένος και μπουχτισμένος οικογενειάρχης και μη, εργαζόμενος είχε δεδομένα, όλες οι “οάσεις” που καραδοκούσαν σε τακτά διαστήματα ερήμου, ρουτίνας και μόχθου , αυτά που του έδιναν κουράγιο να σφίγγει τα δόντια και να συνεχίζει, με μόνο όνειρο, λίγες χαρούμενες, δροσερές ανάσες, λίγο να σηκώσει το κεφάλι από το βούρκο της καθημερινότητας, έχουν γίνει όνειρα απατηλά, άφταστες “πολυτέλειες” και ανεκπλήρωτοι πόθοι στη Ελλάς του 2013!
Και εξηγούμαι: με μέσο μισθό περίπου 550 ευρώ και πάγια έξοδα να τρέχουν, ακόμα και με δύο τέτοιους σε ένα σπίτι, ποίος μπορεί έστω και να αρχίσει να ονειρεύεται διακοπές, ταξίδια, αποδράσεις ή έστω σαββατοκύριακα στο Πήλιο βρε αδερφέ, στα Καλάβρυτα, στην Κόρινθο, ακόμα και σε ένα κυριλέ εστιατόριο για ένα ρεβεγιόν έτσι, για να νοιώσεις λίγο αλλιώς, ότι κάτι έκανες για σένα, ότι ρε αδερφέ, δε ζεις μόνο για να πληρώνεις φόρους, λογαριασμούς και να έχεις υποχρεώσεις, ότι αυτή η ριμάδα η ζωή που δε σου τα έδωσε όλα στο πιάτο και δεν είχες μπαμπά εφοπλιστή και πλούσιο, ούτε και μπάρμπα στην Κορώνη να σε βολέψει σε υψηλή θέση, ούτε ήσουνα κομματόσκυλο να σε κάνουν βουλευτή από τα 26 σου, τουλάχιστον σου δίνει την ευκαιρία μια στο τόσο, για λίγες μέρες να ξεσκάσεις, να χαρείς, να κάνεις ένα χαϊλίκη, για σένα, τους αγαπημένους σου, τα παιδιά σου και τη γκόμενα ρε αδερφέ, που σε γουστάρει κι ας μην έχεις φράγκα, που την ερωτεύτηκες και θες να κάνεις παιδί μαζί της και να το πας να δει μια Disneyland, ένα πάρκο, έστω ένα Μετέωρο ;
Κανείς!!
Αιχμάλωτος του πορτοφολιού σου, αιχμάλωτος στην χώρα σου, μια και για να βγεις από αυτήν θες τουλάχιστον 200 ευρώ το άτομο αεροπορικά, αιχμάλωτος στην πόλη σου, μια και για να πας στο χωριό, θες 40 ευρώ διόδια, 120 ευρώ βενζίνη και πάγια έξοδα αμαξιού, θες λεφτά για δώρα και μια έστω έξοδο, γιατί πήγες, τί θα κάνεις θα κάτσεις να κλειστείς στο πατρικό σου να κοιτάς τους τοίχους της παιδικής σου ηλικίας; θα βγεις , του κερατά!
Τι διαφορά λοιπόν έχεις προβατάκι από τα κακόμοιρα τα κομμούνια τους Κινέζους και τους Κουβανούς που θέλουν βίζα για να βγουν από τη χώρα; Μόνο τη θεωρία προβατάκι, στην πράξη είσαι το ίδιο αιχμάλωτος, ζεις κάτω από την ίδια καταπίεση. Τί κι αν μια βασική αρχή της ΕΕ ήταν η ελεύθερη μετακίνηση πολιτών; Με τους μισθούς της Ελλάδας, η “ελεύθερη μετακίνηση” είναι μια υποκρισία, ένα ώμο ψέμα, το οποίο μάλιστα ο Κάμερον και όσοι συμφωνούν μαζί του πάνε να το καταρρίψουν περίτρανα, αφού μόλις πριν λίγες μέρες εισηγήθηκαν οι πολίτες από κράτη με σοβαρά προβλήματα ανεργίας που επιθυμούν να μετακινηθούν προς τις χώρες τους, να περνούν αυστηρότερους ελέγχους για να αποφευχθούν οι “οικονομικοί μετανάστες” από χώρες-μέλοι της ΕΕ, μια είδηση, που μεταδόθηκε από τους δημοσιοκόρακες ότι αφορά κυρίως Βουλγαρία, Ρουμανία και λοιπά ανατολικό ευρωπαϊκά κράτη, αλλά αρχής γενομένης από εκεί, όλοι ξέρουμε που πάει το πράμα, αγαπητά μου P.I.G.S., και κυρίως αγαπητά μου ευρωπαϊκά προβατάκια της Ελλάδας!
Οικονομικός σκλάβος λοιπόν , χωρίς καμία ελπίδα, χωρίς Σάββατα, χωρίς Κυριακές (οσονούπο) και μάλλον και χωρίς σχόλες, γιατί τί νόημα έχει η σχόλη αν την περνάς κλεισμένος στο σπίτι σου παρέα με τα “Μες την χαζή Χαρά” και τα “Στην υγεία τους ρε παιδιά” και τους διάφορους Pretenders και υπόδικους-πρωϊνάδικους (ξέρουν ποίοι είναι, έ Πέτρο μου;) , έχοντας μόνη παρέα μια μίζερη οικογένεια καρφωμένη στον καναπέ, την ίδια τσιμεντογειτονία στα παράθυρα, τις ίδιες έννοιες που σε κυνηγούσαν και πριν τις ¨γιορτές”.
Γιορτές είναι να γιορτάζεις, είναι το νόημα της ζωής, είναι η επιβράβευση του μόχθου, δε μπορεί το μόνο που σου δίνει να είναι η επιβίωση, δε μπορεί αυτή η πνευματική εξαθλίωση να είναι αυτό για το οποίο ελπίζεις και παλεύεις ρε προβατάκι!
ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ, σταμάτα να μασάς χορταράκι, κοίτα γύρω σου….ΔΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑ ;
