Όλο λέμε για τους Αρχαίους Έλληνες, αλλά πριν δυο αιώνες έγινε πραγματικά επανάσταση σε επίπεδο ανακαλύψεων. Έτρωγαν σε ταβερνεία μαζί Νεύτωνας και Άνταμ Σμίθ. Έβαζαν στοίχημα ιδιοφυίες σαν τον Χάλει, τον Χουκ και τον Ρεν να βρούνε γιατί ταξίδευαν σε ελλείψεις οι πλανήτες. Κι όταν δεν τα κατάφερε, ο Χάλει επισκέφτηκε τον Νεύτωνα για ιδέες.
“Α, αυτό το έχω λύσει εδώ και καιρό” του είπε στην πόρτα ο εκκεντρικός Νεύτωνας. “Κάτσε να βρω κάπου στο γραφείο μου το σύγγραμα.” Δεν το βρήκε αλλά έκατσε να το ξαναγράψει και μας έδωσε την Principia, ίσως το πιο σημαντικό επιστημονικό βιβλίο όλων των εποχών. Χάρη σε αυτό ξέρουμε να μετρήσουμε τον κόσμο μας και οι υπολογισμοί του ακόμα στέκουν περίφημα.
Με τέτοια επιτεύγματα ξεχύθηκαν ανά τον κόσμο επιστήμονες να λύσουν βασικά ερωτήματα όπως το γιατί η Γη δεν είναι τελείως σφαιρική ή πόση είναι η μάζα της. Γάλλοι ανέβηκαν στα βουνά της Νότιας Αμερικής να μετρήσουν αποστάσεις και στη Σκωτία προσπάθησαν να μετρήσουν τον όγκο ενός βουνού από την ανεπαίσθητη βαρύτητα που θα ασκούσε σε μια αιωρούμενη μπάλα.
Όλα αυτά σκεφτόμουν καθώς σε μικρή απόσταση από τον όγκο του σώματός μου αιωρούταν μια ρώγα νεανική. Από αυτές που αψηφούν νόμους βαρύτητας και επιστήμονες. Ούτε σουτιέν, ούτε σφιχτό κορμάκι, ούτε τίποτα δεν χρειάζονται. Ούτε κρυφά τιραντάκια, ούτε πονηρά μαξιλαράκια. Απλά στέκεται περήφανη και με κάθε κίνηση του ηλεκτρικού κινείται λίγο. Στην πρώτη Γυμνασίου με είχε απασχολήσει το θέμα πολύ. Βάση τι κανόνων κινούνται οι ρώγες; Κατέληξα ότι ο λόγος που μαγνητίζουν το βλέμμα μας είναι επειδή κινούνται σε ελλείψεις. Σαν τους πλανήτες. Ενώ τα μάτια μας μπορούν μόνο παράλληλα. Εξού και ψιλοζαλιζόμαστε αν τις κοιτάμε ώρα.