Συνέντευξη στη Νατάσσα Μανίτσα
Με αφορμή την παράσταση «Όταν έχω εσένα» βρήκαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε λίγες κουβέντες με τον μεγάλο συνθέτη και δημιουργό Σταμάτη Κραουνάκη.
Κύριε Κραουνάκη σας βλέπουμε φέτος στο Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη με την παράσταση « Όταν έχω εσένα», αλλά και με το παιδικό «Σπείρα Σπείρα με σπιρούνια». Πείτε μας δυο λόγια για τις παραστάσεις.
To όταν έχω εσένα είναι μουσικό θέατρο. 
Απογειωμένοι ήρωες από την καθημερινότητα καθρέφτες ζωής και ανθρώπων, που ντύνονται το ένδυμα της μουσικής, για να ενώσουν το πάθος του τόπου με το ξόρκι της καινούργιας μέρας.
Πολύ γέλιο, κείμενα που γράψαμε με δυο σπινθήρες τρομερούς, τον δημοσιογράφο Δημήτρη Μανιάτη και τον αιγυπτιολόγο, βιοκαλλιεργητή Φώτη Μιχαλόπουλο. Φαίνεται παράξενο, αλλά μας κάθισε η χημεία, πετύχαμε. Μιλάνε όλοι για τα κείμενα.
Εμβληματική σάτιρα!
Και πολλά τραγούδια, πάρα πολλά, γραμμένα από τον Άρη Βλάχο και μένα.
Μετά το διάλειμμα τραγουδάμε με τον κόσμο ό,τι αγάπησε πιο πολύ.
Για το παιδικό σας δυο λόγια;
Μετά την περσινή παράσταση στη Χελώνα, συνεχίζεται για δεύτερη χρόνια μετά την μεγάλη του περσινή επιτυχία το «Σπείρα Σπείρα με σπιρούνια».
Είναι γνωστό ότι πάντα κάνω ξανακοίταγμα στις επαναλήψεις. Έχουμε μια πολύ ωραία αίθουσα, όπου θα λειτουργεί σαν ζωντανό σινεάκ.
Πολύ ωραία κείμενα της Λίνας Νικολακόπουλου, πέντε πολύ αξιόλογοι περφόρμερ – ερμηνευτές, ωραία μουσική, ποικιλία, χρώματα, συμμετοχή, είναι σαν πάρτι με θέμα τα παραμύθια. Τέσσερα πολύ αγαπημένα παραμύθια στο μίξερ της αληθινής χειροποίητης ψυχαγωγίας κι όλα μπροστά στα μάτια των παιδιών. Μεταμφιέσεις, αλλαγές ρόλων, όπως όταν ήμασταν παιδιά, όλοι. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα και στους γονείς.
Επιτρέψτε μου να επισημάνω δυο πράγματα:
Οι Πέμπτες μας είναι λαϊκές με πολύ φθηνότερη τιμή στα δέκα ευρώ και από το Δεκέμβρη θα αρχίζουμε στις οκτώ κάθε Πέμπτη για να προλαβαίνει ο κόσμος τη συγκοινωνία του.
Επίσης μέσα στο Δεκέμβρη θα κάνουμε και δυο μεταμεσονύκτιες, πάλι με δέκα ευρώ για να ‘ρθουν αυτοί που ξενυχτάνε και συνάδελφοι από τα άλλα θέατρα.
Είμαστε στρατός με κοινό στόχο.
Ενωμένοι στα δύσκολα για να ξημερωθούμε αλλιώτικα.
Πρόσφατα διάβασα δηλώσεις σας από συνέντευξη που υποστηρίζετε ότι ανήκετε σε λίστα από ανεπιθύμητους. Ανεπιθύμητος από ποιους και γιατί;
Υπάρχουν Γερμανοί υπάλληλοι που συντάσσουν λίστες ανεπιθύμητων. Στόχος είναι να μη μιλάμε όσοι άνθρωποι έχουμε γνώμη, που μπορεί να καθοδηγήσει και να επηρεάσει κόσμο.
Με ενημέρωσαν φίλοι από το δημοσιογραφικό χώρο γι’ αυτό.
Απλώς το έμαθα. Συμπεριφέρομαι σαν να μην το έμαθα.
Δεν με αφορά.
Φαντάζομαι ότι από το κοινό δεν έχετε κάποιο τέτοιο παράπονο, γιατί αυτό είναι και ο τελικός κριτής και η ιστορία έχει δείξει ότι πάντα ο κόσμος αγκαλιάζει με αγάπη όλες σας τις προσπάθειες.
Αυτό ακριβώς είναι και το θέμα, ότι έχω επιρροή σ έναν κόσμο, μεγάλο αριθμό, ανθρώπων που με τιμά με το εισιτήριο του, όπου κι αν παραστώ.
Η ζωή μου στη χώρα και το έργο μου είναι διαφανή, ξέρουν όλοι ποιος είμαι.
Δεν ψωνίστηκα, δεν εκμεταλλεύτηκα ποτέ τη φήμη μου, μου είναι αδιάφορο, είμαι εργάτης. Μ’ ενδιαφέρει η επικοινωνία, οι νεώτεροι και να ξαναζήσει η χώρα μου ευτυχισμένη. Και πάνω απ’ όλα οι αγάπες μου, η μουσική και το θέατρο.
Όσον αφορά το θέμα των Αρχαίων Ελληνικών πήρατε κάθετη θέση ενάντια στην κυρία Ρεπούση. Πιστεύετε ότι η γλώσσα ενός λαού αποτελεί την κληρονομιά του;
Είναι αυτονόητο.
Πιστεύω ότι με δηλώσεις τύπου κύριας Ρεπούση, αποσυντονίζεται το βλέμμα από το πρόβλημα, που είναι η προσωπική μάχη του καθενός μας για την ηθική και πνευματική του επιβίωση.
Έχετε δηλώσει ροκ. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την αποδοχή της Πάολα, η οποία επίσης σας αρέσει;
Όχι δεν έχω δηλώσει ροκ, ζω σαν ρόκερ… αυτό έχει σημασία πάνω απ όλα…
Τι σχέση αυτό με την Πάολα; Είναι μια καλή τραγουδίστρια. Τα δίνει όλα. Δεν είπα πουθενά ότι θα την παντρευτώ. Ούτε ό,τι λέω, το λέω για να ανακυκλώνεται από το lifestyle σύστημα.
Που ποιο lifestyle δηλαδή;
Αυτή τη στιγμή επείγει να ξαναγαπήσουμε τους εαυτούς μας σε καινούργιο τοπίο. Το παλιό πέθανε. Ό,τι κάνει, ό,τι ζει ακόμα απ αυτό, απλώς παρατείνει την επιθανάτια κατάσταση του. Δεν θα τα καταφέρουν να τσακίσουν έναν λαό ,τα τσιράκια της τραπεζοχούντας… Κι αν ακόμα το καταφέρουν, εγώ θα είμαι από αυτούς που μέχρι να ξεψυχήσω θα μάχομαι για το αντίθετο.
Θεωρείτε ότι ως λαός αισθανόμαστε ασφαλείς να φοράμε εύκολα ταμπέλες στους γύρω μας;
Δεν το κάνει ο κόσμος, το κάνουν τα μίντια και κυρίως πολλοί ημιμαθείς δημοσιογραφίσκοι, που αντί να είναι στο γεγονός παρόντες ως θα έπρεπε, ζουν μέσω διαδικτύου, μια πραγματικότητα μακράν του αληθινού κραδασμού.
Πιστεύετε ότι η κρίση μας έχει κάνει πιο ανθρωποφάγους και λιγότερο ανεκτικούς;
Ο καθένας έδειξε τον χαρακτήρα του.
Έχετε ανοιχτά δηλώσει μια συμπάθεια προς τα αριστερά κόμματα, όπως αυτό του κου Τσίπρα, το ΚΚΕ και τελευταία και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Καθώς ο κος Τσίπρας είναι πιο κοντά σε μια πιθανότητα διακυβέρνησης, τι προσδοκίες έχετε από αυτόν και επίσης τον θεωρείτε ικανό να αναλάβει τα ηνία της χώρας;
Ακουστέ, για να μη συγχυζόμαστε, είμαι παιδί της αριστεράς, είναι γνωστό αυτό. Για πολλά χρόνια, ως νεώτερος, έριχνα λευκό. Κάποια στίγμα το ’κοψα, ήταν άχρηστο.
Θεωρώ ότι αφού ο κόσμος δείχνει εμπιστοσύνη σ’ έναν νεώτερο αρχηγό αριστερού κόμματος, αυτό εμπεριέχει πιθανότητες ν’ αλλάξει κάτι. Και στο κάτω, κάτω της γραφής, θα προτιμήσω το λάθος του καινούργιου από αυτή την λαίλαπα, που ρήμαξε την Ελλάδα πουλώντας της ψεύτικη ελπίδα και προκάτ ευζωία, και τώρα τα παίρνει πίσω όλα με αιματηρά επιτόκια…
Ο χαρακτηρισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως σοβαρής αριστερής κίνησης είναι μια μορφή αντίδρασης για εσάς στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση ή όντως πιστεύετε ότι χρειάζεται μια ισχυρή ανατροπή για να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό;
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει μέσα συνεπείς αριστερούς, που δεν εφθάρησαν στα πάνελ, και στην κομματίλα – ο καθένας και το μαγαζάκι του – επιστήμονες, σοβαρούς, θεωρητικούς της αριστεράς, ανθρώπους εξαιρετικούς… Αυτό για μένα είναι παρήγορο.
Να ξαναγυρίσουμε λίγο στα καλλιτεχνικά μας: Γιατί να έρθουμε να σας δούμε στο «Όταν έχω εσένα»; Με ποια γεύση θα αποχωρήσει ο θεατής ύστερα από μια τέτοια βραδιά;
Σας παραπέμπω σ ένα άρθρο που έγραψε ένας 27χρονος blogger politikimeprogramma.blogspot.gr
«Θέλω τη χώρα πίσω»
Με αυτή τη φράση ο Σταμάτης Κραουνάκης αποχωρεί από τη σκηνή στην αυλαία της παράστασης «Όταν έχω εσένα» που ανεβαίνει αυτές τις μέρες στο Θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη στην Πειραιώς.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης και η ομάδα Σπείρα-Σπείρα μαλακώνοντας τις ψυχές των θεατών με τη μαγεία της μουσικής και με εξαιρετικές ερμηνείες, προσπαθούν να γίνουν οι δημιουργοί ενός άλλου αντιληπτικού παραδείγματος μέσα μας. Ενός παραδείγματος καθαρότητας, αγάπης και αυτοπεποίθησης, μέσα από ένα πολυφωνικό στριφογύρισμα πολιτικής και έρωτα.
Πέρα όμως από τους βερμπαλισμούς και τους βαυκαλισμούς περί τέχνης που αραδιάζω, η ουσία είναι αυτή: ανεξάρτητα με το μέτρο της καλλιτεχνικής αξίας του αποτελέσματος, οι συντελεστές της παράστασης βάζουν το έργο τους στη σωστή πλευρά της ζυγαριάς, την πλευρά που είναι αυτές τις μέρες μικρή, υπολειπόμενη και μοναχική.
politikimeprogramma.blogspot.gr Μιχάλης Χιωτίνης
και την παρουσίαση της Nάταλι Χατζηαντωνίου στην Ελευθεροτυπία.
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=394967
Τα λένε όλα.
Εγώ έκανα σαν καλλιτέχνης του καιρού μου το καλλιτεχνικό μου καθήκον, μαζί με εξαιρετικούς συνεργάτες όλοι άλφα, ένας κι ένας… Ο κόσμος φεύγει ανακουφισμένος, με μια ελπίδα στην καρδιά.
Μελλοντικά σχέδια μετά τις παραστάσεις στο Ίδρυμα Κακογιάννη υπάρχουν; Θα θέλατε να τα μοιραστείτε μαζί μας;
Ετοιμάζω ένα διπλό CD με ωραίες συνεργασίες, ας μη μείνουμε σ’ αυτό τώρα, όταν θα έρθει η ώρα του.
Σας ευχαριστώ πολύ για την διαφωτιστική συζήτηση και εύχομαι κάθε επιτυχία για το όποιο σας εγχείρημα.
Και εγώ ευχαριστώ.
(Δείτε τα Δελτία Τύπου από τις παραστάσεις του Σταμάτη Κραουνάκη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης εδώ)
