Αν αυτές τις μέρες δεν ήμουν υποχρεωμένη να πάω για δουλειά, θα ήμουν τέζα στο κρεβάτι, όπως είμαι και τώρα.
Ντρέπομαι λίγο που σας γράφω ξαπλωμένη, ενώ θα έπρεπε να ξεκουράζομαι επιπλέον, αλλά δεν είναι τίποτα το σοβαρό, με ταλαιπωρεί μια αλλεργική εποχιακή αντίδραση σε ένα ορισμένο είδος ανθρώπων. Τους ψεύτες.
Είναι γνωστό πως οι άνθρωποι λένε ψέματα σε απίστευτο βαθμό και μάλιστα τα πιστεύουν τόσο πολύ, που δυσκολεύονται τελικά να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα από το ίδιο τους το ψέμα.
Γι’ αυτό είναι σχετικά εύκολο να τους πιστέψεις.
Κάποτε έπεσα θύμα μιας παρέας, ας πούμε, από ψεύτες ολκής.
Δυστυχώς δεν είχα την οξυδέρκεια να δω καθαρά από την αρχή.
Για να το πω κι αλλιώς, το ψέμα είναι ένα αχνό, όμορφο φως, όπως το φως της αυγής, που κάνει μόνο ορισμένα από τα αντικείμενα να ξεχωρίζουν.
Έτσι την πάτησα, είδα μόνο εκείνα που τρεμόπαιζε πάνω τους λίγο φως, ενώ άλλα παραμόνευαν στη σκιά.
Οι περιπέτειες μου με τους ψεύτες ήταν εντελώς κοινότοπες.
Μια αδικία εδώ, λίγη καταχνιά εκεί, λίγο δηλητήριο πιο πέρα.
Ευτυχώς που από ένα θαύμα, μου παρουσιάστηκε αυτή η αλλεργική αντίδραση και πρόλαβα να σώσω ό,τι μπορούσε να σωθεί.
Δεν ήταν εύκολο και υπήρξαν και ορισμένες πολύ σοβαρές απώλειες.
Πάντα υπάρχουν απώλειες όταν αργείς να κοιτάξεις την αλήθεια κατάματα.
Γιατί η αλήθεια είναι λαμπερή, όπως όταν βγαίνουμε από ένα σκοτεινό δωμάτιο στο φως. Τυφλώνει προσωρινά, αλλά αν καταφέρεις να κρατήσεις για λίγο τα μάτια σου ανοιχτά, συνηθίζεις τη λάμψη και σε λίγο όλα γίνονται πιο ξεκάθαρα.
Δεν ξέρω, πάρτε το όπως θέλετε.
Έχω ακόμα την πεποίθηση πως το ψέμα δεν μπορεί να νικήσει την αλήθεια.
Το λέει και το ρητό: «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο».
Όσο και να προσπαθήσει ο ψεύτης, κάποτε θα πιαστεί.
Εμένα οι ψεύτες της ζωής μου , μού έκλεψαν ολόκληρους θησαυρούς.
Γιατί ο ψεύτης συχνά είναι και κλέφτης.
Και μάλιστα επιτήδειος κλέφτης, αφού παίζει το ψέμα στα δάχτυλα.
Κάτι θέλει να πάρει από σένα, κάτι του λείπει, κάτι δεν έχει ολοκληρωμένο και ψάχνει να το βρει.
Καλά θα ήταν να κρατιόμαστε μακριά από τέτοιου είδους ανθρώπους.
Με μανία θα έλεγα.
Ακόμα και μια υποψία ψέματος, ένα αθώο κατά συνθήκη ψεματάκι, σύντομα θα σε κάνει τουλάχιστον συνένοχο.
Οποιαδήποτε υπόνοια, ένα αθώο ψεύτικο τηλεφώνημα, οτιδήποτε, πρέπει να μας κάνει να τρομάζουμε και να το βάζουμε αμέσως στα πόδια.
Προτιμώ χίλιες φορές μια καθαρή ζωή, τους τοίχους μου άδειους, ούτε έπιπλα, ούτε κουζινικά, δεν θέλω τίποτα να μου χαρίσει ένας ψεύτης.
Ούτε ένα δευτερόλεπτο πλαστής ευτυχίας, ούτε μια στιγμή ψεύτικου έρωτα, τίποτα, ούτε στέγη, ούτε ψωμί, ακόμα κι αν πεινάω μέχρι θανάτου, ούτε νερό ακόμα κι αν πεθαίνω από δίψα.
Γιατί ποιος ξέρει πόσο ακριβά θα τα πληρώσω.
Χάλια με έχει κάνει αυτή η αλλεργία, ας άνοιγε τουλάχιστον κάποιος το παράθυρο να μπει καμιά αλήθεια.
