Γράφει η Νεφέλη Π.Ζ
Τα πάθη φλερτάρουν με το θάνατο.
Τον οποιοδήποτε θάνατο. Σαρκικό, ψυχικό, πνευματικό.
Αντιμετωπίζονται μόνο όταν δεν παραμείνουμε περισσότερο απ’ όσο αντέχουμε σε αυτά.
Πολλοί το αντιλαμβάνονται, λίγοι το καταφέρνουν.
Το να ενδώσεις σ’ ένα πάθος είναι ένα ταξίδι από τον παράδεισο στην κόλαση.
Ποτέ το αντίστροφο.
Το να ενδώσεις σ’ ένα πάθος σε απαλλάσσει από το απωθημένο.
Το να κάνεις κατάχρηση του πάθους σου, θα σε οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στον “θάνατο” και δυστυχώς σε κάποιες περιπτώσεις στον απόλυτο θάνατο.
Ευλογία και κατάρα μαζί τα πάθη.
Λύτρωση και κατρακύλα.
Εξάρτηση.
Πάθος.
Πάθηση.
Πάσχω.
Παθός… αλλά όχι απαραίτητα μαθός…
Το ξέφρενο πάθος… πληγή που γίνεται γάγγραινα…
Σωτηρία υπάρχει μόνο όταν το πάθος είναι σκέτο.
Χωρίς συνοδεία επιθέτων.
Συμβαίνει.
Νομίζω…
Το ζήτημα δεν είναι να ζήσεις μια ζωή χωρίς πάθος.
Αλλά μια ζωή γεμάτη πάθος.
Συνειδητά.
Αν και η συνείδηση δεν συνηθίζει να κάνει παρέα με το πάθος.
Ας το δοκιμάσουμε.
Πρόκληση.
Η μαγεία της ζωής.
