Δεν υπάρχει τίποτα που να ταξιδεύει πιο γρήγορα απ’ το φως, με μόνη πιθανή εξαίρεση τα κακά νέα, τα οποία ακολουθούν τους δικούς τους κανόνες.
Ντάγκλας Άνταμς (1952-2001), Βρετανός συγγραφέας και θεατρικός συγγραφέας
Πιέζομαι και γελάω κι εγώ μαζί του, αν και, για να πω την αλήθεια, δε βρίσκω τίποτα το αστείο σ’ όλο αυτό. Όχι. Μπορεί, βέβαια, να μην ετοιμαζόμαστε να παντρευτούμε στο προσεχές μέλλον, αλλά η πιθανότητα υπάρχει – έτσι δεν είναι;
Όμως συγκρατούμαι κι αποφασίζω να μην τον ρωτήσω τίποτα, επειδή είμαι ακόμα στο στάδιο του καλοπιάσματος του αγριμιού.
«Η Σάρι κι ο Δσαζ γνωρίζονται πολύ περισσότερο καιρό απ’ ό,τι εσύ κι εγώ» λέω τελικά. «Δε θα ήταν και το πιο παράξενο πράγμα στον κόσμο αν αρραβωνιαζόντουσαν».
«Υποθέτω πως όχι» παραδέχεται ο Λουκ, αν και βλέπω πως το κάνει με μισή καρδιά. «Παρ’ όλα αυτά, νομίζω πως ούτε η Σάρι ούτε ο Δσαζ είναι το είδος των ανθρώπων που θα σκεφτόντουσαν ποτέ να παντρευτούν».
«Γιατί, υπάρχει συγκεκριμένο είδος ανθρώπων που παντρεύεται;» ρωτάω και, με το που ξεστομίζω αυτές τις λέξεις, νιώθω απίστευτα θυμωμένη με τον εαυτό μου. Κι αυτό επειδή είναι προφανές πως ο γάμος είναι το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τον Λουκ.
Και είναι τόσο γελοίο που απασχολεί εμένα. Δόσο μα τόσο γελοίο. Λες και δεν έχω άλλα θέματα να μ’ απασχολούν πέρα απ’ το να παντρευτώ. Λες και δεν έχω να κάνω όνομα στον τομέα μου. Ή τουλάχιστον να βρω μια δουλειά στον τομέα μου που θα με πληρώνει.
Για να μην αναφέρω το γεγονός ότι έχω αποφασίσει να το παίζω κουλ και άνετη. Όπως είπα και στον Λουκ, ζούμε μαζί σε δοκιμαστική βάση. Δεν πρέπει να το ξεχνάω αυτό. Επίσης, όπως είπε κι η Σάρι, ο Λουκ κι εγώ δε ζούμε και τόσον καιρό μαζί…
Αλλά, όσο κι αν προσπαθώ, δεν μπορώ να μη σκέφτομαι τον γάμο. Ίσως επειδή όλη μου η καριέρα είναι βασισμένη στο να ντύνω γυναίκες οι οποίες έχουν βρει κάποιον που είναι πρόθυμος να δεσμευτεί μαζί τους.
Και δεν μπορώ να μη σκέφτομαι ότι, αν βάλω την ερωτική μου ζωή σε τάξη, θα έχω περισσότερο χρόνο ν’ αφιερώσω και στην καριέρα μου.
Επομένως -σοβαρά τώρα-, ο μόνος λόγος που θέλω να παντρευτώ -ή, τουλάχιστον, να αρραβωνιαστώ- είναι για να γίνω καλύτερη στη δουλειά μου.
Άσε που ο Λουκ είναι ο Λουκ ντε Βιγιέ, ο πιο σέξι και κουλ τύπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Και διάλεξε εμένα – ΕΜΕΝΑ!
«Ξέρεις τι εννοώ» λέει ο Λουκ. «Δο είδος που παντρεύεται. Εκείνοι οι άνθρωποι που δεν έχουν τίποτε άλλο στη ζωή τους. Κι έτσι παντρεύονται, επειδή δεν έχουν τι άλλο να κάνουν».
Δον κοιτάζω αποχαυνωμένη. «Δεν ξέρω κανέναν τέτοιον άνθρωπο» λέω. «Δεν ξέρω κανέναν που να παντρεύτηκε επειδή δεν είχε κάτι άλλο να κάνει στη ζωή του».
«Α, ναι;» ο Λουκ με κοιτάζει ερευνητικά. «Και οι αδερφές σου; Χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν, μιας και η ξαδέλφη μου η Βίκυ δεν είναι καλύτερη, τι έχουν κάνει οι αδερφές σου; Απ’ ό,τι μου ‘χεις πει…»
«Εεε…» Είχα ξεχάσει εντελώς τη Ρόουζ και τη Σάρα, οι οποίες παντρευτήκαν επειδή έμειναν έγκυες. Είναι λες και στην οικογένειά μου δεν ξέρουν τι θα πει αντισύλληψη. Ευτυχώς, εγώ ξέρω.
«Η αλήθεια είναι ότι ξέρω πολλούς ανθρώπους που είναι ακριβώς έτσι» με διαβεβαιώνει ο Λουκ. «Ξέρεις, άτομα απ’ το σχολείο… άτομα που απλά δεν έχουν ζωή, κι έτσι γραπώνονται απ’ τη ζωή κάποιου άλλου, θες για τα λεφτά, θες για τη σταθερότητα ή απλά επειδή πιστεύουν πως αυτό πρέπει να κάνουν με το που τελειώσουν το πανεπιστήμιο. Και, πί-στεψέ με, είναι όλοι τους ανυπόφοροι».
«Ναι» λέω. «Είμαι σίγουρη ότι είναι. Αλλά κάποιοι απ’ αυτούς θα πρέπει να ‘ναι πραγματικά ερωτευμένοι».
«Ενδεχομένως να πιστεύουν ότι είναι» συνεχίζει ακάθεκτος ο Λουκ. «Αλλά πώς είναι δυνατόν να ξέρουν αν πραγματικά αγαπάνε κάποιον σε αυτές τις ηλικίες;»
«Ti ακριβώς εννοείς;» λέω. «Εγώ, ας πούμε, ξέρω ότι σε αγαπάω!»
Απλώνει το χέρι του και αγγίζει το πρόσωπο μου χαμογελώντας μου τρυφερά. «Αυτό που λες είναι πολύ γλυκό. Αλλά εγώ δε μιλάω για μας… Έι, παρά λίγο να το ξεχάσω». Σηκώνει το ποτήρι του. «Στη νέα σου δουλειά!»
«Α, ναι» λέω έκπληκτη με την απότομη αλλαγή θέματος. Για να είμαι ειλικρινής, η καινούρια μου δουλειά ήταν το τελευταίο πράγμα που είχα στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή. «Ευχαριστώ».
Τσουγκρίζουμε.
Δε μιλάω για μας, είπε. Αυτό είναι κάτι – έτσι δεν είναι; Δηλαδή, λογικά πιστεύει πως είμαστε διαφορετικοί.
Αποσπάσματα από αυτό το βιβλίο.