Δύο παράλληλες ζωές. Δύο γραμμές που η κάθε μια τραβάει το δρόμο της.
Δε γνωριζόνται. Μπορεί και ναι. Ίσως να έχουν ανταμώσει αλλά δεν πρόσεξαν ο ένας τον άλλο. Άλλες πάλι φορές μπορεί να βρέθηκαν στο ίδιο σημείο αλλά σε άλλη χρονική περίοδο. Δεν είναι περίεργο;
Δεν είναι τίποτα παραπάνω από δύο άγνωστοι που ζητάνε παρόμοια πράγματα. Βλέπουν από την ίδια οπτική γωνία τη ζωή. Ψάχνουν ο ένας τον άλλο και δεν το ξέρουν. Βαδίζουν παράλληλα. Μακριά ή πολύ κοντά. Ποιος ξέρει;
Εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος. Δεν έχουν ακόμα συγκρουστεί. Έχουν όμως περάσει πολύ κοντά ο ένας από τον άλλο. Από όλα αυτά τα διαφορετικά επίπεδα που υπάρχουν αυτοί ζουν στο ίδιο.
Και τότε οι γραμμές αυτές θα βρεθούν τόσο κοντά που ο ένας θα αισθάνεται την ανάσα του άλλου. Και έρχεται εκείνη η στιγμή, το timing, που οι γραμμές τέμνονται και που οι δύο ζωές θα γίνουν ένα.
Μερικά δευτερόλεπτα αρκούν. Θα βρεθούν τη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος.
Σύμπτωση λέγεται. Δεν είναι όμως. Όλα είχαν συνωμοτήσει γι αυτή τη συνάντηση. Των δύο παράλληλων γραμμών.
Σχέσεις που δεν πέτυχαν, καταστάσεις που δεν έκατσαν, ραντεβού που χάλασαν.
Ένα τσουνάμι καταστροφικών συγκυριών. Που ουσιαστικά είχαν ως σκοπό να δώσουν μεγαλύτερη ώθηση στο να βρεθούν.
Όλες όμως οι καταστάσεις είναι αλυσιδωτές αντιδράσεις που θέλουν κάτι να πουν. Κάπου να οδηγήσουν. Όλα συμβαίνουν για να γνωριστούν.
Απλά χρειάζεται ηρεμία, χαλαρότητα και δεκτικότητα.
Όπως συμβαίνει με το λαβύρινθο. Τα αδιέξοδα μας οδηγούν στο σωστό δρόμο προς την έξοδο. Αρκεί να μη μείνουμε κολλημένοι κοιτάζοντας τον τοίχο.
Κάθε «λάθος» άνθρωπος που φεύγει από τη ζωή τους είναι μια σπρωξιά για να βρεθούν πιο κοντά.
Και οι γραμμές αυτές θα πηγαινοέρχονται μέχρι να περιελιχθεί η μια γύρω από την άλλη και να συνεχίσουν την ελικοειδή τους πορεία μαζί. Όπως ακριβώς και το DNA.
Από τις πιο σταθερές δομές στη φύση είναι οι διπλές έλικες αλλά είναι επιλεκτικές.
Απαιτούν συγκεκριμένες αλληλεπιδράσεις στο χώρο και το χρόνο και έχουν απίστευτη δυναμική και σταθερότητα.
Φαίνεται μαγικό. Είναι όμως χημεία.
Ένα κύμα είναι η ζωή. Όλα τα κύματα καταλήγουν στη στεριά. Αν παλέψουμε να τα νικήσουμε, θα κουραστούμε, ίσως και να πνιγούμε. Αν όμως χαλαρώσουμε και αφεθούμε. Τότε αυτά μας πάνε στη στεριά. Εκεί που ανήκουμε.
Φαίνεται παράξενο. Ο κόσμος του ενός γυρίζει κατά ένα περίεργο τρόπο γύρω από τον κόσμο του άλλου. Κοιτάζουν τον ίδιο ουρανό. Από διαφορετικά μέρη. Είναι τόσο μακριά αλλά και τόσο κοντά ταυτόχρονα.
Γυρεύουν ο ένας τον άλλο χωρίς όμως να το γνωρίζουν.
Κάτι σα μυσταγωγία. Δεν είναι το σύμπαν που συνωμοτεί αλλά η ίδια η ζωή.
Ό,τι συμβαίνει γύρω τους γίνεται για να συναντηθούν. Κάποιες φορές χρειάζεται να περάσουν πολλά. Έτσι μόλις συναντηθούν. Θα το καταλάβουν. Θα ενωθούν όπως δύο κομμάτια ενός παζλ
Γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, έκλαψαν, αγωνίστηκαν, απογοητεύτηκαν για να βρεθούν. Όταν θα είναι έτοιμοι.
Υπάρχουν για εκείνη τη στιγμή που οι γραμμές τους θα συγκρουστούν με μοναδικά θύματα αυτούς τους δύο.
Λίγη υπομονή θέλει!
Είστε έτοιμοι;
Πλησιάζει…
I was made for lovin’ you baby
You were made for lovin’ me
And I can’t get enough of you baby
Can you get enough of me
